Koszty uzyskania przychodów – jakie koszty może odliczyć przedsiębiorca?

Dodano: 19.04.2021

Przedsiębiorcy, którzy wybrali zasady ogólne lub podatek liniowy jako formę rozliczania się z podatku dochodowego, mają prawo do pomniejszania podstawy opodatkowania o koszty uzyskania przychodów. Podatnicy zastanawiają się, co można, a czego nie można wliczyć w koszty przedsiębiorstwa. Co stanowią owe koszty? W jakiej walucie się je odlicza? Oraz Jakie są obowiązujące terminy? O tym poniżej.

Koszty uzyskania przychodów przedsiębiorcy określają dwie ustawy, tj. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa o PIT) oraz o ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o CIT).

Temat szczegółowo normują przepisy art. 22 i nast. ustawy o PIT oraz art. 15 i nast. ustawy o CIT. Mimo, iż obie ustawy trochę inaczej podchodzą do problematyki kosztów, to istota tych regulacji zasadniczo pozostaje taka sama.

Koszty uzyskania przychodów – czym są?

Wspomniane na wstępie ustawy nie stanowią dokładnej definicji kosztów uzyskania przychodów wraz z katalogiem wszystkich możliwych do doliczenia rodzajów wydatków. Ustawodawca określił natomiast, które z wydatków poniesionych przez podatnika mogą wpłynąć na osiągnięty przez niego podatek dochodowy. Określił cechy, jakie koszty muszą posiadać, aby mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów. Koszt ten musi spełniać następujące przesłanki:

służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz
nie został wymieniony przez ustawodawcę w katalogu kosztów wyłączonych przez niego spośród kosztów uzyskania przychodu, tj. w art. 23 ustawy o PIT lub art. 16 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodem. Zasadniczo zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ustawy o PIT lub art. 16 ustawy o CIT może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Co ważne wymienione wyżej cechy, którymi powinien charakteryzować się koszt uzyskania przychodu, muszą wystąpić łącznie.

Określenie „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” uzależnia uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów od istnienia pomiędzy tym wydatkiem a przychodem lub źródłem przychodu związku o charakterze przyczynowo-skutkowym lub gospodarczym. Istotą istnienia takiego związku jest osiągnięcie przychodu przez podatnika albo osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.

Nie stanowią więc kosztu uzyskania przychodu poniesione przez podatnika wydatki, które w obiektywnie nie mogą przyczynić w żaden zdroworozsądkowy sposób do osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2013 roku, sygn. akt: II FPS 7/12:

„1. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie nie stanowiącymi kosztów – wymaga indywidualnej oceny pod kątem istnienia związku z tymi przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Oznacza to, że podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogły mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

2. Przy interpretacji przepisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów należy mieć na uwadze, że każdy wchodzący w rachubę jako koszt uzyskania przychodów wydatek (koszt), powinien przejść „test” na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, pod kątem pozostawania w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi przez podatnika. Podstawą do ustalenia, jakiego rodzaju „koszty” stanowią koszty uzyskania przychodów jest art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Natomiast nieprawidłowa, bo obarczona dużym ryzykiem błędu jest wykładnia polegająca na zastosowaniu rozumowania a contrario z negatywnego katalogu, zawartego w art. 23 ust. 1 tej ustawy, w celu ustalenia co stanowi pozytywnie koszt uzyskania przychodów, gdyż nie taki jest cel tych przepisów (art. 23 ust. 1), tj. przesądzenie, co jest kosztem uzyskania przychodów”.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2014 roku, sygn. akt: II FSK 2275/11:

„Aby określony wydatek został uznany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 PDOPrU, podatnik musi wykazać nie tylko poniesienie tego wydatku, ale także istnienie zależności między tym wydatkiem a możliwością uzyskania w przyszłości przychodu z tego tytułu. W tym celu konieczne jest w szczególności wykazanie przez podatnika, na co dany wydatek został przez niego poniesiony, a w wypadku wydatków na nabycie usług – jakie konkretne świadczenia ze strony swojego kontrahenta podatnik uzyskał za przekazane mu środki pieniężne”.

Koszty uzyskania przychodów – najczęściej wliczane wydatki

Wydatki najczęściej uznawane za koszty uzyskania przychodów, to takie które każde przedsiębiorstwo musi ponieść bez względu na rodzaj wykonywanej działalności. W szczególności będą to wydatki związane z:

zakupem towarów handlowych i materiałów podstawowych;
promocją i reklamą – m.in. pieczęci firmowe, domeny stron internetowych, wizytówki, znaki towarowe i in.;
prowadzeniem biura oraz jego wyposażeniem – m.in. czynsz płacony za wynajem lokalu, opłaty za media, abonamenty telekomunikacyjne, wyposażenie lokalu, akcesoria biurowe, środki czystości i in.;
AGD i RTV wykorzystywanych w biurze oraz przez pracowników firmy – m.in. telefon, komputer, oprogramowanie, drukarka, aparat fotograficzny, kamera, telewizor, projektor i in.;
finansami przedsiębiorstwa – m.in. usługi księgowe, opłaty bankowe i in.;
edukacją kadry pracowniczej – m.in. szkolenia, warsztaty, studia podyplomowe, konferencje i in.;
podróżami służbowymi – m.in. paliwo, noclegi, wyżywienie, diety.;
transportem – m.in. utrzymanie pojazdu, paliwo, ubezpieczenie OC/AC, raty leasingowe, czynsz wynajmu i in.;

Do omawianej grupy kosztów z całą pewnością należy zaliczyć także odpisy amortyzacyjne środków trwałych.

Koszty uzyskania przychodów a przychody mieszane

Co w przypadku, gdy dane koszty są związane zarówno z przychodami podlegającymi opodatkowaniu, jak i z przychodami od tego podatku zwolnionymi? W takiej sytuacji podatnik musi ustalić jaką część owego kosztu można zaliczyć do przychodów opodatkowanych. Należy wyliczyć procentowy udział przychodu podlegającego podatkowi w przychodach ogółem, a następnie takie same proporcje zastosować do obliczenia struktury kosztu, który można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Czytaj też: IP BOX – dla kogo preferencja podatkowa?

Wydatki nieuznawane za koszty

Przepisy art. 23 ustawy o PIT lub art. 16 ustawy o CIT tworzą katalog o wręcz zawrotnej ilości pozycji. W niniejszym artykule wyodrębnimy jedynie najważniejsze grupy wydatków, których nie można uznać za koszty.

Zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i praw

Nie chodzi o wszystkie środki trwałe, a o wydatki poniesione na zakup gruntów (nieruchomości) oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów, a także ich ulepszenia. Dodatkowo wartości niematerialne i prawne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia ww. wydatków jako koszty pojawia się dopiero w przypadku ich zbycia lub likwidacji.

Spłata kredytów i pożyczek

W kwestii kredytów i pożyczek, kosztów nie stanowią zapłacone raty kwot głównych. Jedynie zapłacone odsetki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odsetki budżetowe – zaległości podatkowe

W przypadku odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności (podatków i opłat), w żadnym wypadku nie mogą one zostać zaliczone w koszty podatkowe.

Grzywny i kary

Do kosztów nie zaliczymy także kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań, grzywny i kary pieniężne oraz odsetki od nich, orzeczone w postępowaniach karnych, karnych skarbowych, administracyjnych i w sprawach o wykroczenia oraz kary, opłaty i odszkodowania z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska i niewykonywania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Do tego zacnego grona zaliczają się również wydatki poniesiona na kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, zwłoki w dostawie oraz usuwaniu ich wad.

Podatek VAT

Co do zasady podatek od towarów i usług nie jest kosztem podatkowym. Istnieją przy tym wyjątki – podatek naliczony może zostać odliczony od przychodu, gdy:

podatnik jest zwolniony z VAT;
podatnik nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych z VAT;
podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku.

Dodatkowo podatek VAT stanowi koszt uzyskania przychodów, w przypadku:

importu usług,
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli podatek ten nie stanowi jednocześnie podatku naliczonego.

Samochód osobowy

Zasadniczo samochód osobowy będzie stanowił koszt uzyskania przychodu. Jednakże ustawodawca wprowadził pewne ograniczenia, tj.:

jako koszty uzyskania przychodów rozliczane mogą być tylko odpisy od wartości samochodu nieprzekraczającej 20.000 euro, przeliczonej na PLN według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania;
w przypadku gdy firma nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, wydatki związane z eksploatacją samochodu (naprawy, części zamienne, opony) można zaliczyć do kosztów firmy jedynie w 75%.

Niewypłacone wynagrodzenia i inne

Do omawianych wydatków zaliczamy również niewypłacone wynagrodzenia z tytułu umów o pracę czy umów cywilnoprawnych, powiązane z nimi ubezpieczenia, wydatki na działalność socjalną i wpłaty na PFRON.

Koszty uzyskania przychodów – waluta zaliczania kosztów

Koszt poniesiony w walucie obcej należy przeliczyć na PLN według kursu średniego ogłaszanego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień poniesienia kosztu. Jeżeli w tym dniu nie ogłoszono kursu waluty, stosuje się kurs ostatniego dnia przed tą datą.

Jeżeli jednak między dniem zaliczenia wydatku w koszty, a dniem rzeczywistej zapłaty należności występują różnice kursowe, należy dokonać korekty wartości wydatku, tj. jego powiększenia lub pomniejszenia.

Terminy zaliczania w koszty

Co do zasady koszty uzyskania przychodów mogą być potrącanie tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. W przypadku firm korzystających z KPiR możliwe jest także potrącenie w bieżącym roku podatkowym kosztów poniesionych w latach poprzedzających ten rok, ale dotyczących przychodów bieżących.

Warunkiem jest prowadzenie co roku księgi w taki sposób, aby możliwe było wyodrębnienie kosztów odnoszących się do bieżącego roku podatkowego.

Podstawa prawna:

ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426).
ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406).

Radosław Pilarski

Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.

więcej porad

Handel rzeczami używanymi – skutki podatkowe

Na aukcjach internetowych możemy znaleźć oferty nie tylko na rzeczy „prywatne”, ale również na produkty powystawowe czy pochodzące ze zwrotów. Sprzedaż tych towarów możemy zakwalifikować jako handel rzeczami używanymi. Aby nie narazić się fiskusowi warto wiedzieć, kiedy rzeczona sprzedaż rodzi obowiązki podatkowe. Kiedy należy zapłacić podatek dochodowy, a kiedy VAT? O tym poniżej. [reklama-ads] Handel rzeczami używanymi - kiedy sprzedaż prywatna, a kiedy w ramach działalności gospodarczej? Nie trzeba być wpisanym do rejestru przedsiębiorców, aby urząd skarbowy uznał danego sprzedawcę za przedsiębiorcę. To, kiedy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą określa art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT). Przepis ten mówi, iż pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność handlowa prowadzona w sposób ciągły, zorganizowany oraz w celach zarobkowych. Spełnienie tych przesłanek sprawia, że sprzedawca z konsumenta staje się przedsiębiorcą (rejestracja firmy nie ma znaczenia). W przypadku, gdy handel na aukcjach internetowych rzeczy używanych ma charakter incydentalny i sporadyczny, będzie to sprzedaż prywatna. Jeżeli jednak sprzedawca posiada w ofercie szereg towarów, a ich zakup był dokonany w celu dalszej odsprzedaży (rzecz nie była używana do realizacji własnych potrzeb), musi się on liczyć z obowiązkiem zarejestrowania działalności, opłacania składek ZUS oraz podatków. [rada]Nie liczba transakcji, lecz charakter sprzedaży ma zasadnicze znaczenie w ocenie tego, czy sprzedający pozostaje osobą prywatną, czy przedsiębiorcą. Np. jeżeli dochodzi do wyzbycia się przedmiotów z majątku osobistego (dużej ilości używanych rzeczy), lecz czynność ta nie wykazuje cech działalności gospodarczej, to nie będziemy mieli do czynienia z działalnością gospodarczą.[/rada] [reklama-ads] Prywatny handel rzeczami używanymi – kiedy powstaje obowiązek podatkowy? Handel rzeczami używanymi należy zakwalifikować jako przychody osiągane poza działalnością gospodarczą ze sprzedaży składników majątku ruchomego. Mówi o tym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o PIT. Wysokość tego przychodu określa się jako wartość wyrażoną w cenie wskazanej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia. Nie każda sprzedaż rzeczy ruchomych będzie rodziła obowiązek podatkowy. Ustawa bowiem ustanawia limit czasowy. Handel towarami używanymi będzie generowało podatek dochodowy jedynie, gdy będzie miał miejsce przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiła transakcja. Oznacza to, że wyzbycie się rzeczy po półrocznym jej „leżakowaniu” w domu zwalnia z podatku dochodowego. [pomoc]Przykład: Pan Jan nabył (jako konsument) smartfon w dniu 4 marca 2020 roku. Telefon nie spełniał oczekiwań Pana Jana, więc zdecydował się go odsprzedać. Pan Jan sprzedał telefon w dniu 15 września 2020 roku – termin półroczny liczy się od końca miesiąca, w którym nastąpiła transakcja - w tym przypadku termin nie minął. Pan Jan będzie musiał zapłacić podatek dochodowy; Pan Jan sprzedał telefon w dniu 1 października 2020 roku - w tej sytuacji termin półroczny został odczekany, przez co Pan Jan został zwolniony z obowiązku podatkowego. [/pomoc] Czy sprzedaż rzeczy używanych wymaga umowy pisemnej? [reklama-ads] Sprzedaż, w każdym wypadku, dochodzi do skutku w ramach czynności prawnej zwanej umową sprzedaży. Dla transakcji, której przedmiotem jest sprzedaż rzeczy ruchomych używanych, prawo nie przewiduje żadnej szczególnej formy. Może się ona przybrać formę pisemną, ustną czy nawet dorozumianą (prosta wymiana gotówki za rzecz). Przy bardziej wartościowych przedmiotach warto jednak spisać umowę dla celów dowodowych – może być przydatna przy dochodzeniu roszczeń np. z rękojmi. Podstawa opodatkowania Jak zostało wskazane wyżej, sprzedaż rzeczy w ciągu pół roku od jej zakupu podlega opodatkowaniu. Jak jednak wyliczyć podstawę opodatkowania? Podstawą ustalenia wysokości przychodu jest cena określona w umowie pomniejszona o koszty zbycia rzeczy (np. wydatki poniesiona na ogłoszenia internetowe). Jak wskazuje sama nazwa, podatek liczony jest od dochodu (przychód minus koszty). Oznacza to, że nie cena będzie wyznaczała podstawę, a różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży rzeczy (ceną sprzedaży) a kosztem jej nabycia (ceną zakupu i in.), pomniejszonym o nakłady dokonane w czasie posiadania rzeczy. Koszt nabycia to kwota należna zbywcy rzeczy oraz koszty związane z jej zakupem np. usługa transportowa. Z kolei do kategorii nakładów poniesionych w trakcie posiadania rzeczy zaliczymy wydatki związane z ulepszeniem lub renowacją rzeczy, tj. tylko takie koszty, które miały wpływ na zwiększenie jej wartości. Może to być np. renowacja mebli, wymiana części w sprzęcie RTV/AGD, zakup oprogramowania do sprzętu elektronicznego. Zaliczeniu nie podlegają z kolei wydatki związane z bieżącym użytkowaniem rzeczy (np. naprawa). [reklama-ads] [rada]Dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Ustawa o PIT nie wymaga jednak, aby podatek został zapłacony już w trakcie roku podatkowego, w którym doszło do sprzedaży. Po zakończeniu roku podatkowego, w którym sprzedano rzecz, należy go rozliczyć w rocznym zeznaniu podatkowym. Rozlicza się go wraz z innymi dochodami opodatkowanymi według skali podatkowej (np. dochodami z pracy, czy z umów zleceń).[/rada] Konsekwencje zaniżenia cena Konstrukcja prawa podatkowego rodzi pokusę zaniżania ceny przedmiotu na umowie. Takie nieuczciwe działanie może się jednak okazać nieopłacalne. Jeżeli cena zapisana w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy, a różnica ta nie wynika np. z wysokiego zużycia rzeczy czy jej uszkodzenia, organ podatkowy ma prawo do określenia wartości rynkowej takiego przedmiotu. Organ ustala podstawę opodatkowania, biorąc pod uwagę ceny rynkowe podobnych rzeczy z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca sprzedaży. Jeżeli organ dojdzie do przekonania, że cena umowna została zaniżona, podatnika będzie musiał wyrównać różnicę w podatku oraz zapłacić odsetki. Handel rzeczami używanymi w ramach działalności gospodarczej Handel rzeczami używanymi, powystawowymi, pochodzącymi ze zwrotów czy z innych aukcji, tworzy obowiązek podatkowy, zarówno po stronie podatku dochodowego, jak i podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy [reklama-ads] W kwestii podatku dochodowego przedsiębiorca może rozliczać się na zasadach ogólnych (17% i 32% od dochodu), lecz może także skorzystać z ryczałtu ewidencjonowanego. W ramach ryczałtu podatnik zapłaci podatek od przychodu (nie dochodu), lecz nie ma możliwości pomniejszania podatku o koszty jego uzyskania. W przypadku handlu towarami używanymi obowiązuje podatek 3%, liczony od przychodu. W zależności od wielkości naliczanej marży ryczałt może okazać się bardziej opłacalnym wyborem. Więcej na ten temat pisaliśmy tutaj: Ryczałt ewidencjonowany – czym jest i kiedy się opłaca? Co z podatkiem VAT? Przedsiębiorcę obowiązuje również podatek od towarów i usług, tj. VAT. W przypadku sprzedaży rzeczy używanych mamy do czynienia z procedurą naliczania tzw. VAT-marża. Co do zasady podatek VAT nalicza się od pełnej wartości sprzedawanych towarów i usług. Przy VAT-marża opodatkowaniu podlega wyłącznie nadwyżka stanowiąca różnicę między kwotą całkowitą zapłaconą przez nabywcę towaru (ceną sprzedaży), a kwotą nabycia (ceną zakupu) pomniejszoną o wartość podatku. Obowiązuje stawka 23%, liczonego od zysku brutto. VAT-marża podlegają ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, z wyjątkiem: antyków; dzieł sztuki; przedmiotów kolekcjonerskich; metali szlachetnych; kamieni szlachetnych. [rada] Procedura VAT-marża nie jest obligatoryjna. Podatnik może rozliczać się ze standardowego podatku VAT (od ceny towaru). [/rada] [reklama-ads] Korzystając z omawianej uproszczonej formy opodatkowania, VAT nie ma możliwości odliczenia podatku VAT u kupującego, brak jest też możliwości odliczenia podatku VAT u sprzedającego od kosztów dotyczących usługi. [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426). ustawa o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685). [/informacja] Podobne wzory pism: Odstąpienie od umowy sprzedaży – pozew z tytułu rękojmi Reklamacja towaru – wzór Aneks do umowy kupna sprzedaży wzór

Księgowość uproszczona – dla kogo jest przeznaczona?

Rozliczanie przy pomocy ksiąg rachunkowych, tj. pełnej księgowości, jest o wiele bardziej skomplikowane i w większości wypadków wymaga zatrudnienia biura księgowego. Księgowość uproszczona pozwala każdemu przedsiębiorcy na rozliczanie się samemu, co wpływa na oszczędność czasu i pieniędzy. Sprawdź kto może skorzystać z małej księgowości oraz jakich obowiązków muszą dochować podatnicy? [reklama-ads] Księgowość uproszczona - wymagania Księgowość uproszczona przeznaczona została dla osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą samodzielnie bądź w formie spółki cywilnej oraz spółek prawa handlowego - spółki jawnej i partnerskiej. Pozostałe spółki osobowe i kapitałowe, tj. komandytowe, i komandytowo-akcyjne, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjne mają obowiązek prowadzenia pełnej księgowości. Wspomniani przedsiębiorcy mogą korzystać z małej księgowości, o ile ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły mniej aniżeli równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu firma musi obligatoryjnie przejść na pełną księgowość, tj. prowadzić rozliczanie przy pomocy ksiąg rachunkowych. [rada] Dla polskich przedsiębiorców limit liczy się w złotych, biorąc pod uwagę średni kurs euro ustalony przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedzający dany rok. W 2021 roku limit wynosi 9.031.000 zł.[/rada] Omawianą metodę księgowania należy wskazać już podczas rejestracji działalności gospodarczej. Informację o prowadzeniu uproszczonej księgowości zamieszcza się w formularzu CEIDG-1. Łącznie z rejestracją księgowości należy zdecydować o okresach płatności, czy przedsiębiorca będzie podatek dochodowy uiszczał co miesiąc, czy też co kwartał. [reklama-ads] Księgowość uproszczona – zasady ogólne czy ryczałt ewidencjonowany? Przedsiębiorcy korzystający z uproszczonej księgowości ewidencjonują swoją działalność za pomocą: Księgi Przychodów i Rozchodów, lub Ewidencji przychodów zryczałtowanego podatku dochodowego. KPiR to uproszczona forma ksiąg rachunkowych pozwalająca na ewidencjonowanie przychodów i kosztów firmy. Dzięki prowadzeniu KPiR przedsiębiorca może z łatwością wyliczyć kwoty zaliczki na podatek dochodowy oraz złożyć roczną deklarację PIT lub CIT. Księgę należy założyć w dniu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej lub w przypadku przejścia z pełnej na małą księgowość – w dniu 1 stycznia danego roku podatkowego. KPiR powinna zostać rozliczona maksymalnie do 20. dnia ostatniego miesiąca wybranego okresu rozliczeniowego. Korzystając z KRiP przedsiębiorca musi skorzystać z opodatkowania na zasadach ogólnych. Zasady ogólne to najczęściej stosowana przez przedsiębiorców forma opodatkowania. Polegają na opodatkowaniu dochodu (nie przychodu) skali progresywnej - podatku 17% i 32% lub liniowo (stałego, niezmiennego podatku) - 19%. [reklama-ads] Ryczałt ewidencjonowany to z kolei forma opodatkowania, w której przedsiębiorca ma obowiązek wyliczenia podatku wyłącznie od osiągniętych w danym roku przychodów, nie ma możliwości pomniejszenia podatku przez zaliczenie kosztów uzyskania przychodu. Nie wszyscy jednak mogą skorzystać z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowania w tej formie nie stosuje się wobec podatników: opłacających podatek w formie karty podatkowej; korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego; osiągających przychody z tytułu prowadzenia aptek; osiągających przychody z tytułu działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych; osiągających przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych; wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii; Ryczałt ewidencjonowany nie dotyczy również podatników, którzy podejmują wykonywanie działalność w roku podatkowym po zmianie wykonywanej działalności: samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem; w formie spółki z małżonkiem na działalność. która prowadzona będzie samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków; samodzielnie przez małżonka na działalność która będzie prowadzona samodzielnie przez drugiego małżonka, o ile małżonek bądź małżonkowie przed wskazaną zmianą opłacali podatek z tytułu tej działalności na zasadach ogólnych. [reklama-ads] [rada]Wysokość podatku zryczałtowanego jest zróżnicowana i zależna od rodzaju prowadzonej działalności. Ustawa wyróżnia stawki w wysokości: 2%, 3%, 5,5%, 8,5%, 10%, 12,5%, 15% i 17%.[/rada] [uwaga]Czytaj też: Ryczałt ewidencjonowany – czym jest i kiedy się opłaca?[/uwaga] Księgowość uproszczona a podatek od towarów i usług Księgowość uproszczona nie zwalnia z obowiązku uiszczania podatku należnego VAT. Przedsiębiorca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ma obowiązek prowadzenia Rejestru VAT zakupu i sprzedaży. Rejestr jest konieczny do wyliczenia wysokości zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług. [rada] Na podstawie Rejestru VAT przedsiębiorca ma obowiązek wypełnić deklaracje rozliczeniowe VAT-7/VAT-7K oraz JPK VAT.[/rada] Ewidencja środków trwałych oraz ewidencja wyposażenia Prowadzenie małej księgowości nie zwalnia również z obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz ewidencja wyposażenia. Ewidencja środków trwałych [reklama-ads] Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności: nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego; maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy; ulepszenia w obcych środkach trwałych; inwentarz żywy. [rada]Środki trwałe powinny być wykorzystywane przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą albo być oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.[/rada] Należy pamiętać, że środki trwałe podlegają amortyzacji. Rozlicza się je w kosztach w rozłożonym czasie, poprzez comiesięczne odpisy amortyzacyjne. Środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji podatkowej, co do zasady, są składniki majątkowe łącznie spełniające następujące warunki: przewidywany przez podatnika okres ich używania jest dłuższy niż rok; stanowią własność lub współwłasność podatnika; zostały przez podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie; są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania; są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. [rada]Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku wskazanych powyżej, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.[/rada] [reklama-ads] Ewidencja wyposażenia Ewidencja wyposażenia dotyczy składników majątku, których początkowa wartość przekracza 1.500 zł, lecz nie więcej niż 10.000 zł, a planowany okres użytkowania nie będzie dłuższy niż rok. Ewidencja wyposażenia nie posiada uregulowanego wzoru, tak jak to jest w przypadku ewidencji środków trwałych, co oznacza, że może być prowadzona w sposób dowolny, o ile będzie posiadała rubryki dotyczące nazwy składnika, numeru wpisu, daty nabycia, numeru faktury, ceny zakupu lub koszt wytworzenia, datę i przyczynę likwidacji lub sprzedaży. Księgowość uproszczona – reasumując Reasumując, księgowość uproszczona przeznaczona jest dla działalności jednoosobowych oraz mikro i małych przedsiębiorstw. Aby z niej skorzystać, roczne przychody podatnika nie mogą przekraczać kwoty 2.000.000 euro, liczonych za poprzedni roku rachunkowy. Przedsiębiorca, rozliczając się przy pomocy małej księgowości, może korzystać z opodatkowania na zasadach ogólnych (podatek progresywny lub liniowy) lub z ryczałtu ewidencjonowanego. Oprócz KPiR podatnik ma obowiązek prowadzić również Rejestr podatku od towarów i usług (o ile jest czynnym podatnikiem VAT), Ewidencja środków trwałych oraz Ewidencja wyposażenia. [reklama-ads] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426). ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217).[/informacja] Podobne wzory pism: Wzór wypowiedzenia usług księgowych PDF DOC Wypowiedzenie umowy z biurem rachunkowym