Dodatkowe wynagrodzenie roczne, tzw. trzynastka – komu przysługuje i na jakich warunkach?

Dodatkowe wynagrodzenie roczne, tzw. trzynastka, przysługuje osobom zatrudnionym w jednostkach sfery budżetowej. Pozostali pracodawcy prywatni mają możliwości przyznania trzynastek na zasadzie dobrowolności, wprowadzając to świadczenie w regulacjach wewnętrznych. 
Trzynastka

Jak zostało wskazane we wstępie, trzynastka jest świadczeniem, które nie ma charakteru powszechnego. Jest to wynagrodzenie przysługujące wyłącznie grupom pracowników, którym przepisy prawa lub wewnętrzne regulacje zakładowe, przewidują uprawnienie do tego rodzaju świadczenia.

Dodatkowe wynagrodzenie roczne nie jest uregulowane w Kodeksie pracy. Uprawnienie to wynika z ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (dalej jako u.d.w.r.).

Pracodawcy, którzy dobrowolnie wypłacają dodatkowe wynagrodzenie roczne, regulacje dotyczące trzynastek umieszczają w wewnątrzzakładowych przepisach płacowych. W niniejszym artykule zajmiemy się wyłącznie kwestiami związanymi z wynagrodzeniami rocznymi przysługującymi zatrudnionym w jednostkach sfery budżetowej.

Kto jest uprawniony do pobierania dodatkowego wynagrodzenia rocznego?

Prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest uprawnieniem ustawowym pracowników tzw. budżetówek. Zgodnie z art. 1 u.d.w.r., do grona uprawnionych pracowników należą pracownicy zatrudnieni w:

  • urzędach organów władzy publicznej, kontroli, ochrony prawa, w sądach i trybunałach;
  • samorządowych jednostkach budżetowych, zakładach budżetowych, gospodarstwach pomocniczych jednostek budżetowych;
  • biurach poselskich, senatorskich lub poselsko-senatorskich oraz klubach, kołach albo zespołach parlamentarnych.

Przepisów ustawy nie stosuje się do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu.

Trzynastka również dla zatrudnionych w służbie cywilnej

Na dodatkowe wynagrodzenie roczne mogą liczyć również zatrudnieni w służbie cywilnej. Chodzi tu o:

  • członków korpusu służby cywilnej, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej;
  • urzędników służby cywilnej, zatrudnionych na podstawie mianowania, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o służbie cywilnej.

Kiedy pracownik nabywa prawo do trzynastki?

Do dodatkowego rocznego wynagrodzenia ma prawo każdy pracownik, który przepracuje u danego pracodawcy wymagany ustawą okres. Zgodnie z art. 2 § 1 u.d.w.r. pracownik zyskuje prawo do trzynastki w pełnej wysokości po przepracowaniu pełnego roku kalendarzowego.

Paragraf 2 powyższego artykuły stanowi natomiast, że pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego. Warunkiem jest jednak, aby okres pracy wynosił co najmniej 6 miesięcy.

Oznacza to, że już po przepracowaniu 6 miesięcy w ciągu danego roku kalendarzowego, pracownik zyskuje prawo do trzynastki. Jeżeli nie będzie to pełny rok, dodatkowe wynagrodzenie roczne zostanie wypłacone proporcjonalnie do przepracowanego okresu.

 Należy zaznaczyć, że wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego nie jest zależna od długości stażu pracy pracownika. Każdy zatrudniony, który przepracował cały rok, otrzyma trzynastkę w pełnej wysokości, niezależnie czy posiada roczny, czy 10-letni staż pracy.

Na wysokość wynagrodzenia nie ma wpływu również jakość pracy zatrudnionego – uchybienia pracownika, postępowania dyscyplinarne prowadzone wobec pracownika, czy otrzymane przez niego kary dyscyplinarnej – innej niż wydalenie z pracy lub ze służby, nie wpływają na kwotę świadczenia.

Prawo nie przewiduje także możliwości obniżenia wysokości omawianego wynagrodzenia rocznego.

Kiedy przepracowanie mniej niż 6 miesięcy uprawnia do trzynastki?

Przepisy  art. 2 ust. 3 u.d.w.r. przewidują wyjątkowe sytuacje, w których pracownik pomimo nieprzepracowania wskazanych 6 miesięcy, będzie miał prawo do proporcjonalnego wynagrodzenia rocznego. Przepisy te wyliczają enumeratywnie pracowników uprawnionych. Należy podkreślić, iż lista ta stanowi katalog zamknięty.

Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadkach:

  1. nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej);
  2. zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące;
  3. powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;
  4. rozwiązania stosunku pracy w związku z:
    • przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne;
    • przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem;
    • likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy;
    • likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją;
  5. podjęcia zatrudnienia:
    • w wyniku przeniesienia służbowego;
    • na podstawie powołania lub wyboru;
    • w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy;
    • w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją;
    • po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej;
  6. korzystania:
    • z urlopu wychowawczego;
    • z urlopu dla poratowania zdrowia;
    • przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego;
  7. wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.

Kiedy trzynastka nie przysługuje?

Przepisy art. 3 u.d.w.r. przewidują przypadki, kiedy pracownik mimo spełnienia przesłanek z art. 2 wskazanej ustawy, prawa do wynagrodzenia rocznego nie nabędzie.

Są to sytuacje w których:

  • pracownik posiada nieusprawiedliwione nieobecności w pracy trwające dłużej niż dwa dni;
  • pracownik stawi się do pracy lub przebywa w niej pracy w stanie nietrzeźwości;
  • pracownik otrzyma kare dyscyplinarną wydalenia z pracy lub ze służby;
  • pracodawca rozwiąże z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Podstawa wymiaru wynagrodzenia rocznego

Zgodnie z art. 4 u.d.w.r. trzynastka ustalana jest w wysokości 8,5 proc. sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który ona przysługuje.

W wynagrodzeniu rocznym uwzględnia się wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.Wynagrodzenie urlopowe ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy.

Elementy wchodzące do podstawy wymiaru urlopowego

Składniki które mogą tworzyć podstawę urlopową to wypłaty, które:

  • mają charakter roszczeniowy – przysługują pracownikowi na podstawie przepisów prawa lub na podstawie wewnętrznego regulaminu;
  • cechuje powtarzalność – wypłaty są dokonywane co pewien czas, przy czym nie muszą mieć charakteru regularnego, a okresy, za które są wypłacane, mogą być zróżnicowane.

Premia uznaniowa brana jest pod uwagę, o ile została uregulowana w wewnętrznych przepisach firmy dotyczących wynagrodzeń i płac. Co więcej powinna mieć charakter gwarancyjny, co oznacza, że pracownik ma pewność jej otrzymania po spełnieniu określonych warunków.

Istnieją również składniki, które mimo że wynikają z Kodeksu pracy, nie mogą stanowić podstawy wynagrodzenia urlopowego. Elementy te zostały wymienione w paragrafie 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop, i stanowią katalog zamknięty.

Zgodnie ze wspomnianym przepisem do podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas urlopu nie wliczają się:

  • jednorazowe lub nieperiodyczne wypłaty za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie;
  • wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju;
  • nagrody jubileuszowe;
  • wynagrodzenie urlopowe, a także za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy;
  • ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy;
  • dodatkowe wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego;
  • wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną;
  • kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę;
  • nagrody z zakładowego funduszu nagród, dodatkowe wynagrodzenia roczne, należności przysługujące z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej;
  • odprawy emerytalne lub rentowe albo inne odprawy pieniężne;
  • wynagrodzenia i odszkodowania przysługujące w razie rozwiązania stosunku pracy.

Termin wypłacania wynagrodzenia rocznego

Przepisy art. 5 u.d.w.r. regulują, iż wynagrodzenie roczne wypłaca się nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje trzynastka.

Natomiast pracownicy, z którymi rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją  pracodawcy, wynagrodzenie roczne powinni otrzymać już  w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej.
  • ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej;
  • Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
  • ustawa z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
Radosław Pilarski
Radosław Pilarski
Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.

więcej porad

Kiedy zamiast pozwolenia na budowę wystarczy zgłoszenie budowy?

Co do zasady każda inwestycja budowlana wymaga pozwolenia na budowę. Zgłoszenie budowy natomiast stanowi wyjątek, który to został wyszczególniony enumeratywnie w ustawie - Prawo budowlane. Wyliczenie to stanowi katalog zamknięty i nie może być rozszerzane. Jeżeli planowana inwestycja nie została opisana w art. 29 ustawy - Prawo budowlane , pewnym jest, iż potrzebne będzie pozwolenie na budowę. [reklama-ads] Czym jest pozwolenie na budowę Pozwolenie na budowę jest decyzją administracyjną, zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu. Pozwolenie na budowę jest najważniejszym dokumentem w budowlanym procesie inwestycyjnym.  W zależności od przedmiotu inwestycji, zadania administracji architektoniczno-budowlanej w zakresie wydawania pozwoleń na budowę wykonują: starosta wojewoda Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.  Zgłoszenie Jak zostało to już w skazane nie wszystkie obiekty wymagają pozwolenia na budowę. Niektóre z nich mogą zostać wniesione jedynie po zgłoszeniu tego faktu odpowiedniemu organowi. Zgłoszenie można złożyć: osobiście w urzędzie starostwa lub urzędu miasta na prawach powiatu; listownie, przesyłając list do starostwa lub urzędu miasta na prawach powiatu; elektronicznie, poprzez stronę internetową lub adres skrzynki mailowej starostwa lub urzędu miasta na prawach powiatu; Należy pamiętać, że zgodnie z Prawem budowlanych zezwolenie jest potrzebne nie tylko na budowę, ale również rozbudowa, nadbudowa czy odbudowa. [reklama-ads] Pozwolenie na budowę zamiast zgłoszenia W przypadku obiektów wymagających zgłoszenia, inwestor może zdecydować się jednak na wystąpienie o pozwolenie na budowę.  We wszystkich typach budowli wyliczonych poniżej możliwe jest złożenie wniosku o pozwolenie na budowę zamiast zgłoszenia budowy. Decydując się na pozwolenie na budowę, swojej decyzji nie trzeba uzasadniać. Należy jednocześnie pamiętać, ze wniosek o pozwolenie wymaga przygotowania odpowiednich dokumentów, uregulowanych przepisami art. 33 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane. [uwaga]Czytaj też: Umowa o roboty budowlane wzór[/uwaga] Kiedy można skorzystać z uprawnienia do zgłoszenia budowy Zgodnie z art. 29 Prawa budowlanego, inwestycje, które możesz zrealizować, bez potrzeby ubiegania się o pozwolenie na budowę - jedynie na podstawie zgłoszenia budowy to: 1) budowa lub przebudowa następujących obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach działki siedliskowej: płyt do składowania obornika, szczelnych zbiorników na gnojówkę lub gnojowicę o pojemności do 25 m3, naziemnych silosów na materiały sypkie o pojemności do 30 m3 i wysokości nie większej niż 7 m; [reklama-ads] 2) budowa wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, garaży, wiat lub przydomowych ganków i oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 35 m2. Przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki; 3) budowa wolno stojących parterowych budynków rekreacji indywidualnej, rozumianych jako budynki przeznaczone do okresowego wypoczynku, o powierzchni zabudowy do 35 m2. Przy czym liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać jednego na każde 500 m2 powierzchni działki; 4) przebudowa wolno stojących parterowych budynków stacji transformatorowych i kontenerowych stacji transformatorowych o powierzchni zabudowy do 35 m2 . Uwaga! Jednocześnie należy pamiętać, iż przy tej budowie do zgłoszenia budowy należy dołączyć projekt budowlany; 5) budowa lub przebudowa przydomowych oczyszczalni ścieków o wydajności do 7,50 m3 na dobę; 6) budowa lub przebudowa zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe o pojemności do 10 m3; 7) budowa boisk szkolnych oraz boisk, kortów tenisowych, bieżni służących do rekreacji; 8) budowa lub przebudowa zjazdów z dróg krajowych i wojewódzkich oraz zatok parkingowych na tych drogach; 9) budowa lub przebudowa tymczasowych obiektów budowlanych (np. kioski uliczne, pawilony handlowe uliczne, przekrycia namiotowe czy obiekty kontenerowe), niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu. Uwaga! Należy pamiętać, że budowle tymczasowe mogą stać jedynie 180 dni, po tym okresie należy rozebrać obiekt lub uzyskać pozwolenie na budowę. 10) budowa lub przebudowa obiektów budowlanych piętrzących wodę i upustowych o wysokości piętrzenia poniżej 1 m poza rzekami żeglownymi oraz poza obszarem parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych oraz ich otulin; [reklama-ads] 11) budowa lub przebudowa pomostów o długości całkowitej do 25 m i wysokości, liczonej od korony pomostu do dna akwenu, do 2,50 m, służących do: cumowania niewielkich jednostek pływających, jak łodzie, kajaki, jachty, uprawiania wędkarstwa, rekreacji; 12) budowa lub przebudowa instalacji zbiornikowych na gaz płynny z pojedynczym zbiornikiem o pojemności do 7 m3, przeznaczonych do zasilania instalacji gazowych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych; 13) przebudowa sieci: elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe nie wyższe niż 1 kV, wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, telekomunikacyjnych. Uwaga! Powyższe dotyczy jedynie przebudowy. Budowa z kolei wymaga już złożenia zgłoszenia o budowie z dołączonym projektem budowlanym. 14) budowa lub przebudowa kanalizacji kablowej; 15) budowa lub przebudowa obiektów budowlanych służących bezpośrednio do wykonywania działalności regulowanej ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze w zakresie poszukiwania i rozpoznawania złóż węglowodorów; 16) budowa poniżej wymienionych obiektów, jeśli sytuowane są na obszarze Natura 2000: parterowych budynków o powierzchni zabudowy do 35 m2, służących jako zaplecze do bieżącego utrzymania linii kolejowych, położonych na terenach stanowiących własność Skarbu Państwa, miejsc postojowych dla samochodów osobowych do 10 stanowisk włącznie, gospodarczych obiektów budowlanych o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m, przeznaczonych wyłącznie na cele gospodarki leśnej i położonych na gruntach leśnych Skarbu Państwa; 17) instalowanie tablic i urządzeń reklamowych. Uwaga! Jeżeli tablice i urządzenia reklamowa zostaną zainstalowane na obiektach wpisanych do rejestru zabytków oraz z instalowanie reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym, wówczas ich instalowanie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę; 18) wykonywanie i przebudowa urządzeń melioracji wodnych szczegółowych; 19) przebudowa sieci gazowych oraz elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe wyższe niż 1 kV, 20) przebudowa dróg, torów i urządzeń kolejowych; 21) budowa kanałów technologicznych w pasie drogowym w ramach przebudowy tej drogi, (kanały w rozumieniu art. 4 pkt 15a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych); 22) remont budowli, których budowa wymaga pozwolenia na budowę; [reklama-ads] 23) remont przegród zewnętrznych albo elementów konstrukcyjnych budynków, których budowa wymaga uzyskania pozwolenia na budowę; 24) docieplenie budynków o wysokości powyżej 12 m i nie wyższych niż 25 m; 25) budowa ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m i wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu: krat na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiektach wpisanych do rejestru zabytków, urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych; 26) budowa obiektów małej architektury w miejscach publicznych, np: posągów, wodotrysków i innych obiektów architektury ogrodowej, czy też piaskownic, huśtawek, drabinek, śmietników; 27) roboty budowlane wykonywane na obszarze wpisanym do rejestru zabytków; 28) budowa: przyłączy elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, cieplnych i telekomunikacyjnych, stacji ładowania pojazdów (o której mowa w art. 2 pkt 27 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych). Obowiązek dołączenia do zgłoszenia projektu budowlanego W niektórych przypadkach prócz zgłoszenia będzie potrzebny również projekt budowlany, tyczy się to poniższych inwestycji: 1) budowa wolno stojących budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których obszar oddziaływania mieści się w całości na działce (działkach), na których zostały zaprojektowane; 2) przebudowa ww. wolno stojących budynków mieszkalnych jednorodzinnych dotycząca przegród zewnętrznych oraz elementów konstrukcyjnych budynku, jeśli nie prowadzi do zwiększenia ich dotychczasowego obszaru oddziaływania; 3) budowa sieci: wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, telekomunikacyjnych oraz elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe nie wyższe niż 1 kV; 4) budowa wolno stojących parterowych budynków stacji transformatorowych i kontenerowych stacji transformatorowych o powierzchni zabudowy do 35 m2. [rada]Przebudowa przegród zewnętrznych lub elementów konstrukcyjnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych pociąga za sobą wymóg dokonania zgłoszenia z projektem budowlanym. Jeżeli natomiast w wyniku przebudowy nastąpi zwiększenie obszaru oddziaływania, wówczas  należy uzyskać pozwolenia na budowę. Co istotne przebudowa innych niż wyżej wskazane elementów budynków jednorodzinnych nie wymaga ani dokonania zgłoszenia, ani uzyskania pozwolenia na budowę.[/rada] Kiedy zgłoszenia budowy jest niewystarczające? [reklama-ads] W niektórych sytuacjach zgłoszenie budowy będzie niewystarczające. Inwestor zobowiązany jest wtedy do wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę. Obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę powstaje, kiedy inwestycja: 1) wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko lub przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000; 2) ma być wykonywana przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków. Kiedy należy złożyć zgłoszenie budowy? Zgłoszenie budowy lub zgłoszenie innych robót budowlanych należy złożyć jeszcze  przed rozpoczęciem robót budowlanych. Rozpoczęcie budowy bez zgłoszenia albo zanim urząd je oceni, może zostać uznane za samowolę budowlaną. W takiej sytuacji inwestor będzie musiał zalegalizować ową samowolę w nadzorze budowlanym. Proces ten wiąże się z długim czasem oczekiwania oraz bardzo wysokimi kosztami. Gdzie dokładanie dokonać zgłoszenia? Większość obiektów można zgłosić w starostwie lub urzędzie miasta na prawach powiatu. Jednakże w niektórych przypadkach zgłoszenie należy dokonać w urzędzie wojewódzkim. Taki obowiązek dotyczy: 1) usytuowanych na terenie pasa technicznego, portów i przystani morskich, morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, a także na innych terenach przeznaczonych do utrzymania ruchu i transportu morskiego; [reklama-ads] 2) hydrotechnicznych piętrzących, upustowych, regulacyjnych, melioracji podstawowych oraz kanałów i innych obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, wraz z obiektami towarzyszącymi; 3) dróg publicznych krajowych i wojewódzkich wraz z obiektami i urządzeniami służącymi do utrzymania tych dróg i transportu drogowego oraz sytuowanymi w granicach pasa drogowego sieciami uzbrojenia terenu – niezwiązanymi z użytkowaniem drogi, a w odniesieniu do dróg ekspresowych i autostrad – wraz z obiektami i urządzeniami obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek; 4) usytuowanych na obszarze kolejowym; 5) lotnisk cywilnych wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi; 6) usytuowanych na terenach zamkniętych; 7) strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych, o których mowa w ustawie z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych; 8) elektrowni wiatrowych – w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych; 9) inwestycji na nieruchomości wchodzącej w skład Zasobu Nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości, oddanej w użytkowanie wieczyste lub sprzedanej w trybie określonym w art. 53 ust. 1 lub 2 tej ustawy, przeznaczonej na wynajem o czynszu najmu określonym zgodnie z przepisami rozdziału 7; 10) metra wraz z powiązanymi z nimi urządzeniami budowlanymi oraz sieciami uzbrojenia terenu (jeżeli konieczność ich budowy lub przebudowy wynika z budowy lub przebudowy metra); 11) sieci uzbrojenia terenu sytuowanych poza pasem drogowym drogi krajowej lub wojewódzkiej, jeżeli konieczność ich budowy lub przebudowy wynika z budowy lub przebudowy tej drogi; 12) drogowych obiektów inżynierskich sytuowanych w granicach pasa drogowego drogi krajowej lub wojewódzkiej, niezwiązanych z tymi drogami; 13) dróg gminnych lub powiatowych, jeżeli konieczność ich budowy lub przebudowy wynika z budowy lub przebudowy drogi krajowej lub wojewódzkiej; 14) zjazdów, w rozumieniu art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, z dróg krajowych i wojewódzkich; 15) sieci przesyłowych, w rozumieniu art. 3 pkt 11a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne; 16) rurociągów przesyłowych dalekosiężnych służących do transportu ropy naftowej i produktów naftowych. [reklama-ads] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane[/informacja] Polecane wzory pism: Donos do Nadzoru Budowlanego wzór Zgoda współwłaściciela na wykonanie robót budowlanych wzór Wniosek o zwrot kaucji gwarancyjnej za roboty budowlane Umowa przedwstępna o roboty budowlane wzór Kosztorys budowlany wzór Excel Umowa na wykonanie prac budowlanych wzór Aneks do umowy o roboty budowlane WZÓR

Zasiłek chorobowy – kiedy przeliczamy go ponownie

Zasiłek chorobowy jest zależny od podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Podstawa wymiaru nie zawsze jest tożsama z realnym wynagrodzeniem otrzymywanym przez pracownika. Zasadą jest, iż wysokość zasiłku chorobowego jest uzależniony od przychodów uzyskanych przez ubezpieczonego w ciągu 12 miesięcy kalendarzowych  przed chorobą. Nie oznacza to jednak, że każda niezdolność do pracy będzie oznaczała obowiązek wyliczania podstawy wymiaru świadczenia na nowo. [reklama-ads] Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego wyliczana jest na podstawie art. 36 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako ustawa o zasiłkach).  Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Tak wyliczoną podstawę pomniejsza się o składki ZUS, obecnie wynoszące 13,71 proc. przychodu pracownika. Więcej na ten temat pisaliśmy w artykule Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego. Kiedy nie ustalamy podstawy wymiaru zasiłku na nowo? Zgodnie z art. 43 ustawy o zasiłkach, jeżeli między okresami pobierania zasiłków – mogą to być zasiłki również innego rodzaju, np. macierzyński – nie było przerwy, albo przerwa ta była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, to podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo. [rada]Przerwy w „okresach pobierania zasiłków” użyte przez prawodawcę w art. 43 ustawy o zasiłkach dotyczą nie tylko zasiłku chorobowego, ale również zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego, świadczenia rehabilitacyjnego oraz zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego.[/rada] [reklama-ads] [uwaga]Czytaj też: Rezygnacja z urlopu macierzyńskiego[/uwaga] Jak liczyć owe 3 miesiące kalendarzowe Należy mieć na uwadze, że podstawa świadczenia zostanie ustalona na nowo, jeżeli upłyną pełne 3 miesiące kalendarzowe. Przy czym słowo „kalendarzowe” ma tutaj istotne znaczenie. Zgodnie z wyrkiem Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2005 roku (sygn. akt: I UK 372/04), trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 43 ustawy o zasiłkach obejmuje pełne miesiące kalendarzowe i do jego obliczania nie ma zastosowania art. 112 Kodeksu cywilnego. Oznacza to, że jeżeli pracownik chorował od 5 do 7 stycznia 2018 roku, to jego podstawa wymiaru zasiłku została wyliczona za okres  styczeń – grudzień 2017 roku. Aby podstawa mogła być wyliczona na nowo pracownik musi przepracować pełne 3 miesiące kalendarzowe, tj. luty, marzec, kwiecień. Jeżeli jednak ponownie zachorował np. 25 kwietnia, wówczas wysokość podstawy zasiłku będzie taka sama jak w styczniu, bez względu na to jaki wynagrodzenie pracownik osiągnął w miesiącu, lutym, marcu i kwietniu. Wynagrodzenie to  nie będzie miało znaczenia dla jego podstawy zasiłku. Wyjątek od zasady 3 miesięcy [reklama-ads] Od zasady określonej w art. 43 ustawy o zasiłkach istnieją wyjątki. Pomimo krótszego niż 3 miesiące okresu przerwy między zasiłkami, podstawa wymiaru zasiłku powinna być przeliczona na nowo, jeżeli: pomiędzy okresami pobierania poszczególnych zasiłków nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracownika; zgodnie z przepisami płacowymi dany składnik wynagrodzenia ulega zmniejszeniu tylko za okres pobierania niektórych zasiłków (art. 41 ust. 1 ustawy o zasiłkach); pracownikowi przysługiwał składnik wynagrodzenia do określonego terminu, a ten termin upłynął jeszcze przed okresem, za który przysługuje pracownikowi kolejny zasiłek. Waloryzacja zasiłku Waloryzacja polega na podwyższeniu wysokości podstawy wymiaru zasiłku o dany wskaźnik. Waloryzacja jest uzależniona od tego, kiedy przypada pierwszy dzień okresu, na który przyznano świadczenie chorobowe. Zależy też od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłaszanego dla celów emerytalnych. Wskaźnik waloryzacji zasiłku chorobowego jest ustalany na każdy kwartał danego roku i ogłaszany w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przez Prezesa ZUS w terminie do ostatniego dnia każdego kwartału kalendarzowego. [reklama-ads] Jeżeli podstawa wymiaru poprzednio pobieranego zasiłku podlegała waloryzacji, podstawę wymiaru kolejnego zasiłku stanowi kwota przyjęta jako podstawa wymiaru poprzednio pobieranego zasiłku, po waloryzacji. Zasada ta nie ma jednak zastosowania w przypadku zmiany wymiaru czasu pracy – w takiej sytuacji podstawa wymiaru jest obliczana z miesięcy uwzględnianych po zmianie wymiaru czasu pracy. [pomoc]Przykład: Pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby od 5 stycznia do 3 kwietnia 2018 i pobierał zasiłek chorobowy. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego została ustalona z uwzględnieniem wynagrodzenia za okres od stycznia do grudnia 2017 roku. Od 1 czerwca przyznano pracownikowi świadczenie rehabilitacyjne na okres 3 miesięcy – do 30 sierpnia. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego podlegała waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji obowiązującym w II kwartale roku 2018.[/pomoc] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.[/informacja] [reklama-ads]