Skarga do kuratorium – czy warto? (+wzory skarg)

Mobbing - definicja Mobbing w pracy i jego definicja zawarta jest w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy. To ten akt prawny stoi na straży godnych warunków pracy, w tym nakazuje powstrzymywania się od zachowań dyskryminacyjnych, które mogą wywołać u pracownika zaniżoną ocenę przydatności zawodowej. Prawna definicja mobbingu w pracy w bardzo obszerny sposób określa, które zjawiska zachodzące w miejscu pracy można uważać za mobbing. Jest to zjawisko, które nakierowane jest na działanie bądź zachowanie wobec pracownika, bądź przeciwko niemu, które polega na uporczywym, długotrwałym nękaniu danej osoby. Pracownik czuje się w wyniku takiego postępowania zastraszony, obniża się jego samoocena przydatności zawodowej, które prowadzi także do poniżenia, ośmieszenia, izolowania, a w skrajnych przypadkach nawet do wyeliminowania danej osoby od zespołu pozostałych pracowników. Przede wszystkim żaden pracownik nie może być dyskryminowany ze względu na: Płeć, Wiek, Wyznawaną religię, Rasę, Pochodzenie, Narodowość, Niepełnosprawność Poglądy polityczne, Orientacje seksualną Co więcej, nikt nie może być dyskryminowany ze względu na rodzaj zatrudnienia (tj. na czas określony, nieokreślony), bądź też na wymiar czasu pracy (tj. pełny  czy niepełny). Definicja uważana jest za bardzo ogólną i nieprecyzyjną w świetle prawa. To sprawia, że dochodzenie swoich praw przez pracowników oraz udowodnienie występowania mobbingu w miejscu pracy bywa nie lada wyzwaniem. Rodzaje mobbingu Mobbing w miejscu pracy może przybrać bardzo wiele różnorodnych form. Przede wszystkim może występować w korelacji pracodawca/ przełożony- pracownik. Jednak oprócz tego powszechnie znanego schematu, wyróżnić można m.in.: Mobbing pionowy, Mobbing poziomy, Mobbing pochyły Mobbing pionowy ma miejsce w przypadku, gdy to pracownicy mobbingują przełożonego. Niezwykle często występującym rodzajem mobbingu w praktyce jest tzw. mobbing poziomy, który polega na mobbingowaniu przez pracowników innego pracownika, na tej samej hierarchii zawodowej. Ogólnie znanym zjawiskiem jest natomiast mobbing pochyły. To rodzaj, który polega na mobbingowaniu przez przełożonego swoich obecnie zatrudnionych pracowników. Gdzie zgłosić mobbing? Oświadczenie o mobbingu w pierwszej kolejności należy złożyć do swojego pracodawcy, jeśli nie jest on sprawcą całego zdarzenia. Jeśli jednak nasz pracodawca jest mobberem, wówczas zaistniałą sytuację należy zgłosić do Inspekcji Pracy, jak również od razu, bezpośrednio można zawiadomić właściwy miejscowo sąd pracy. Wtedy też skarga o mobbing nabiera zupełnie innego trybu rozpatrywania. [rada]Co więcej, by dochodzić swoich praw, w tym zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, należy złożyć pozew do Sądu Pracy.[/rada] Jak napisać pismo o zgłoszenie mobbingu w pracy? To kwestia, którą najkorzystniej oddać w ręce profesjonalnego prawnika. Oprócz samych kwestii formalnych, niebagatelne, kluczowe znacznie mają dołączone do wniosku dowody, które to bardzo często w toku postępowania sądowego, udowadniają istnienie mobbingu w danym miejscu pracy. Mobbing w pracy - przykłady Przykłady mobbingu są niezwykle różnorodne. Działania mobbingowe mogą mieć miejsce na każdym stanowisku, w każdej gałęzi przemysłu czy branży. Co więcej, mobberem nie zawsze jest jedynie zwierzchnik, przełożony. Bardzo często zdarza się, że inny współpracownik wchodzi w taką rolę. Mobbing w pracy przez koleżankę może polegać np. na notorycznym plotkowaniu, nękaniu, straszeniu, kłamstwach, szykanowaniu, podstępach, zwodzeniu, intrygach czy poniżeniu. Katalog działań, które zalicza się do mobbingu, jest otwarty i bardzo szeroki. Mobbing nazwany jest bardzo często także przemocą psychiczną bądź terrorem psychicznym. To wszelkie słowa, gesty, postawy, mające miejsce regularnie, systematycznie, które naruszają godność osoby mobbingowanej. Jakie są przejawy mobbingu pochyłego? Dla przykładu: ciągłe przerywanie naszej wypowiedzi, niedopuszczanie do głosu, ośmieszanie w gronie innych współpracowników, stałe pogróżki i groźby, bezzasadne, stałe, nagminne krytykowanie wykonywanej pracy, zatajanie przed osobą mobbingowaną ważnych informacji zawodowych, naruszenia nietykalności cielesnej, powierzanie zbyt dużej ilości pracy do wykonania, które znacznie przewyższają możliwości pracownika i wykraczają poza zakres obowiązków służbowych. Jak udowodnić mobbing w pracy? Na pracodawcy ciąży obowiązek zapobiegania mobbingowi w prowadzonym przez siebie przedsiębiorstwie. Co więcej, to szef, kierownik czy inna osoba zwierzchnia powinna przeciwdziałać wszelkim zauważonym oznakom dyskryminacji. Tymczasem praktyka pokazuje, że udowodnienie mobbingu leży po stronie dyskryminowanego pracownika. W tym celu, podczas działań mobbingowych, należy zachować cierpliwość, zbierając wszelkie dowody mogące poświadczyć w procesie sądowym na naszą korzyść. Co więcej, nieocenioną pomoc niosą także zeznania świadków, np. kolegów z pracy, którzy będą mogli poświadczyć o dyskryminującym zachowaniu stosowanym wobec pracownika. Do cennych dowodów należą: dokumenty służbowe, polecenia służbowe, bilingi, zdjęcia, zeznania świadków, nagrania głosowe, filmy, korespondencja mailowa oraz wiele innych. Co więcej, nieocenioną pomoc stanowi także reprezentacja praw i roszczeń ofiar mobbingu przez profesjonalnych adwokatów, którzy w sposób skuteczny, profesjonalny będą w stanie pomóc nam w udowodnieniu mobbingu w naszym miejscu pracy. Skutki mobbingu Najczęściej spotykanymi skutkami mobbingu jest przede wszystkim rozstrój zdrowia pracownika. Co więcej, mobbing wywołuje ogromne skutki psychiczne nie tylko dla pracownika, ale także całej jego rodziny, mając bezpośrednie przełożenie na życie prywatne. Mobbingowana osoba traci pewność siebie, czuję, że jest gorsza od innych, bezwartościowa. Co więcej, mobbingowany pracownik traci wiarę i przekonanie, że właściwie wykonuje powierzone mu obowiązki zawodowe. Skutkiem mobbingu jest także wyalienowanie społeczne i przypadki rozstroju zdrowia. Pracownik unika kontaktu z innymi osobami, niepewnie czuje się w grupie, zespole współpracowników. Praca staje się ogromnym obciążeniem psychicznym, przytłaczającym obowiązkiem do wykonania, który odbiera radość życia. W związku z tym mobbing przynosi także skutki w wymiarze społecznym. Mobbing przynosi negatywne skutki dla samego pracodawcy. Przede wszystkim spada efektywność pracy. Co więcej, znacznie obniża się także wiarygodność pracodawcy w przypadku nowo zatrudnionych pracowników (negatywne opinie o pracodawcy w internecie). [pomoc]Mobbing ogólnie rzecz biorąc przynosi bardzo negatywne konsekwencje finansowe dla pracodawców.[/pomoc] Przyczyny mobbingu w pracy Przyczyny mobbingu są niezwykle różnorodne. Wyróżnić można jednak kilka najczęściej spotykanych. Do jednych z kluczowych zaliczyć należy m.in. niezdrową kulturę organizacyjną panującą w miejscu pracy. W tym ogólnym pojęciu mieści się nieustanny wyścig, chęć bycia najlepszym. Jedną z przyczyn mobbingu jest także "niezdrowa" rywalizacja pomiędzy pracownikami, która bardzo często prowadzi do nieetycznych zachowań. Ważną przyczyną mobbingu jest także brak umiejętności współpracy. Zespół powinien działać razem, we wspólnym celu. Jeśli pracownicy nie potrafią ze sobą współpracować, każdy działa na "swoje własne konto", wówczas stwarza się doskonałe podłoże do zaistnienia sytuacji mogących w dłużej perspektywie czasu prowadzić do mobbingu względem konkretnego pracownika. Do przyczyn mobbingu zalicza się także brak zaufania pomiędzy współpracownikami, jak również pomiędzy pracodawcą, kierownictwem a konkretnym pracownikiem. Przyczyną mobbingu jest również brak poczucia jedności w zespole, brak identyfikacji z odgórnie założonymi celami firmy. Co więcej, przyczyn sytuacji mobbingowych upatruje się także w panującej atmosferze lęku i strachu w danym miejscu pracy, braku pewności siebie, kompleksów i problemów na gruncie prywatnym, zwłaszcza gdy mowa o pracodawcy. Podsumowując Badania jasno wskazują, że mobbing występuje najczęściej w środowiskach pracy które mają słabą organizację i zarządzanie. Z punktu widzenia prawa pracy, za wystąpienie mobbingu w zakładzie pracy odpowiedzialny jest pracodawca - dlatego każdy podmiot zatrudniający pracowników zobowiązany jest, by realizować przeciwdziałanie mobbingowi i eliminować jego znamiona w sposób zdecydowany i skuteczny. [rada]Pracodawca ponadto powinien dołożyć wszelkich starań, by ofiara mobbingu czuła się bezpiecznie, mając przy tym przekonanie, że prawo stoi po jej stronie.[/rada] Jeśli pracownik doświadczył lub wciąż doświadcza jakiejkolwiek formy mobbingu w pracy, powinien w pierwszej kolejności złożyć u pracodawcy lub przełożonego pisemne oświadczenie, w którym wskaże osobę stosującą mobbing, a także opisze przykłady mobbingu, których doświadczył. Jeśli jednak skarga do pracodawcy za ewentualne przypadki mobbingu nie przyniesie żadnych rezulatatów, pracownik może zwrócić się z prośbą o pomoc do Państwowej Inspekcji Pracy (PIP), Sądu Pracy, a nawet do stworzyszenia antymobbingowego i innych pokrewnych instytucji. Idąc dalej, pracownik ma znacznie więcej możliwości, bo przepisy prawa pracy przewidują dla każdej ofiary mobbingu roszczenia, których pracownik może domagać się na dordze sądowej: odszkodowanie z powodu mobbingu i zadośćuczynienie z tytułu mobbingu. A co dość istotne, pracownik sładający taki pozew, nie musi rezygnować z zatrudnienia w zakładzie pracy w któym dochodziło do mobbingu! Zatem będąc ofiarą mobbingu mamy całkiem sporo możliwości - wystarczy jedynie trochę odwagi i poczucie własnej wartości. [paragraf]Podstawa prawna: Art. 94(3). - [Mobbing] - Kodeks pracy. § 1.Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi. § 2.Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. § 3.Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. § 4.Pracownik, który doznał mobbingu lub wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów. § 5.Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy.[/paragraf]

21.01.2023 - Grzegorz Szwaciński

Życiorys kandydata na rodzica adopcyjnego ma jednak zupełnie inny, zdecydowanie bardziej osobisty charakter. Przedstawia osobę nie jako kandydata na pracownika, lecz jako kandydata na rodzica. Jak napisać przekonujący życiorys do ośrodka adopcyjnego? Aby udogodnić Ci sporządzenie takiego pisma i odciążyć cię od konieczności spełnienia wszystkich formalnych wymogów przy konstruowaniu dokumentu – opracowaliśmy gotowy do wypełnienia wzór życiorysu do Ośrodka Adopcyjnego, który pobierzesz poniżej: [product id="15742"] Czy życiorys dla pracodawcy nadaje się jako życiorys do ośrodka adopcyjnego? Sporządzony życiorys do CV przedstawia w sposób bardziej opisowy ścieżkę kariery kandydata na pracownika, począwszy od etapu edukacji poprzez etap zdobywania doświadczenia, aż do chwili złożenia aplikacji na dane stanowisko. [uwaga]Tymczasem życiorys do adopcji obejmuje okres całego życia kandydata na rodzica i to z zupełnie innej, bo w głównej mierze prywatnej, wręcz uczuciowej perspektywy. [/uwaga] Oczywiście, również w tym drugim dokumencie mogą pojawić się informacje związane z edukacją czy rozwojem kariery kandydata. Nie stanowią jednak myśli przewodniej takiego życiorysu - bo nie tego od kandydata na rodzica wymaga rekrutacja adopcyjna. Życiorys do adopcji to monolog, opis życia w domu rodzinnym i założenia własnej rodziny. Nie jest to zbiór suchych faktów. Kandydat na rodzica może pozwolić sobie na emocje i wyrażanie własnych opinii. Powinien też starać się wykazać, dlaczego sprawdzi się w roli rodzica oraz wyjaśnić, czym kierował się przy podejmowaniu decyzji o adopcji (co na nią wpłynęło). Jakie znaczenie ma życiorys w procesie adopcyjnym? Warto wiedzieć, że najważniejsze wymagane dokumenty do ośrodka adopcyjnego to: podanie do ośrodka adopcyjnego, którego nie należy mylić z wnioskiem o adopcję składanym do sądu, i własny życiorys do ośrodka adopcyjnego. Podczas gdy podanie do ośrodka adopcyjnego to prośba o pomoc w procesie adopcji, czyli o pomoc w dopełnieniu formalności w sądzie, tak już życiorys to dokument przygotowywany na cele wewnętrzne ośrodka adopcyjnego. Służy on przedstawieniu kandydatów na rodzica i pozwala dopasować podopiecznego do odpowiedniej rodziny adopcyjnej. Najpierw to opiekunowie określają, jakie dziecko są w stanie zaadoptować (wiek, płeć, stan zdrowia), natomiast później konkretne dziecko jest im „przypisywane” właśnie na podstawie ich cech charakteru i predyspozycji, wynikających z treści takiego życiorysu. Przykładowy życiorys do ośrodka adopcyjnego przedstawia sylwetkę każdego z kandydatów i pozwala pracownikom Ośrodka Adopcyjnego poznać ich bliżej. Jest też historią znajomości małżonków - powinien opisywać ich losy po ślubie. Nie mniej ważne jest również opisanie w nim etapu dorastania, ponieważ bardzo często to właśnie lata wczesnej młodości kształtują osobowość dorosłego człowieka i mają ogromny wpływ na to, jakim sam będzie rodzicem. Jak napisać życiorys do adopcji? Wielu rodziców nie ma pojęcia, jak napisać życiorys do ośrodka adopcyjnego, aby zwiększyć swoje szanse na pozytywne zakończenie całej procedury. Warto pamiętać więc, że nie ma źle napisanych życiorysów. Każdy taki dokument jest jedyny w swoim rodzaju, a jedyną obowiązującą zasadą jest napisanie go „od serca”. Aby pismo miało schludny wygląd, warto sporządzić je chronologicznie, czyli opisać swoje życie od narodzin aż po dzień bieżący. Przykład życiorysu do adopcji opiera się zazwyczaj o następujący schemat: podanie danych personalnych kandydata, opis rodziny kandydata, informacje z okresu dzieciństwa, informacje o ścieżce edukacyjnej i zawodowej, informacje na temat posiadanej pracy i zakładu pracy, historia znajomości z partnerem, jeśli kandydatem nie jest osoba samotna, informacje na temat aktualnego związku małżeńskiego, wzmianki o poprzednich związkach/partnerach, jeśli były znaczące, informacje o posiadanych dzieciach biologicznych lub przysposobionych, o ile kandydat nie jest bezdzietny, informacje o zainteresowaniach, pasjach, ulubionych rozrywkach kandydata, istotne etapy życia przyszłych rodziców, itp. Forma życiorysu do adopcji Niektóre ośrodki adopcyjne mają szczególne wymagania dotyczące przygotowywanych przez kandydatów życiorysów. Z reguły, przyszli rodzice mogą zdecydować się na napisanie: jednego wspólnego życiorysu z wyszczególnieniem życiorysów przyszłej mamy i taty, dwóch osobnych życiorysów z opisem okresu wspólnego życia, trzech życiorysów - jednego wspólnego obejmującego okres małżeństwa i dwóch osobnych z życia prywatnego, przed małżeństwem. Czasami OA zaznacza, że w życiorysie powinna pojawić się informacja o chwili, w której kandydat podjął decyzję o adopcji, a także o jego motywach czy czynnikach, które skłoniły go do takiej decyzji. Zwykle jednak nie ma żadnego odgórnie narzuconego schematu przygotowywania życiorysów. Ważne jest, aby były to opisy szczegółowe (długość nie ma znaczenia) i nabierały osobistego charakteru. Im więcej informacji zawiera życiorys do OA - tym lepiej. Co ważne, wskazane jest, aby został on sporządzony odręcznie. Świadczy to bowiem o zaangażowaniu kandydata oraz o osobistym charakterze pisma. Jeśli jednak dla zachowania estetyki dokumentu kandydat wydrukuje życiorys, musi pamiętać o opatrzeniu go własnoręcznym podpisem. Czym różni się życiorys od podania do ośrodka adopcyjnego? Jak zostało wspomniane, w procesie adopcyjnym przyszli rodzice muszą przygotować między innymi trzy kluczowe dokumenty: życiorys, podanie do ośrodka adopcyjnego i wniosek o przysposobienie do sądu. Czym różni się podanie od życiorysu do ośrodka adopcyjnego? To pierwsze pismo to wniosek o pomoc w przysposobieniu dziecka. Taki dokument zawiera dane personalne kandydatów na rodziców, a także uzasadnienie, które poniekąd pokrywa się z treścią życiorysu. Zawiera bowiem wyjaśnienie przyczyn chęci przysposobienia dziecka - odpowiada na pytanie, dlaczego kandydaci chcą adoptować podopiecznego ośrodka adopcyjnego. Warto pamiętać przy tym, że podanie do ośrodka nie jest tym samym podaniem, co wniosek do sądu. Ten drugi dokument ma znacznie bardziej formalny charakter i musi zawierać szereg wymaganych elementów oraz niezbędne załączniki, w tym odpis aktu małżeństwa czy zaświadczenie o zarobkach. Uzasadnienie takiego wniosku również musi być bardziej rzeczowe niż uzasadnienie wniosku do OA. W nim przyszli rodzice powinni wskazać: że są w stanie pokryć koszty utrzymania dziecka, że dzieckiem nie mogą zajmować się rodzice biologiczni (i dlaczego), że rodzice biologiczni nie sprzeciwiają się adopcji. Jaki jest czas oczekiwania na dziecko adopcyjne? Średnio na dziecko z adopcji czeka się dwa lata - zaznaczyć należy, że jest to średni okres, a więc nie należy wykluczyć możliwości zaadoptowania dziecka wcześniej bądź później. Procedury adopcyjne w Polsce mogłyby trwać nieco krócej - gdyby nieco dopracowano pewne etapy w procesie rekrutacji adopcyjnej. Na szczęście liczba potencjalnych rodziców chętnych do adopcji przewyższa liczbę dzieci oczekujących na adopcję, które mają w pełni uregulowaną sytuacją prawną.

12.01.2023 - Grzegorz Szwaciński