Jeżeli zmieniasz miejsce zamieszkania, musisz pamiętać o tym by się wymeldować z dotychczasowego miejsca zameldowania. Ustawodawca nałożył ten obowiązek zarówno na obywateli polskich jak i cudzoziemców.
Wymeldowania z miejsce pobytu stałego lub czasowego, dokonujemy w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce zamieszkania. Obowiązek ten musimy dochować najpóźniej w dniu opuszczenia naszego miejsca pobytu. Jeżeli jednak zmieniamy miejsce zamieszkania w obrębie Rzeczypospolitej Polski możemy tego dokonać w urzędzie gminy właściwym ze względu na nowe miejsce zamieszkania.
Wymeldowanie a pełnomocnictwo
Wymeldowania, możemy dokonać tego osobiście, albo możemy również załatwić to przy pomocy pełnomocnika. Zgodnie z art. 33 §1 i §2 kodeksu postępowania cywilnego pełnomocnikiem może być jedynie osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych. Natomiast pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub zgłoszone do protokołu. Za osobę nieposiadającą pełnej zdolności do czynności prawnych obowiązek meldunkowy wykonuje jej przedstawiciel ustawowy lub inna osoba sprawująca nad nią faktyczną opiekę.
W przypadku obowiązku zgłoszenia wniosku o wymeldowanie osoby zmarłej, dokonać tego należy w urzędzie stanu cywilnego zgodnie z przepisami prawa o aktach stanu cywilnego.
Wymeldowanie podczas zameldowania w nowym miejscu
Wymeldowania z dotychczasowego miejsca pobytu można dokonać podczas zameldowania w nowym miejscu, wskazując adres dotychczasowego miejsca pobytu, z którego ma nastąpić wymeldowanie lub zgłaszając wyjazd za granicę na pobyt stały, natomiast wyjazd na okres dłuższy niż 6 miesięcy, nawet bez zamiaru stałego pobytu za granicą skutkuje wymeldowaniem z miejsca pobytu czasowego.
Z tytułu wymeldowania nie jest pobierana żadna opłata
Zgodnie z art. 35 ustawy o ewidencji ludności, organ gminy, właściwy ze względu na położenie nieruchomości, w której zamieszkuje osoba zameldowana, wydaje z urzędu lub na wniosek właściciela lub podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu tego właściciela lub podmiotu, decyzję w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, który opuścił miejsce pobytu stałego albo opuścił miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się. Opłata obowiązująca przy złożeniu wniosku wynosi 10,00 zł, odwołanie się o decyzji organu I instancji jest już zwolnione od opłaty skarbowej.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego;
- ustawa z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności.
Radosław Pilarski
Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.
więcej porad
Zasiedzenie nieruchomości
Zasiedzenie to jedna z form nabycia własności. Zasiedzenie następuje w monecie usunięcia długo trwającej sprzeczności między faktycznym władaniem nieruchomością przez daną osobę a istniejącym stanem prawnym własności.
Często zdarza się bowiem, że osoba, która nieruchomością włada, nie jest jej formalnym właścicielem lub nie jest w stanie wykazać własności. Zwykle taka sytuacja wynika z zaniedbań osoby będącej prawym właścicielem nieruchomości. Wniosek o zasiedzenie nieruchomości <-- pobierzesz tutaj.
Nabycie własności a zasiedzenie nieruchomości
Kodeks cywilny określa, że do nabycia własności konieczne jest:
• dopuszczalność zasiedzenia,
• samoistne i nieprzerwane posiadanie dokonującego zasiedzenia,
• upływ oznaczonego terminu oraz,
• uwzględnienie przeszkód powodujących wydłużenie terminu.
Po jakim czasie następuje zasiedzenie nieruchomości?
Osoba, która posiada nieruchomość, jednakże nie jest jej właścicielem, nabywa własność, według polskiego prawa, jeśli posiada tę nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy uzyskał posiadanie w złej wierze.
W złej wierze
Nawet jeśli osoba uzyskała nieruchomość w złej wierze, po upływie trzydziestu lat posiadacz nieruchomości nabywa jej własność.
Nieruchomość rolna
Z kolei zasady nabycia nieruchomości rolnej, w rozumieniu przepisów ustawy, przez zasiedzenie może jedynie rolnik indywidualny w rozumieniu przepisów tej ustawy, jeżeli dowody potwierdzają osobiste prowadzenie gospodarstwa rolnego, zamieszkanie, powierzchnię użytków rolnych i kwalifikacji rolniczych, a ponadto powierzchnia nabywanej nieruchomości rolnej wraz z nieruchomościami rolnymi stanowiącymi jego własność nie przekroczy 300 ha użytków rolnych.
[rada]A gdy już zasiedzicie nieruchomość warto się zameldować - jak? O tym tutaj[/rada]
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - art. 172.[/informacja]
Polecane wzory pism: Odpowiedź na wniosek o zasiedzenie
Samochód prywatny do celów służbowych
Przepis art. 34a ustawy o transporcie drogowym określa w jaki sposób, używane w celach służbowych mogą być pojazdy prywatne. Okazuje się, że na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy. Ponadto minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania oraz sposób dokonywania zwrotu kosztów używania pojazdów. W tym przypadku uwzględniany jest: rodzaj pojazdu mechanicznego, jego pojemność oraz limit kilometrów w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, właściwych ze względu na miejsce zatrudnienia pracownika.
Jak zawrzeć taką umowę?
Umowa cywilnoprawna na podstawie, której do celów służbowych może być wykorzystywane auto prywatne zawierać powinna:
• postanowienia dotyczące pojazdu, jakiego będzie używał pracownik,
• informację o pojemności skokowej silnika,
• zobowiązanie pracownika do używania prywatnego samochodu do celów służbowych,
• zgoda na powyższe pracodawcy,
• zasady refundacji kosztów ponoszonych przez pracownika,
• okres trwania umowy i sposób jej rozwiązania.
Zwrot kosztów
Zwrot kosztów za użytkowanie przez pracownika auta do celów służbowych może się odbywać w oparciu o miesięczny ryczałt pieniężny, czyli niezależnie od faktycznie przejechanych przez pracownika kilometrów lub w oparciu o kilo metrówkę, czyli o faktycznie przejechane przez pracownika kilometry.
Opodatkowanie
Pamiętajmy, że kwoty wypłacane pracownikom z tytułu używania przez nich pojazdów prywatnych do celów służbowych podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy, bez względu na wysokość tych kwot.
W niektórych sytuacjach zwrot poniesionych przez pracownika kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych jest zwolniony z podatku. Ma to miejsce, gdy samochód prywatny jest wykorzystywany do celów służbowych w jazdach zamiejscowych i to tylko w ramach limitów stawek i kwot określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Drugim przypadkiem jest sytuacja, gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów albo możliwość zwrotu kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa, z dnia 6 września 2001 r., o transporcie drogowym.
ustawa, z dnia 26 czerwca 1974 r., Kodeks pracy.
rozporządzenie Ministra Infrastruktury, z dnia 25 marca 2002 r.[/informacja]
