Często robiąc zakupy przez Internet, zastanawiamy się czy mamy prawo zwrotu towaru, na takich samych zasadach jak w sklepie stacjonarnym? Jakie prawa ma konsument, gdy kupuje towar w sklepie internetowym? Okazuje się, że robiąc zakupy przez Internet jesteśmy objęci oddzielnymi regulacjami ochronnymi. Zawdzięczamy to implementacji dyrektywy unijnej do polskiego systemu prawnego.
Osobie, która zawiera umowę kupna-sprzedaży na odległość, poza lokalem przedsiębiorcy, czyli poza jego sklepem czy biurem, przysługują dodatkowe prawa wynikające z przyjętej dyrektywy prawa unijnego. Osoba sprzedająca przez Internet musi się zatem liczyć z dodatkowymi obowiązkami, które nie są nałożone na sprzedawców w sklepach tradycyjnych.
Wyczerpujące informacje
Robiąc zakupy drogą internetową powinniśmy otrzymać wyczerpujące informacje odnośnie zakupu. Sprzedawca powinien przekazać informacje o swoich danych, czyli: nazwę, adresu, szczegóły dotyczące rejestracji firmy. Ponadto należy przekazać informacje o właściwościach towaru lub usługi. Kupujący musi otrzymać informacje o sposobie zapłaty jak i łącznej cenie (w tym opłatach pocztowych i podatkach), jakie poniesie. Zakomunikowany musi być również jasno termin i sposób dostawy towaru, informacja o prawie do odstąpienia od umowy, miejscu i sposobie składania reklamacji. Wszelkie te informacje muszą być potwierdzone na piśmie.
14 dni na odstąpienie od umowy
W odróżnieniu od zakupów stacjonarnych, konsument ma prawo do odstąpienia od umowy, bez podania przyczyn. Klient ma 14 dni od otrzymania towaru, może bez podania przyczyn odstąpić od umowy. W takim przypadku powinien on odesłać towar, w stanie niezmienionym. Sprzedawca zobowiązany jest zwrócić konsumentowi pieniądze.
Zwrot towaru
Sprzedawca ma jednak prawo w niewielkim stopniu zmienić warunki oferowanej sprzedaży. Klient powinien przed zakupem zapoznać się z tymi warunkami, tak aby nie być zaskoczonym w razie odmowy przyjęcia przez sprzedawcę zwracanego towaru. Pamiętajmy, że prawo odstąpienia nie przysługuje m.in. w przypadku dostawy prasy, usług w zakresie gier hazardowych oraz dostawy towarów i usług wyprodukowanych „na miarę”.
Termin do odstąpienia od umowy może ulec przedłużeniu do 12 miesięcy
W przypadku nie powiadomienia klienta o prawie do odstąpienia, lub gdy sprzedawca nie potwierdzi na piśmie choćby jednej z informacji o prowadzonej działalności i prawach, termin do odstąpienia od umowy ulega przedłużeniu nawet do 12 miesięcy. Termin ten liczony jest od następnego dnia po upływie 14-dniowego terminu na zwrot. Pamiętajmy, że termin dziesięciodniowy, jak i trzymiesięczny, w którym konsument może odstąpić od umowy, liczy się od momentu wydania rzeczy, natomiast gdy umowa dotyczy świadczenia usługi od dnia jej zawarcia.
Produkt wadliwy
Pamiętajmy jednak, że wymienione powyżej warunki nie dotyczą produktów wadliwych. W tym przypadku procedura jest zgodna z zasadami udzielonej klientowi gwarancji lub z warunków ustawowej rękojmi, czyli niezgodnością towaru konsumpcyjnego z umową.
Jeśli potrzebujesz obsługi prawnej z zakresu obsługi sklepu internetowego <- koniecznie kliknij tutaj.
Podstawa prawna:
- dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE, z dnia 25 października 2011 r., w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.
Żaneta Pilarska-Czeluśniak
Dziennikarz i redaktor, od lat związana z branżą prawniczą i finansową.
więcej porad
Nadpłata VAT
Według Ordynacji podatkowej nadpłatą jest kwota:
• nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku,
• podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej,
• zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej,
• zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
Powstanie nadpłaty VAT
Nadpłata powstaje, z dniem:
• zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
• pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
• zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
• wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
• zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
Wniosek o stwierdzenie nadpłaty VAT
Według Ordynacji o stwierdzenie nadpłaty mogą wnioskować podatnicy, którzy w deklaracjach wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. W takiej sytuacji powinien złożyć w urzędzie skarbowym korektę deklaracji VAT, natomiast jej prawidłowość nie powinna budzić wątpliwości.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa.[/informacja]
Bezpieczeństwo zabawek
Dyrektywa parlamentu europejskiego i rady 2009/48/we, z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek ma regulować poziom bezpieczeństwa zabawek w państwach członkowskich i usunąć przeszkody w handlu zabawkami między państwami członkowskimi. Jej głównym celem jest uregulowanie zasad bezpieczeństwa dotyczące zabawek.
Co określa dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa zabawek?
Dyrektywa wskazuje:
wymagania bezpieczeństwa dotyczące własności fizycznych i mechanicznych,
palności,
własności chemicznych,
elektrycznych,
higieny
radioaktywności.
Aby zabawki nie stanowiły zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia
Według dyrektywy podmioty gospodarcze mające udział w łańcuchu dostaw i dystrybucji powinny podjąć właściwe środki, aby w warunkach normalnego używania zabawki nie stanowiły zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia dzieci. Dyrektywa zapewnia właściwy podział obowiązków odpowiadających roli poszczególnych podmiotów w procesie dostaw i dystrybucji. Dyrektywa ustanawia zasady dotyczące zabawek, jak i swobodnego przepływu w UE.
Jakie ostrzeżenia?
Co wydaje się najważniejsze, z punktu widzenia rodzica to ostrzeżenia, które zamieszczane są na zabawkach. Według dyrektywy jeśli jest to konieczne, na zabawkach należy umieszczać właściwe ostrzeżenia. Na zabawkach nie umieszcza się jednak ostrzeżenia szczegółowego lub ostrzeżeń szczegółowych. Producent ma umieszczać ostrzeżenia w sposób wyraźnie widoczny, łatwo czytelny, zrozumiały oraz dokładny na zabawce, na przymocowanej etykiecie lub na opakowaniu i, jeśli stosowne, w instrukcji użytkowania załączonej do zabawki. Jeśli oznaczenie jest stosunkowo duże, do małych zabawek, które są sprzedawane bez opakowania przymocowane są odpowiednie ostrzeżenia. Ostrzeżenie zawsze poprzedza się słowami "Ostrzeżenie" lub "Ostrzeżenia". Na zabawce, jako ostrzeżenie wskazany powinien być też minimalny i maksymalny wiek użytkownika.
W jakim języku?
Od państwa członkowskiego zależy w jakim jeżyku zapisane zostanie ostrzeżenie. Ostrzeżenie i instrukcje dotyczące bezpieczeństwa mogą być zapisane w jednym lub kilku językach łatwo zrozumiałych dla konsumentów, określonych przez to państwo członkowskie.
[informacja]Podstawa prawna:
dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/we, z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek.[/informacja]
