Ceny paliwa – co wchodzi w ich skład? Aż 55 proc. podatków!

Ceny paliwa w ostatnich miesiącach bardzo poważnie podskoczyły. Podczas gdy w Stanach Zjednoczonych litr benzyny kosztuje około 3 zł, w Polsce za ten sam surowiec musimy zapłacić ponad 5 zł. A to nie ostatnie skoki cen jakie nas czekają.
ceny paliwa

Kiedy następnym razem w duchy będziemy przeklinać koncerny paliwowe za coraz większe kwoty ubywające nam z portfela, zastanówmy się najpierw jaka jest realna przyczyna tak wysokiej ceny paliwa.

Trzeba mieć na uwadze, że tankując samochód, nie płacimy wyłącznie za surowiec, jakim jest benzyna, ropa czy gaz. Ponad połowa kwoty zostawionej w kasie stacji benzynowej trafia do skarbu państwa. Podatki nałożone na paliwo w 2018 roku sięgają około 55 proc.

Jak bardzo wzrosły ceny paliw w Polsce? Zgodnie z danymi Polskiego Związku Przemysłu Motoryzacyjnego, w 2016 roku użytkownicy samochodów wydali na paliwo około 90 mld zł, przez rok 2017 było to już przeszło 95 mld zł. Oznacza to, że budżetu trafiło o 2,75 mld więcej niż rok wcześniej. 2018 rok na pewno znacznie powiększy tą kwotę.

Ceny paliwa  -z czego się składają?

Podstawą składu ceny na stacjach benzynowych jest koszt paliwa z rafinerii. Koszt ten zostaje następnie powiększony o akcyzę, opłatę paliwową, VAT oraz marżę sprzedawcy (marża sprzedawcy jest znikoma, najczęściej wynosi ona od 1 do 5 proc.).

Co więcej, cena paliwa z rafinerii również posiada w sobie elementy daniny dla państwa m.in. koszty realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego. Określa on obowiązek minimalnego udziału biokomponentów i innych paliw odnawialnych w ogólnej ilości paliw zużywanych w ciągu roku w transporcie oraz określa wysokość opłaty zastępczej.

Opłata paliwowa

Oplata paliwowa jest jedyną opłatą, którą można nazwać „pożyteczną” dla kierowców. Pieniądze z tej opłaty trafiają do Krajowego Funduszu Drogowego oraz Funduszu Kolejowego. Fundusze te zostały utworzone w Banku Gospodarstwa Krajowego.

Ze środków funduszy finansowane są inwestycje drogowe i kolejowe. W chwili obecnej wynosi ona od 3 proc. dla benzyny Pb95, przez 4 proc. dla autogazu, do 5.5 proc. dla oleju napędowego.

Opłata paliwowa w 2018 roku wynosi:

  • 131,40 zł za 1000 l benzyny silnikowej;
  • 293,05 zł za 1000 l oleju napędowego;
  • 162,27 zł za 1000 kg autogazu.

Akcyza

Akcyza stanowi najwyższą daninę z  podatków nakładanych na paliwo. Obecnie wynosi ona 22 proc. dla oleju napędowego, 30 proc. dla benzyny Pb95 oraz 19 proc. dla autogazu

Akcyza paliwowa w 2018 roku wynosi:

  • 1540,00 zł za 1000 l benzyny silnikowej;
  • 1171,00 zł za 1000 l oleju napędowego;
  • 670,00 zł za 1000 kg autogazu.

Podatek VAT 

W przypadku podatku VAT wynosi on standardowo 23 proc. Stanowi więc około 19 proc. cen paliwa, zarówno dla benzyny, oleju napędowego, jak i autogazu.

Marża detaliczna

W skład ceny litra paliwa wchodzi także marża detaliczna. Stanowi ona niewielki procent kwoty, jaką my, konsumenci pozostawiamy w kasie stacji benzynowej. 1 proc. z ceny oleju napędowego przy obecnej cenie 5,29 (cena na dzień 8.11.2018) to niecałe 6 groszy.

Trzeba przyznać, że kwota ta nie oszołamia. Przy tym należy pamiętać, że marża to nie tylko czysty zysk. To kwota, którą właściciel stacji musi pokryć koszty prowadzenia stacji, tj. koszty pracownicze, podatki od nieruchomości, koszty transportu, prowizja od transakcji kratami płatniczymi, opłaty za badania okresowe i kontrolne urządzeń technicznych.

Jak składniki cen paliwa wyglądają na wykresach?

Nowy podatek od 2019 roku

Od 1 stycznia 2019 roku do benzyny i oleju napędowego doliczana zostanie nowa opłata. Nowy podatek nazwany opłatą emisyjną został wprowadzony Ustawą z dnia 6 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 1356).

Opłata ta będzie wynosić około 10 groszy brutto za litr benzyny i oleju napędowego. Ma ona zasilić powstający Fundusz Niskoemisyjnego Transportu oraz istniejący Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Do FNT ma trafić 15 proc. wpływów z opłaty emisyjnej – środki te będą wspierać rozwój rynku i infrastruktury paliw alternatywnych w transporcie. Reszta podatku, czyli 85 proc. trafi do NFOŚiGW.

Według szacunków Biura Analiz Sejmowych wprowadzona opłata będzie kosztować kierowców kolejne 2,5 mld zł rocznie.

Jednocześnie minister energii Krzysztof Tchórzewski zapewnia, że wprowadzenie opłaty emisyjnej nie będzie miało wpływu na wzrostu cen paliw.

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 6 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 1356).
Bartosz Piech
Bartosz Piech
Prawnik specjalizujący się w prawie korporacyjnym oraz prawie zamówień publicznych.

więcej porad

Zmiana nazwiska po ślubie

Zmiana nazwiska po ślubie wielokrotnie staje się problematyczne dla narzeczonych. Przyjęło się, iż to kobieta przyjmie nazwisko przyszłego męża. Istnieją jednak inne możliwości na rozwiązanie tego problemu. Jakie? mąż przyjmuje nazwisko żony; jedno z małżonków przybiera nazwisko dwuczłonowe – żona dołącza do swojego nazwiska nazwisko męża bądź mąż dołącza do swojego nazwiska nazwisko żony. Kolejność nazwisk jest dowolna; oboje z małżonków przybiera nazwisko dwuczłonowe – małżonkowie dołączają do swojego nazwiska nazwisko drugiego partnera. Kolejność nazwisk jest dowolna; każde z małżonków zostaje przy swoim nazwisku – opcja ta mimo, że jest najprostsza, to jednak w przyszłości może pociągać za sobą wiele nieporozumień i problemów natury formalnej. [reklama-ads] Zmianę nazwiska deklaruje się (dokonuje się) w Urzędzie Stanu Cywilnego już w czasie pobierania zaświadczenia o braku przeciwwskazań do zawarcia małżeństwa. Wybierając ślub cywilny narzeczeni zaświadczenie takie pobierają na miesiąc i jeden dzień przed wyznaczoną datą ślubu. W przypadku natomiast, gdy przyszli małżonkowie zdecydują się na ślub konkordatowy, zaświadczenie wypełnia się nie wcześniej niż sześć miesięcy przed ślubem. Co dalej? Po zawarciu małżeństwa najważniejszym dokumentem, który posłuży małżonkom do dokonania reszty formalności jest akt zawarcia małżeństwa, tj. odpis aktu stanu cywilnego. Gdy małżeństwo zdecydowało się na przyjęcie ślubu cywilnego, kierownik USC bezpośrednio po ceremonii sporządzą akt zawarcia małżeństwa i wydaje jego skrócony odpis. W przypadku natomiast ślubu konkordatowego procedura zajmuje nieco więcej czasu. Zgodnie z przepisem art. 8 § 3 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682), duchowny, przed którym zawierany jest związek małżeński, przesyła do USC oświadczenie małżonków o woli zawarcia związku małżeńskiego,  nie później niż w ciągu 5 dni od dnia ceremonii. Skrócony odpis aktu małżeństwa zostanie wysłany przez Urząd Stanu Cywilnego na wskazany przez małżonków adres. [reklama-ads] Skrócony odpis aktu stanu cywilnego wydawany jest bezpłatnie. Za każdy kolejny egzemplarz trzeba będzie zapłacić 22 zł. Z kolei za odpis zupełny aktu stanu cywilnego zapłacimy 33 zł. [uwaga]Czytaj też: Małżeński ustrój majątkowy[/uwaga] Jakie kroki należy podjąć następnie? Po zawarciu małżeństwa dochodzi do formalnej zmiany nazwisk/a. Jednakże jest to dopiero początek drogi do uregulowania sytuacji prawno-formalnej małżonka który zdecydował się na zmianę nazwiska. Wymiana dowodu osobistego Pierwszym krokiem, po otrzymaniu skróconego odpisu aktu małżeństwa, powinno być złożenie wniosku o zmianę danych w dowodzie osobistym. [rada]Dowód osobisty traci ważność po czterech miesiącach od daty ślubu.[/rada] Wniosek o dowód można złożyć: w dowolnym urzędzie gminy — niezależnie od miejsca zameldowania. Po złożeniu wniosku wydane zostanie potwierdzenie jego złożenia; przez internet z użyciem profilu zaufanego. Wymiana dowodu jest bezpłatna. Do wniosku o dowód należy dołączyć: • aktualną fotografię o wym. 35x45 mm; • dotychczasowy dokument tożsamości. Wymiana dowodu trwa do 30 dni. [reklama-ads] Wymiana prawa jazdy Wniosek o wymianę prawa jazdy należy złożyć w: urzędzie miasta zamieszkania— jeśli jest to miasto na prawach powiatu; w urzędzie dzielnicy zamieszkania — jeśli miejscem zamieszkania jest Warszawa; w starostwie powiatu – w pozostałych wypadkach. Oplata za wymianę prawa jazdy wynosi 100,50 zł. Do wniosku należy dołączyć:  aktualną fotografię o wym. 35x45 mm; potwierdzenie opłaty za prawo jazdy; dowód osobisty lub paszport; w przypadku cudzoziemców - paszport albo kartę pobytu; dotychczasowe prawo jazdy; orzeczenie lekarskie. Wymiana prawa jazdy trwa do 9 dni roboczych od złożenia wniosku. Wyjątkowo do 2 miesięcy, jeżeli urząd musi wyjaśnić sytuację wnioskodawcy. [rada]Wraz z wymianą prawa jazdy w razie potrzeby należy pamiętać również o wymianie dowodu rejestracyjnego pojazdu.[/rada] Paszport  Po zmianie nazwiska, ważność paszportu wygasa po 60 dniach. [reklama-ads] Wniosek można złożyć w dowolnym punkcie paszportowym. Wymiana dokumenty trwa do 30 dni. [uwaga]Czytaj też: 500plus – komu się należy?[/uwaga] Jakie jeszcze instytucje należy powiadomić? Po wymianie dokumentów, o fakcie zmiany nazwiska należy powiadomić również najważniejsze instytucję, które przetwarzają nasze dane. W pierwszej kolejności poinformować należy: Urząd Skarbowy - o zmianie danych osobowych US poinformujemy za pomocą formularza NIP-3. Do złożenia tego dokumentu należy mieć przygotowany aktualny dowód osobisty; ZUS; Banki– zmiana nazwiska pociąga za sobą obowiązek wyrobienia nowych kart debetowych i kredytowych. CEIDG – jeżeli małżonek prowadzi działalność gospodarczą, musi w jak najszybszym terminie zaktualizować dane swojej firmy. Głównie chodzi tu o zmianę nazwy przedsiębiorstwa, gdyż znajduje się w niej nazwisko właściciela. Ze zmianą nazwy wiąże się również zmiana pieczątki firmowej oraz wizytówek. Pracodawca - w pierwszej kolejności należy przedstawić pracodawcy oryginał skróconego odpisu aktu małżeństwa, a następnie aktualny dowód osobisty; Przychodnia lekarska; Uczelnia wyższa - zmiana nazwiska wiąże się z wydaniem nowej legitymacji studenckiej oraz stemplem w indeksie informującym o zmianie danych; Operator komórkowy. [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682).[/informacja] [reklama-ads]

Przychody ze źródeł nieujawnionych – zasady opodatkowania

Przychody ze źródeł nieujawnionych bądź przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych przez podatnika źródłach są traktowane przez ustawodawcę jako zyski osiągnięte z działań niezgodnych z prawem i w większości sytuacji są przestępstwami podatkowymi. Dochód taki rodzi obowiązek zapłacenia na tyle wysokiego podatku, że można go traktować jako swoistą karę finansową. Opodatkowanie przychodów ze źródeł nieujawnionych zostało uregulowane przepisami art. 25b-25g ustaw z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa o PIT). [reklama-ads] Przepisy te weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem przepisu limitującego w czasie prawo do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe w tym podatku, który wszedł w życie 28 lutego 2015 r. Przychody ze źródeł nieujawnionych - pojęcie Definicja przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych została zawarta w art. 25b ust. 1 ustawy o PIT. Za przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzące ze źródeł nieujawnionych uważa się: przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach, tj. obejmujące przychody ze źródeł wskazanych przez podatnika, ujawnione w nieprawidłowej wysokości; przychody ze źródeł nieujawnionych, a więc obejmujące przychody ze źródeł niewskazanych przez podatnika i nieustalonych przez organ kontrolujący; w kwocie odpowiadającej nadwyżce wydatku nad przychodami opodatkowanymi lub przychodami nieopodatkowanymi, uzyskanymi przed poniesieniem tego wydatku. [rada]Wydatek to wartość zgromadzonego w roku podatkowym mienia lub wysokość wydatkowanych w roku podatkowym środków, w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie roku podatkowego, w którym zgromadzono te środki.[/rada] Przychody opodatkowane to wartości pozostająca w dyspozycji podatnika przed poniesieniem wydatku, spełniająca łącznie następujące warunki: [reklama-ads] ich pochodzenie zostało ustalone co do tytułu, kwoty i okresu uzyskania; jest możliwe określenie lub ustalenie zobowiązania podatkowego w odniesieniu do wartości, które mają wpływ na ustalenie takiego zobowiązania, albo zobowiązanie takie zostało określone lub ustalone, albo zostały zgłoszone do opodatkowania. Z kolei za przychody nieopodatkowane uznaje się wartości pozostające w dyspozycji podatnika przed poniesieniem wydatku, których pochodzenie zostało ustalone co do tytułu, kwoty i okresu uzyskania, oraz które: były wolne od podatku lub zwolnione od opodatkowania na podstawie przepisów ustawy innych niż przepisy dot. rozdziału p podatku od przychodu ze źródeł nieujawnionych lub przepisów odrębnych ustaw; nie podlegały opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy innych niż przepisy dot. rozdziału p podatku od przychodu ze źródeł nieujawnionych lub przepisów odrębnych ustaw; były objęte obowiązkiem podatkowym w zakresie właściwego podatku, jednak zobowiązanie podatkowe nie powstało albo wygasło wskutek: zaniechania poboru podatku; umorzenia zaległości podatkowej; zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku; przedawnienia [uwaga]Czytaj też: Podatek od dochodu uzyskanego za granicą[/uwaga] Podstawa opodatkowania Podstawą opodatkowania jest nadwyżka wydatków nad przychodami opodatkowanymi lub nieopodatkowanymi osiągniętymi przez podatnika w danym roku podatkowym. Obowiązek ustalenia podstawy opodatkowania spoczywa na organie podatkowym lub organie kontroli skarbowej, który prowadzi właściwe postępowanie i wydaje w tej kwestii stosowną decyzję. [reklama-ads] Przychody opodatkowane lub nieopodatkowane, którymi podatnik pokrył wydatek, muszą, zgodnie z art. 25b ust. 3 i 4 ustawy o PIT pozostawać w dyspozycji podatnika przed poniesieniem wydatku. Przepisy nie określają okresu, z jakiego mogą pochodzić wymienione przychody. Ważne jest jednak, aby pozostawały w dyspozycji podatnika przed poniesieniem wydatku oraz aby podatnik był w stanie je wykazać lub przynajmniej uprawdopodobnić. Konieczność zachowania wskazanej chronologii ponoszonych wydatków i osiąganych przychodów jest istotna zarówno na etapie ustalania przez organ podatkowy, czy mamy do czynienia z przychodami nieznajdującymi pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzącymi ze źródeł nieujawnionych, jak również na etapie określania ich wysokości. Podstawę opodatkowania przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala właściwy organ kontrolujący w drodze decyzji.  Powstanie obowiązku podatkowego Wymiar podatku od przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych wynosi 75 proc. wyliczonej podstawy opodatkowania. Obowiązek podatkowy powstaje na ostatni dzień roku podatkowego, w którym powstał ten przychód ustalony jako kwota nadwyżki wydatku nad przychodami  opodatkowanymi lub nieopodatkowanymi. Zobowiązanie podatkowe z tytułu opodatkowania przychodów ze źródeł nieujawnionych przedawnia się po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. [reklama-ads] Ciężar dowodu Ciężar dowodu w zakresie wykazania przychodów opodatkowanych lub przychodów nieopodatkowanych stanowiących pokrycie wydatku spoczywa w toku prowadzonego postępowania na podatniku (art. 25g ust. 1 ustawy o PIT). Przy czym ustawa wskazuje, że reguły tej nie stosuje się do przychodów  opodatkowanych lub przychodów nieopodatkowanych znanych organowi prowadzącemu postępowanie z urzędu, lub możliwych do ustalenia przez organ na podstawie dostępnych z urzędu danych, takich jak: ewidencje, rejestry lub inne dane; rejestry publiczne posiadane przez inne podmioty publiczne, do których organ ma dostęp drogą elektroniczną (na zasadach określonych w przepisach ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne). Należy przy tym podkreślić, że art. 25g ust. 3 ustawy o PIT daje podatnikowi możliwość jedynie uprawdopodobnienia uzyskania pewnych przychodów. Jeżeli więc podatnik nieudowodnieni lub nieuprawdopodobnieni osiągniętych przez siebie przychodów, urząd skarbowy ma podstawy aby takie przychody opodatkować stawką 75 proc. [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych[/informacja] [reklama-ads]