Komu można przekazać 1 proc.?

Oprócz opisanych wyżej sytuacji, karze podlega ten, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Natomiast jeżeli w następstwie powyżej opisanych czynów osoba prześladowana targnie się na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Stalking -przestępstwo ścigane na wniosek pokrzywdzonego Należy pamiętać, iż stalking jest przestępstwem ściganym na wniosek osoby pokrzywdzonej, co oznacza, że aby zgłosić popełnienie rzeczonego przestępstwa, należy zawiadomić odpowiednie organy ścigania.  W przypadku jeżeli to nie osoba pokrzywdzona złoży wniosek, prócz informacji o popełnieniu przestępstwa będzie również potrzebna zgoda osoby pokrzywdzonej na podjęcie czynności. Możemy stwierdzić, iż ustawodawca wprowadzając art. 190a k.k. miał na celu w sposób stanowczy wyeksponowanie prawo  każdego człowiek do wolności od strachu oraz prawo do spokojnej, pozbawionej ciągłej obawy  egzystencji. [uwaga]Przydatny wzór pisma: Wniosek o stalking wzór[/uwaga] W doktrynie i judykaturze utrwalił się pogląd, iż przez pojęcie nękania należy rozumieć dręczenie lub  prześladowanie drugiego człowieka, niepokojenie, zakłócanie spokoju, dokuczanie, ośmieszanie, naruszanie nietykalności cielesnej, a także niszczenie jego mienia. Dodatkowo nękanie musi być uporczywe, tj. musi trwać przez określony czas, musi być ponadto intensywne i nieustępliwe. Stalking ma charakter umyślny Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 12 grudnia 2013 roku odniósł się w niniejszy sposób: „By zachowanie mogło być uznane za stalking, nękanie przez sprawcę musi być uporczywe, a zatem polegać na nieustannym oraz istotnym naruszaniu prywatności innej osoby oraz na wzbudzeniu w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia. Ustawodawca nie wymaga przy tym, aby zachowanie stalkera niosło ze sobą element agresji”.  (sygn. akt: III KK 417/13). Przestępstwo stalkingu ma charakter umyślny, nie mają więc znaczenia pobudki i motywacja sprawcy. Abyśmy mogli mówić o uporczywym nękaniu, zachowanie „Stalkera” musi wywoływać u ofiary poczucie zagrożenia oraz obawy, że działanie sprawcy może mieć dla niej pejoratywny skutek. Poczucie zagrożenia odnosi się do stanu odczuwalnego subiektywnie przez pokrzywdzonego, jednakże musi być potwierdzone okolicznościami i zarazem uznane za uzasadnione z obiektywnego punktu widzenia. Przywłaszczenie tożsamości ofiary Drugą formą stalkingu, określoną w § 2 omawianego artykułu jest przywłaszczenie tożsamości ofiary. Podszywanie się za inną osobę możemy rozumieć jako wykorzystywanie cudzego wizerunku w celu wprowadzenia w błąd otoczenia co do swojej tożsamości lub udawanie innej osoby, tak by ją ośmieszyć lub z dyskryminować w jej życiu prywatnym bądź obrocie prawnym. Omawiany przepis nie obejmuje swoim zakresem podszywania się pod osobę zmarłą. Odpowiedzialność prześladowca wzrasta, jeżeli osoba pokrzywdzona targnie się na własne życie. Zamach ten nie musi być skuteczny, gdyż śmierć ofiary nie należy do znamion czynu określonego w art. 190a §3. Istotna jedynie jest okoliczność, iż na skutek zachowaniem opisanego w § 1 lub 2 ofiara targnęła się na własne życie. Samodzielna obrona przed stalkingiem w dzisiejszej dobie cyfryzacji i zenitu popularności portali społecznościowych jest bardzo utrudniona. Najlepszą obroną przed działaniami opisanymi w niniejszym artykule jest prewencja, czyli zachowanie umiaru i rozwagi w udostępnianiu informacji o swoich danych osobowych oraz publikowanie swoich zdjęć w miejscach ogólnodostępnych, a zwłaszcza w Internecie. Jeżeli jednak zauważamy, że mamy do czynienia ze stalkingiem, niezwłocznie powinniśmy powiadomić o tym Policję. [uwaga]Więcej na ten temat przeczytasz tutaj [/uwaga]   [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku - Kodeks karny.[/informacja]  

5.01.2018 - Radosław Pilarski

Ograniczone prawa rzeczowe to inaczej prawa ustanowione na rzeczy cudzej bądź cudzym prawie. Prawa rzeczowe ograniczone możemy podzielić na dwie grupy, mianowicie pierwsza będzie dotyczyła praw, które polegają na korzystaniu z cudzej rzeczy i zapewniają uprawnionemu władztwo nad rzeczą, tj. użytkowanie, służebność, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu; druga to prawa, które zapewniają uprawnionemu możliwość zaspokojenia wierzytelności z rzeczy obciążonej, tj. hipoteka i zastaw. Ograniczone prawa rzeczowe - kiedy powstają? Ograniczone prawo rzeczowe powstaje w drodze umowy właściciela z osobą, która to prawo nabywa, np. przy hipotece lub zastawie; orzeczenia sądowego np. przy ustanowieniu służebności gruntowej; decyzji administracyjnej np. przy służebności drogi koniecznej; zasiedzenia, np. przy służebności gruntowej. Przepis art. 245[1] k.c. stanowi, że do przeniesienia ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości potrzebna jest umowa między uprawnionym, a nabywcą, natomiast jeżeli prawo jest ujawnione w księdze wieczystej, obligatoryjny jest również wpis do tej księgi - chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. [uwaga]Czytaj też: Zasiedzenie nieruchomości – wzór[/uwaga] Wygaśnięcie praw rzeczowych Ograniczone prawo rzeczowe może wygasnąć na szereg różnych sposobów, tj.: Poprzez zrzeczenie się przez osobnę uprawnioną. Oświadczenie o zrzeczeniu się prawa powinno być złożone właścicielowi rzeczy obciążonej. W przypadku gdy ustawa nie stanowi inaczej, a prawo było ujawnione w księdze wieczystej, do jego wygaśnięcia potrzebne jest wykreślenie prawa z księgi wieczystej. Wskutek nabycie własności rzeczy obciążonej przez osobę, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe. W przypadku upłynięcia terminu na który została zawarta umowa o ograniczonym prawie rzeczowym. Wskutek jego niewykonywania przez 10 lat, dotyczy użytkowania i służebności gruntowej. W przypadku śmierci uprawnionego, należy pamiętać, ze dotyczy to jedynie służebności osobistej, w innym wypadku ograniczone prawo rzeczowe zostaje dziedziczone. Na podstawie mocy wyroku sądowego lub decyzji administracyjnej. Ograniczone prawa rzeczowe - zasada pierwszeństwa Ograniczone prawa rzeczowe rządzą się zasadą pierwszeństwa, tj. jeżeli kilka ograniczonych praw rzeczowych obciąża tę samą rzecz, prawo powstałe później nie może być wykonywane z uszczerbkiem dla prawa powstałego wcześniej. Pierwszeństwo ograniczonych praw rzeczowych może być zmienione. Zmiana nie narusza praw mających pierwszeństwo niższe aniżeli prawo ustępujące pierwszeństwa, a wyższe aniżeli prawo, które uzyskuje pierwszeństwo ustępującego prawa. Do zmiany pierwszeństwa praw rzeczowych ograniczonych potrzebna jest umowa między tym, czyje prawo ma ustąpić pierwszeństwa, a tym, czyje prawo ma uzyskać pierwszeństwo ustępującego prawa. Jeżeli chociaż jedno z tych praw jest ujawnione w księdze wieczystej, potrzebny jest także wpis do księgi wieczystej. Zmiana pierwszeństwa staje się bezskuteczna z chwilą wygaśnięcia prawa, które ustąpiło pierwszeństwa. [rada]Osoba, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe, ma tylko takie uprawnienia, jakie są jej przyznane w ustawie.[/rada] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny.[/informacja] Polecane wzory pism: Odpowiedź na wniosek o zasiedzenie wzór

3.01.2018 - Radosław Pilarski