Praca za granicą

Nie maleje liczba Polaków zatrudnionych za granicą. Praca za granicą wciąż jest popularna. Jeśli rozpatrujecie taką opcję, to warto zastanowić się na jakich zasadach odbywa się w świetle polskiego prawa zatrudnianie Polaków u pracodawców zagranicznych oraz zatrudnianie cudzoziemców w Polsce.

Ustawa o zatrudnieniu i bezrobociu określa zasady zatrudnienia zarówno obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz zatrudnianie cudzoziemców w Polsce.

Praca za granicą Polaków

Polacy za granica mogą być zatrudniani na podstawie:

  • umów międzynarodowych,
  • umów zawartych przez upoważnione jednostki kierujące z obywatelami polskimi, kierowanymi przez te jednostki do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych,
  • umów zawartych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi.

Jakie dokumenty?

Polacy do pracy za granicą mogą być kierowani na podstawie upoważnień udzielanych jednostkom kierującym przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Nie wymagane jest takie skierowanie jeśli praca odbywa się na podstawie przepisów o szkolnictwie wyższym oraz w ramach umów o świadczenie usług artystycznych i umów z radiofoniami zagranicznymi.

Na jakich zasadach?

 Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą na podstawie umów, jest traktowany jako okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Oznacza to, że osobie w na takich zasadach zatrudnionej przysługują takie same świadczenia, jak osobie zatrudnionej w Polsce.

Jednostka kierująca, która realizuje zatrudnienie na podstawie wyżej wymienionych umów, jest obowiązana:

  • przekazywać na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składkę na ubezpieczenie społeczne za każdą osobę skierowaną do pracy za granicą, wymierzoną od kwoty zadeklarowanej przez osobę skierowaną, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia – w wysokości przewidzianej dla pracowników zatrudnionych w Polsce,
  • na Fundusz Pracy kwotę odpowiadającą 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc trwania ubezpieczenia społecznego od osoby skierowanej do pracy za granicę.

Okresy zatrudnienia

Okresy pracy obywateli polskich za granicą na podstawie umów, uznaje się okresy zatrudnienia na obszarze Polski w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Uznanie tych okresów następuje pod warunkiem udokumentowania tych okresów oraz uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne pracowników.

Cudzoziemcy zatrudni w Polsce

Zakłady pracy lub osoby fizyczne mogą zatrudniać cudzoziemców na obszarze Polski lub powierzać płatne świadczenie usług, jeżeli uzyskają na to zezwolenie wojewódzkiego urzędu pracy. Urząd wydając zezwolenie, uwzględnia sytuację na rynku pracy i opinie wojewódzkiej rady zatrudnienia. Zezwolenie jest wydawane na czas oznaczony dla konkretnego cudzoziemca u wskazanego pracodawcy. Zezwolenie to określa także rodzaj wykonywanej pracy lub zajmowane stanowisko. Może ono być cofnięte przez organ wydający, jeżeli wymaga tego sytuacja na rynku pracy.

 

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 16 października 1991 r., o zatrudnieniu i bezrobociu.

 

Przemysław Grzegorczyk
Przemysław Grzegorczyk
Adwokat specjalizujący się w prawie rodzinnym, karnym i karnoskarbowym.

więcej porad

Jak powinny być zorganizowane podróże i wycieczki?

Rada Wspólnot Europejskich ustanowiła wspólne reguły dotyczące imprez turystycznych, aby usunąć przeszkody i tym samym stworzyć wspólny rynek w sferze usług. Dzięki temu, podmioty gospodarcze mogą świadczyć usługi w pozostałych Państwach Członkowskich, a konsumenci mogą czerpać korzyści z porównywalnych warunków zakupu we wszystkich krajach UE. Wzięto także pod uwagę, że rozbieżności w przepisach chroniących konsumentów w poszczególnych Państwach Członkowskich odstraszają konsumentów z jednego Państwa Członkowskiego od dokonywania zakupu imprez turystycznych w innym Państwie Członkowskim. Podanie odpowiedniej informacji  Pierwsza istotna  informacją dla organizatorów wycieczek, wczasów, sprzedawców jest to, że muszą oni podawać informacje w materiałach opisowych dotyczących imprezy nie wprowadzając w błąd. Wszelkie broszury powinny zawierać rzetelne informacje.Klientowi należy przedstawić urzędowe potwierdzenie warunków umowy mające zastosowanie do imprezy turystycznej. Najlepiej, aby postanowienia umowy były sporządzone na piśmie. Klient powinien otrzymać kopię takiego dokumentu. Możliwość przeniesienia rezerwacji  Pamiętajmy, że klient, w określonych okolicznościach powinien mieć możliwość przeniesienia rezerwacji na inną osobę. Cena  Jednak cena, która została wcześniej zawarta w umowie nie powinna ulegać zmianie. Wyjątkiem są sytuacje, gdy ta zmiana jest wyraźnie przewidziana w umowie. Odstąpienie od umowy  W umowie powinny być też nakreślone sytuacje, w których klient może z umowy z zrezygnować. Podobnie jasno określone powinny być sytuacje, kiedy to organizator imprezy odwołuje ją przed uzgodnioną datą. Podróże i wycieczki - obowiązki organizatora   Organizator powinien być odpowiedzialny za właściwe wykonanie zobowiązań wynikających z umowy. Ponosi on odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną konsumentowi z tytułu niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy, za wyjątkiem sytuacji gdy wykonanie umowy nie wynika z jego winy ani z winy innego usługodawcy. Ponadto w umowie powinny zostać zawarte pewne porozumienia w zakresie informowania konsumentów i rozpatrywania reklamacji. Co powinna zawierać umowa pomiędzy biurem podróży, a podróżnym:  cel podróży i, jeżeli przewidziane są terminy pobytu, właściwe terminy wraz z datami pobytu; środki, cechy i kategorie transportu; daty oraz miejsca wyjazdu i powrotu; w przypadku gdy impreza zawiera zakwaterowanie - jego lokalizacja, kategoria turystyczna lub poziom komfortu, najważniejsze cechy, zgodność z zasadami danego Państwa Członkowskiego oraz rozkład posiłków; jeżeli do odbycia imprezy wymagana jest minimalna liczba uczestników - nieprzekraczalny termin, w jakim konsument powinien zostać poinformowany o odwołaniu podróży; trasa podróży; zwiedzanie, wycieczki lub inne usługi, które są włączone w ogólną, uzgodnioną cenę imprezy; nazwa i adres organizatora, punktu sprzedaży detalicznej oraz w razie potrzeby ubezpieczyciela; cena imprezy, wskazanie możliwości zmiany ceny na podstawie art. 4 ust. 4 i określenie opłat, podatków i narzutów obciążających usługi (opłaty lotniskowe, opłaty za wejście na pokład i zejście na ląd w portach oraz na lotniskach, opłaty turystyczne), jeżeli takie koszty nie są uwzględnione w cenie imprezy; harmonogram i sposób płatności; szczególne wymagania, o których konsument poinformował organizatora i/lub punkt sprzedaży detalicznej podczas dokonywania rezerwacji, a które zostały zaakceptowane przez obie strony; terminy składania przez konsumenta skarg dotyczących niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy.   [informacja]Podstawa prawna: U. C 96 z 12.4.1988, str. 5. U. C 69 z 20.3.1989, str. 102 oraz Dz.U. C 149 z 18.6.1990. U. C 102 z 24.4.1989, str. 27. U. C 165 z 23.6.1981, str. 24. U. C 115 z 30.4.1984, str. 1. U. C 118 z 7.3.1986, str. 28. dyrektywa Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (Dz.U.UE L z dnia 23 czerwca 1990 r.)[/informacja]  

Mały ZUS – kto może go płacić?

Zgodnie z art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, ubezpieczonych osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Oznacza to, że przez 2 lata prowadzenia działalności gospodarczej mamy przywilej płacenia niższych składek na ubezpieczenie. Inne wyjątki Zaznaczmy, że z prawa tego nie mogą skorzystać osoby, które prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność. Składki za cały miesiąc Istotne jest to, że składki płaci się za cały miesiąc. Warto więc z początkiem miesiąca założyć działalność, i składkę opłacić w pierwszych jego dniach. Wówczas okres preferencyjny liczony jest za te pełne miesiące. W przypadku, gdy  gdy pierwszy miesiąc prowadzenia działalności jest niepełny , w jego ramach również należy doprowadzić składkę w wysokości preferencyjnej. Płaci się ją jednak proporcjonalnie, za przypadające dni. W takiej sytuacji 2 lata liczy się od miesiąca następującego po rozpoczęciu działalności. Ile wynosi składka? Obecnie według oficjalnych danych publikowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych mały ZUS łącznie w okresie styczeń-grudzień 2017 wynosi 487,90 zł. Kiedy pełny ZUS? Jeśli nie jesteśmy pewni kiedy będziemy musieli zapłacić pełną składkę, najlepiej zapytajmy o to w ZUS-ie. Należy bowiem dopilnować również kilku formalności. Pamiętajmy, że w ciągu siedmiu dni od daty zakończenia preferencyjnych składek społecznych przedsiębiorca ma obowiązek przerejestrowania się w ZUS-ie. Należy również złożyć formularz ZUS ZWUA, aby wyrejestrować się z dotychczasowego kodu tytułu do ubezpieczeń. W deklaracji jako kod przyczyny wyrejestrowania należy wprowadzić kod 600 (inna przyczyna wyrejestrowania). Po czym trzeba zarejestrować się ponownie do ubezpieczeń społecznych na formularzu ZUS ZUA z właściwym dla standardowego ZUS-u kodem ubezpieczeń - czyli 05 10 xx. Pierwsza deklaracja Dodatkowo po zakończeniu miesiąca, w którym zaczął obowiązywać standardowy ZUS, przedsiębiorca ma obowiązek złożenia pierwszej deklaracji ZUS DRA z wykazaną wysokością opłacanych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.   [informacja]Podstawa prawna: ustawa  z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Art. 18a (Dz.U. 1998 Nr 137 poz. 887). [/informacja]