Split payment – czym jest i kiedy obowiązuje?

Split payment, czyli mechanizm podzielonej płatności wprowadzony w 2018 roku. Jest to rozwiązanie dzięki któremu płatność nabywcy za towar lub usługę dokonywana jest na dwa rachunki bankowe sprzedawcy. Wartość sprzedaży netto trafia na zasadniczy rachunek bankowy dostawcy, zaś kwota podatku VAT  na drugi rachunek – specjalny rachunek VAT. Mechanizm ma na celu uszczelnienie systemu regulowania należności podatku od towarów i usług oraz walkę z karuzelami VATowskimi.
Split payment

Ustawodawca nie nałożył omawianego obowiązku na wszystkich podatników VAT. Split payment jest obowiązkowy jedynie przy fakturach na niektóre towary, i to powyżej 15.000 zł.

W innych wypadkach możliwość skorzystania z podzielnej płatności pozostawiono do wyboru nabywcy towarów lub usług. Nabywca może więc zapłacić sprzedawcy cenę brutto lub podzielić ją na dwie kwoty i przelać na dwa rachunku – rachunek bieżący oraz rachunek VAT.

Czym właściwie jest split payment?

Split payment został wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako Ustawa o VAT). Mechanizm podzielnej płatności uregulowano w art. 108a–108d ustawy. Zgodnie z projektem nowelizacji, celem wprowadzonej instytucji jest walka z nadużyciami i oszustwami w podatku VAT w transakcjach wewnątrzkrajowych.

Zgodnie ze wspomnianymi przepisami, nabywca faktury będący podatnikiem VAT, ma możliwość zapłaty sprzedawcy ceny w dwóch częściach:

  • kwoty netto – wpłacając ją na rachunek bankowy bieżący przedsiębiorcy;
  • kwoty podatku VAT – wpłacając ją na wydzielone subkonto przedsiębiorcy, tzw. rachunek VAT.

Nabywca, korzystając ze split payment, nie musi rozdzielać płatności. Dokonuje jednego przelewu przy użyciu dedykowanego komunikatu przelewu wskazując numer faktury, numer NIP dostawcy, kwotę netto oraz kwotę VAT. System sam rozdziela przelew na dwa rachunki.

Split payment ma zastosowanie również do zapłaty dokonywanej przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi, pod warunkiem otrzymania przez  nabywcę faktury na taką płatność.

Rachunek VAT – czym jest?

Rachunek VAT stanowi szczególny rodzaj rachunku podatnika. Zadaniem owego rachunku jest gromadzenie kwot podatku należnego. Mimo iż kwoty te – do chwili wpłacenia ich Urzędowi Skarbowemu – stanowią własność przedsiębiorcy, to nie może on swobodnie nimi dysponować.

Zgodnie z art. 62b ust. 2 ustawy – Prawo bankowe, podatnik ma ograniczoną możliwość dysponowania środkami zgromadzonymi na specjalnym rachunku VAT. Może je wykorzystać na zapłatę podatku VAT bądź wpłacić na analogiczny rachunek VAT swojego kontrahenta w ramach opłacenia faktury.

Istnieje możliwość swobodnego dysponowania kwotami zgromadzonymi na rachunku VAT. Jednakże aby móc tego dokonać wymagana jest zgoda Naczelnika Urzędu Skarbowego. Decyzja ta ma charakter uznaniowy.

Powyższe oznacza, że kwota podatku należnego pozostaje zablokowana na wydzielonym rachunku VAT. Podatnik może z niej skorzystać wyłącznie w oznaczonych przez prawo wypadkach.

Niestety jest to mechanizm nieidealny, gdyż zgromadzenie nadmiernej ilości środków pieniężnych na rachunku VAT, bez możliwości dysponowania nimi, może doprowadzić do problemów z płynnością finansową przedsiębiorcy.

Split payment – dla kogo jest obowiązkowy?

Split payment może być stosowany wyłącznie w odniesieniu do transakcji dokonywanych na rzecz innych czynnych podatników VAT i wyłącznie w związku z zapłatą za fakturę. Obowiązek zastosowania podzielnej płatności nie obejmuje wszystkich podatników. W większości wypadków to od płatnika faktury zależy czy wykorzystany będzie specjalny rachunek VAT.

Ustawa o VAT ustanawia jednak wypadki, kiedy rozliczenie między przedsiębiorcami musi odbyć się przy zastosowaniu split payment. Do powstania tego obowiązku konieczne jest spełnia się łącznie trzech przesłanek, tj.:

  • sprzedawca i nabywca są czynnymi podatnikami VAT;
  • wartość brutto całej faktury przekracza 15.000 zł;
  • przynajmniej jedna pozycja na fakturze dotyczy towarów lub usług wrażliwych – określa je załącznik nr 15 do ustawy o VAT – w przypadku, gdy faktura zawiera pozycje również spoza załącznika nr 15 ustawy o VAT, split payment odnosi się tylko do ceny za towar lub usługę wrażliwą (pozycji z załącznika).

Omówiony obowiązek powstaje również w sytuacji nabywca będący podatnikiem VAT otrzyma fakturę z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności”. Wówczas ma on obowiązek zapłacić wynikającą z niej należność w systemie split payment.

Przy korzystaniu z mechanizmu podzielnej płatności, nabywca opłacając fakturę musi wskazać:

  • NIP dostawcy;
  • kwotę podatku VAT (lub część kwoty);
  • kwotę sprzedaży brutto (lub część kwoty);
  • numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność.

W przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 KC, split payment nie ma zastosowania w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.

Split payment – jakie są korzyści?

Jak zostało wskazane wyżej, mechanizm podzielnej płatności negatywnie wpływa na płynność finansową przedsiębiorcy. Jednakże posiada także te pozytywne korzyści, jak chociażby:

  1. przyspiesza zwrot VAT – Urząd Skarbowy ma obowiązek dokonać zwrotu nadwyżki podatku VAT w ciągu 25 dni, bez możliwości przedłużenia terminu;
  2. wyłącza podwyższone odsetki od zaległości w podatku VAT – ustawodawca wyłączył wobec stosujących split payment podwyższone odsetki za zaległości w podatku powstałe za okres, za który podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę podatku naliczonego, której 95% wynika z faktur, zapłaconych z zastosowaniem podzielonej płatności. Wyjątkiem są wypadki, gdy zaległość podatkowa przekracza dwukrotność podatku naliczonego;
  3. „obniża” kwotę podatku – w sytuacji, gdy podatnik skorzysta z wcześniejszej zapłaty podatku z rachunku VAT, kwota zobowiązania będzie zmniejszona o kwotę obliczoną na podstawie zaproponowanego wzoru, uzależnioną od kwoty zobowiązania, stopy referencyjnej NBP oraz terminu, w jakim zobowiązanie zostanie uregulowane.

Sankcje za nie wywiązywania się z obowiązku podziału płatności

W przypadku niezastosowania podzielnej płatności mimo ustawowego obowiązku, płatnik faktury narażony jest na wysokie sankcje podatkowe oraz karno-skarbowe. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na art. 108a ust. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem obowiązku split payment, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność.

Przy czym w stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe lub przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Kolejno trzeba wskazać Kodeks karny skarbowy (dalej jako KKS). Zgodnie z w art. 57c §1 KKS podatnik, który wbrew obowiązkowi dokonuje płatności kwoty należności wynikającej z faktury z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Powyższe odpowiedzialność spoczywa także na podatniku, który wystawił fakturę bez oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności”, mimo spełnienia przesłanek art. 108a ustawy o VAT. Odpowiedzialność tę reguluje art. 62 §1 KKS. Sprawcy grozi kara grzywny do 720 stawek dziennych albo kara pozbawienia wolności na czas nie krótszy od roku, albo obie te kary łącznie.

Odpowiedzialność wynikająca z ustawy o VAT oraz karnoskarbowa z KKS nie kumuluje się. Regulacji o dodatkowym zobowiązaniu podatkowym nie stosuje się bowiem do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo przestępstwo skarbowe.

Nie można jednak wykluczyć sytuacji, w której podatnik nie będący osobą fizyczną, zostanie obciążony dodatkowym zobowiązaniem podatkowym, natomiast odrębnie osoba fizyczna, która ponosi winę za to, że dany podatnik nie wypełnił swoich obowiązków, poniesie odpowiedzialność karnoskarbową.

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106)
  • ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2020 r. poz. 1896).
  • ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks Karny Skarbowy (Dz.U. z 2021 r. poz. 408).
Bartosz Piech
Bartosz Piech
Prawnik specjalizujący się w prawie korporacyjnym oraz prawie zamówień publicznych.

więcej porad

Wystawienie faktury po terminie – jakie są tego konsekwencje?

Ustawa o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT) nakłada wprost na podatnika dokonującego sprzedaży obowiązek wystawienia faktury zaraz po dokonaniu sprzedaży lub jeżeli zaistniała taka potrzeba - przed jej dokonaniem. [reklama-ads] Nie mówi jednak nic o drugiej stronie transakcji, czyli nabywcy dokumentu. Oznacza to, że wystawienie faktury po terminie rodzi odpowiedzialność wyłącznie po stronie przedsiębiorcy, który wystawił fakturę z opóźnieniem. Sytuacja ta dla nabywcy nie niesie żadnych negatywnych konsekwencji podatkowych. Faktura VAT – definicja Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zawarcie określonej w niej sprzedaży przez przedsiębiorcę – czynnego podatnika VAT. Może być wystawiana w formie papierowej lub elektronicznej. Co do zasady, przedsiębiorca ma obowiązek wystawienia faktury wtedy, gdy sprzedaż odbywa się na rzecz innego przedsiębiorcy. W innych wypadkach stosuje się paragony fiskalne. Wystawienie faktury spełnia szereg funkcji w rozliczeniu podatku VAT, zarówno po stronie wystawcy, jak i nabywcy. U wystawcy określa moment powstania obowiązku podatkowego, o ile zostanie wystawione w obowiązującym terminie, oraz wskazuje kwotę należnego podatku należnego, który musi zostać zapłacony do urzędu skarbowego. U nabywcy z kolei jest podstawą do odliczenia wykazanej w niej kwoty podatku. [reklama-ads] [rada]Faktury VAT wraz z ich kopiami należy przechowywać przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym termin płatności podatku od towarów i usług upłynął.[/rada] Przepis art. 106b ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnik ma obowiązek wystawić fakturę, w sytuacji dokonania: sprzedaży oraz dostawy towarów i świadczenia usług, dokonywanych przez niego na rzecz innego płatnika podatku VAT, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem; sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju; sprzedaży wysyłkowej z i na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotową dostawę towarów; otrzymania przez podatnika całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w punktach powyższych, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Terminy do wystawienia faktury VAT Terminy do wystawienia faktury VAT zostały określone w art. 106i ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem fakturę należy wystawić nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę. [reklama-ads] W tym terminie podatnik ma obowiązek wystawienia faktury również, gdy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wyjdzie z takim żądaniem. Obowiązek ten powstaje pod warunkiem, że osoba fizyczna zgłosi swoje żądanie do końca miesiąca, w którym została zawarta transakcja. Jeśli polecenie nastąpi później, przedsiębiorca powinien wystawić fakturę VAT w terminie 15 dni od zgłoszenia żądania. Powyżej została określona zasada ogólna, od której istnieją wyjątki. Ustawa o VAT wyróżnia terminy szczególne przeznaczone dla konkretnych rodzajów usług. Fakturę VAT należy wystawić do: 30-go dnia od dnia wykonania usługi - dla usług budowlanych oraz usług budowlano – montażowych; 60-go dnia od dnia wydania towaru - dla usług polegających na dostawie książek drukowanych z wyłączeniem map, ulotek, gazet, czasopism i magazynów; 90-go dnia od dnia wykonania czynności - dla usług polegających na drukowaniu książek z wyłączeniem map, ulotek, gazet, czasopism i magazynów; 7-go dnia od określonego w umowie dnia zwrotu opakowania; z upływem terminu płatności – dla dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, świadczenia usług: telekomunikacyjnych, najmu, dzierżawy, leasingu, ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, stałej obsługi prawnej i biurowej, dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego – z wyjątkiem usług stanowiących import usług. [reklama-ads] [uwaga]Czytaj też: Faktura korygująca a nota korygująca[/uwaga] Wystawienie faktury po terminie – konsekwencje podatkowe Wystawca faktury, pomimo opóźnienia w wystawieniu faktury, jest zobowiązany rozliczyć fakturę nie w miesiącu jej wystawienia, lecz w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, tj. w miesiącu sprzedaży, dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Wystawienie faktury po terminie nie pozwala więc na „obejście” terminów zapłaty podatku. W sytuacji, gdy sprzedawca wystawi fakturę w dniu późniejszym niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży, to data wystawienia tej faktury nie będzie już wyznaczała momentu powstania obowiązku podatkowego. Terminem powstania obowiązku będzie termin ustawowy. Powyższe oznacza, że podatek należny powinien być rozliczony w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy VAT, nie w którym dokument wystawiono. [rada] Rozliczenie podatku VAT w inny sposób niż wymaga tego ustawa, doprowadzi do zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia kwoty zwrotu lub kwoty do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. W takich wypadkach organ podatkowy może nałożyć na podatnika karę w wysokości 30% powstałego zawyżenia lub zaniżenia zobowiązania podatkowego.[/rada] Należy stwierdzić, że wystawienie faktury po terminie nie będzie niosło za sobą negatywnych skutków podatkowych pod warunkiem, że podatnik wskaże dane zobowiązanie w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy VAT. Wystawienie faktury po terminie – konsekwencje karno-skargowe Inną sytuacją jest wystawienie faktury po terminie spowodowane roztargnieniem podatnika, inną zaś permanentne uchylanie się od obowiązku podatkowego. Kodeks karny skarbowy za takie działanie przewiduje wysokie sankcje. [paragraf]Art. 54 KKS - Nieujawnienie przedmiotu lub podstawy opodatkowania § 1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. § 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. § 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.[/paragraf] [paragraf]Art. 62 KKS - Niewystawienie faktury albo rachunku § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku, wystawia je w sposób wadliwy albo odmawia ich wydania, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. § 2. Kto fakturę lub rachunek wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem się posługuje, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od roku, albo obu tym karom łącznie. § 2a. Kto fakturę lub rachunek wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem się posługuje, a kwota podatku wynikająca z faktury albo suma kwot podatku wynikających z faktur jest małej wartości, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. § 3. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje wystawionej lub otrzymanej faktury lub rachunku, bądź dowodu zakupu towarów. § 4. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew przepisom ustawy dokona sprzedaży z pominięciem kasy rejestrującej albo nie wyda dokumentu z kasy rejestrującej, stwierdzającego dokonanie sprzedaży. § 5. W wypadku mniejszej wagi sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-4, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.[/paragraf] Wystawienie faktury po terminie - konsekwencje dla nabywcy Wystawienie faktury po terminie dla nabywcy faktury nie niesie za sobą większych negatywnych konsekwencji podatkowych. Faktura VAT dokumentująca nabycie towarów daje nabywcy prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzyma fakturę bądź w rozliczeniu za miesiąc następny, o ile otrzyma on towar. W każdym wypadku ma więc możliwość odliczenia zapłaconego podatku VAT. Mimo wszystko podkreślenia wymaga, że opóźnienie w wystawieniu faktury wyłączna u nabywcy możliwość skorzystania z przysługującego mu prawa do zmniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony za dany okres. W konsekwencji nabywca będzie miał obowiązek zapłacenia fiskusowi wyższej kwoty podatku należnego za miesiąc, w którym nabywca fakturę powinien otrzymać (odpada możliwość odliczenia podatku naliczonego w danym miesiącu). [rada]Nabywca faktury ma prawo do odliczenia podatku do chwili upływu terminu, w którym przedawnia się zobowiązanie podatkowe, którego dotyczy dokument, tj. z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.[/rada] Wystawienie faktury po terminie – reasumując Reasumując, wystawienie faktury po terminie dla wystawcy może nieść konsekwencje podatkowe oraz karno-skarbowe. Jeżeli jednak faktura zostanie wystawiona z opóźnieniem, ale podatnik dochowa obowiązku podatkowego i zapłaci VAT nie powinien odczuć negatywnych skutków swojej opieszałości. W przypadku nabywcy faktury wystawionej po terminie, co do zasady nie ponosi on żadnych konsekwencji podatkowych. Jedynie musi się liczyć z przesunięciem terminu, w którym mógł dokonać zmniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (Dz.U. z 2020 r. poz. 106). ustawa z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. z 2021 r. poz. 408).[/informacja] Podobne wzory pism: Przedsądowe wezwanie do zapłaty wzór Wezwanie do zwrotu zaliczki wzór

Faktura korygująca a nota korygująca – kiedy która?

Nie należy mylić obu powyższych instytucji. Mimo podobieństwa w nazwie faktura oraz nota korygująca moją różne przeznaczenia. Faktura korygująca jest wystawiana wyłącznie przez sprzedawcę i dotyczy wszelkich omyłek wystawcy. Z kolei notę korygującą w określonych okolicznościach może wystawiać nabywca faktury zawierającej jedynie mało istotne błąd. [reklama-ads] Faktura korygująca Faktur korygująca została uregulowana w art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT). Przepis ten umożliwia dokonanie korekty faktury w przypadku, gdy po wykonaniu usługi lub dostawy towaru i po wystawieniu rachunku doszło do zmiany kwoty należnej, lub kwoty podatku. Fakturę korygującą może wystawić wyłącznie sprzedawca. Ustawa wyróżnia dwa typy faktur korygujących: faktura korygująca dane formalne - sprzedawca wystawia ją w przypadku popełnienia błędów formalnych (m.in. błąd w NIP, adresie, nazwie). Faktur ta nie jest księgowana, a jedynie podpinana do faktury pierwotnej; faktura korygująca pozycje faktury - sprzedawca wystawia w przypadku błędów w pozycjach (m.in. błąd w stawce VAT, cenie). Faktura podlega księgowaniu. Omawiany rodzaj dokumentu wystawia się w przypadku gdy po wystawieniu faktury: udzielono obniżki ceny w formie rabatu; udzielono opustów i obniżek cen; dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań; dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty; podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. [rada]Ustawa daje możliwość przedsiębiorcy do wystawiania faktur korygujących w stosunku do wszystkich dostaw dokonanych przez podatnika w danym okresie, tzw. faktury zbiorcze.[/rada] [reklama-ads] Faktura korygująca – elementy obligatoryjne Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy o VAT przedmiotowa faktura powinna zawierać następujące elementy: wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA"; numer kolejny oraz datę jej wystawienia; dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: - przyczynę korekty; - jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego; - w pozostałych przypadkach - prawidłową treść korygowanych pozycji.  [uwaga]Czytaj też: Pokwitowanie pieniężne – wzór[/uwaga] Czy konieczne jest potwierdzenie odbioru faktury korygującej? W niektórych wypadkach przedsiębiorca musi zadbać o to, aby otrzymać potwierdzenie odbioru przesłanej faktury korygującej. Uzależnione od posiadania potwierdzenia jest możliwość obniżenia podstawy opodatkowania oraz samego podatku. [reklama-ads] Potwierdzenie to przedsiębiorca powinien uzyskać przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, tj. deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał), w którym kontrahent otrzymał fakturę korygującą.  Jeżeli przedsiębiorca potwierdzenie uzyska w późniejszym terminie, ową fakturę korygującą będzie mógł uwzględnić dopiero w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał rzeczone potwierdzenie. Jeśli sprzedawca jest zobowiązany do podwyższenia podatku VAT - korekta podatku należnego musi nastąpić bez względu na to, czy otrzymał on potwierdzenie odbioru faktury korygującej. Dodatkowo zgodnie z art. 29 ust. 15 ustawy o VAT, potwierdzenia odbioru korekty faktury nie jest potrzebne jeżeli dotyczy: eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów; miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju; sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych; sytuacji gdy nie posiadasz potwierdzenia odbioru faktury korygującej umniejszającej wartość podatku, ale z innej dokumentacji wynika, że twój kontrahent wie, iż transakcja powinna być inaczej opodatkowana. Nota korygująca [reklama-ads] Nota korygująca została unormowana przepisem art. 106k ustawy o VAT. Zgodnie z nim wystawienie noty należy do kompetencji nabywcy towaru lub usługi. Sprzedawca nie ma prawa do jej wystawienia. Nota korygująca ma zastosowanie, kiedy odbiorca faktury stwierdzi, że doszło do pomyłki w dostarczonym mu dokumencie. Nota korygująca nie może jednak zmieniać danych wpływających na wyliczenie podatku, tj. dotyczyć zmiany ceny, korekty stawki lub kwoty podatku. [rada]Nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury. Ustawa nie określa jednak, w jaki sposób ta akceptacja miałaby zostać dokonana. Oznacza to, że może zostać wyrażona w dowolny sposób. Rekomenduje się jednak uzyskanie podpisu wystawcy faktury - dla celów dowodowych.[/rada] Nota korygująca nie pełni w obrocie gospodarczym żadnej istotniejszej funkcji. Poprawia ona wyłącznie drobne pomyłki, które nie mają wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego (poza błędami dotyczącymi tożsamości odbiorcy). Co więcej, pomyłki, które koryguje się notą, można równie dobrze naprawić przy zastosowaniu faktury korygującej. [reklama-ads] Nota korygująca – elementy obligatoryjne Nota korygująca powinna zawierać: wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA"; numer kolejny i datę jej wystawienia; imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów, lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, lub podatku od wartości dodanej; dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura; wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej. [rada]Nota korygująca może też być wystawiona również w formie elektronicznej.[/rada] Faktura korygująca a nota korygująca – kiedy która? Mniej istotne omyłki na fakturze mogą zostać poprawione zarówno za pomocą faktury korygującej wystawionej przez sprzedawcę, jak i również noty korygującej wystawionej przez nabywcę. W przypadku noty należy pamiętać, że nie można nią zmienić nabywcy na inny podmiot. Takie prawo daje jedynie faktura korygująca. [reklama-ads] Odnośnie poważniejszych błędów, które będą miały wpływ na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego, konieczne jest skorzystanie z instytucji faktury korygującej. [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106).[/informacja] Polecane wzory pism: Wniosek o wystawienie faktury korygującej wzór