Coraz większymi krokami zbliża się nowelizacja przepisów o ochronie konsumentów. Wraz ze zmieniającym się światem, zmienić muszą się również przepisy. Ustawodawca zauważył, że bardzo duża część naszego życia przeniosła się do sieci, w związku z czym postanowił uregulować również tę kwestię. Usługi cyfrowe są bardzo popularne, za ich pośrednictwem możemy załatwić niemalże każdą sprawę, kupić każdą rzecz, obejrzeć każdy film czy zagrać w każdą grę. Do tej pory konsumenci nie mieli ściśle określonego aktu prawnego zajmującego się tą problematyką. Jak widać, całkiem niedługo otrzymają taki dokument.
Rządowy Projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta oraz niektórych innych ustaw przewiduje wprowadzenie do ustawy nowego działu poświęconego umowom o dostarczanie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej. Oznacza to z całą pewnością nowe obowiązki dla przedsiębiorców. Jak po wprowadzeniu nowelizacji będą wyglądały usługi cyfrowe w sferze konsumenckiej? O tym poniżej.
Usługi cyfrowe – nowa instytucja konsumencka
Tematyka umów o dostarczanie treści cyfrowych lub usług cyfrowych znalazła się w nowo utworzonym Rozdziale 5b ustawy. Mimo iż projekt na tym etapie tego nie wyjaśnia, to na wstępie należy zdefiniować pojęcie „usługi cyfrowej”. Jest to usługa świadczona drogą elektroniczną poprzez sieć telekomunikacyjną z wykorzystaniem technologii informacyjnej, której świadczenie jest zautomatyzowane i która wymaga niewielkiego wkładu ludzkiego w jej świadczenie.
Do usług cyfrowych możemy zaliczyć w szczególności:
- produkty w formie cyfrowej łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami i nowszymi wersjami;
- usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej;
- usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez sieć w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
- odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towaru lub usługi za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek on-line, na którym potencjalni kupcy przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej;
- pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których aspekty telekomunikacyjne mają charakter pomocniczy.
Usługę cyfrową można świadczyć nie tylko za pośrednictwem Internetu, ale również urządzeń mobilnych czy telewizji cyfrowej lub satelitarnej.
Dostarczenie usługi cyfrowej
Przepisy art. 43h ustawy zajmując się problematyką dostarczenia usług, w szczególności momentu, kiedy usługa cyfrowa powinna zostać dokonana, wezwania do wykonania usługi oraz możliwości odstąpienia od umowy. Zgodnie z przepisem przedsiębiorca będzie miał obowiązek dostarczenia konsumentowi treści cyfrowej lub usługi cyfrowej niezwłocznie po zawarciu umowy, chyba że strony postanowią inaczej.
Treść cyfrową uważa się za dostarczoną w chwili, gdy treść cyfrowa lub środek, który pozwala na uzyskanie dostępu do treści cyfrowej lub na pobranie treści cyfrowej, zostały udostępnione konsumentowi lub fizycznemu lub wirtualnemu urządzeniu, które konsument wybrał samodzielnie w tym celu, lub gdy konsument lub takie urządzenie, uzyskali do niej dostęp.
Z kolei usługę cyfrową uważa się za dostarczoną w chwili, gdy konsument lub fizyczne lub wirtualne urządzenie, które konsument wybrał samodzielnie w tym celu, uzyskali dostęp do tej usługi cyfrowej.
W sytuacji gdy przedsiębiorca nie dostarczy treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, konsument będzie miał prawo wezwać go do ich dostarczenia. Jeżeli przedsiębiorca nie dostarczy przedmiotowych usług niezwłocznie lub w dodatkowym, wyraźnie uzgodnionym przez strony terminie, konsument może odstąpić od umowy.
Konsument będzie miał prawo odstąpić od umowy bez wzywania do dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, jeżeli:
- przedsiębiorca oświadczył lub z okoliczności wyraźnie wynika, że nie dostarczy treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, lub
- konsument i przedsiębiorca uzgodnili lub z okoliczności zawarcia umowy wyraźnie wynika, że określony termin dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej miał istotne znaczenie dla konsumenta, a przedsiębiorca nie dostarczył jej w tym terminie.
Ciężar dowodu dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej w całości będzie spoczywał na przedsiębiorcy.
Należy pamiętać, że omawiane przepisy odnoszą się wyłącznie do usług wirtualnych. Przepisów nie stosuje się, jeżeli umowa przewiduje dostarczenie treści cyfrowej za pośrednictwem materialnego nośnika.
Usługi cyfrowe – zgodność z umową
Kolejny przepis – art. 43i będzie podejmował tematykę zgodności treść cyfrowej i usługi cyfrowej z umową. Zgodność taka zachodzi, jeżeli zgodne z umową pozostają w szczególności ich:
- opis, rodzaj, ilość, jakość, kompletność, funkcjonalność, kompatybilność, interoperacyjność oraz dostępność wsparcia technicznego i aktualizacji;
- przydatność do szczególnego celu, do którego jest potrzebna konsumentowi, o którym konsument powiadomił przedsiębiorcę najpóźniej w momencie zawarcia umowy i który przedsiębiorca zaakceptował.
Dodatkowo, aby treść lub usługa cyfrowa mogły zostać uznane za zgodne z umową, powinny:
- nadawać się do celów, w których zazwyczaj korzysta się z treści cyfrowej lub usługi cyfrowej tego rodzaju, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa, norm technicznych lub dobrych praktyk;
- występować w takiej ilości i mieć takie cechy, w tym funkcjonalność, kompatybilność, dostępność, ciągłość i bezpieczeństwo, jakie są typowe dla treści cyfrowej lub usługi cyfrowej tego rodzaju i których konsument może zasadnie oczekiwać, biorąc pod uwagę charakter treści cyfrowej lub usługi cyfrowej oraz publiczne zapewnienia złożone przez przedsiębiorcę, jego poprzedników prawnych lub osoby działające w ich imieniu, w szczególności w reklamie lub na etykiecie, chyba że przedsiębiorca wykaże, że:
- nie wiedział o danym publicznym zapewnieniu i oceniając rozsądnie nie mógł o nim wiedzieć,
- przed zawarciem umowy publiczne zapewnienie zostało sprostowane z zachowaniem warunków i formy, w jakiej publiczne zapewnienie zostało złożone, lub w porównywalny sposób,
- publiczne zapewnienie nie miało wpływu na decyzję konsumenta o zawarciu umowy;
- być dostarczane z akcesoriami i instrukcjami, których dostarczenia konsument może rozsądnie oczekiwać;
- być zgodne z wersją próbną lub zapowiedzią, które zostały udostępnione konsumentowi przez przedsiębiorcę przed zawarciem umowy.
W przypadku gdy umowa przewiduje dostarczanie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej w sposób ciągły, treść cyfrowa lub usługa cyfrowa muszą pozostawać zgodne z umową przez oznaczony w umowie czas ich dostarczania.
Treść cyfrową lub usługę cyfrową dostarcza się w najnowszej wersji dostępnej w chwili zawarcia umowy, chyba że strony postanowiły inaczej.
Co z aktualizacją?
Na mocy nowych przepisów przedsiębiorca będzie miał obowiązek informować konsumentów o aktualizacjach, w tym dotyczących zabezpieczeń, niezbędnych do zachowania zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową oraz dostarcza je konsumentowi. Obowiązek ten będzie trwał co najmniej przez czas:
- dostarczania treści cyfrowej lub usługi cyfrowej określony w umowie, na podstawie której dostarczanie następuje w sposób ciągły, lub
- zasadnie oczekiwany przez konsumenta, uwzględniając rodzaj i cel treści cyfrowej lub usługi cyfrowej oraz okoliczności i charakter umowy, jeżeli umowa przewiduje dostarczanie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej jednorazowo lub częściami.
Jeżeli mimo powyższego konsument nie zainstaluje w rozsądnym czasie aktualizacji dostarczonych przez przedsiębiorcę, przedsiębiorca zostanie zwolniony z odpowiedzialności za brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową. Aby jednak do zwolnienia doszło przedsiębiorca będzie musiał wykazać, że:
- poinformował konsumenta o aktualizacji i konsekwencjach jej niezainstalowania;
- niezainstalowanie lub niewłaściwa instalacja aktualizacji nie wynikały z błędów w instrukcji instalacji dostarczonej przez przedsiębiorcę.
Usługi cyfrowe – odpowiedzialność przedsiębiorcy za brak zgodności z umową
Przedsiębiorca będzie odpowiedzialny za brak zgodności z umową treści cyfrowej lub usługi cyfrowej dostarczanej jednorazowo lub w częściach, który istniał w chwili jej dostarczenia i ujawnił się w ciągu dwóch lat od tej chwili.
Domniemywa się, że brak zgodności z umową, który ujawnił się przed upływem roku od dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, istniał w chwili jej dostarczenia.
Przedsiębiorca nie może powoływać się na upływ terminu do stwierdzenia braku zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową, jeżeli ów brak podstępnie zataił.
Kolejno, przedsiębiorca odpowiada za brak zgodności z umową treści cyfrowej lub usługi cyfrowej dostarczanych w sposób ciągły, który wystąpił lub ujawnił się w czasie, w którym zgodnie z umową miały być dostarczane. Domniemywa się, że brak zgodności z umową wystąpił w tym czasie, jeżeli w tym czasie się ujawnił.
Odpowiedzialność przedsiębiorcy zostanie wyłączona, jeżeli:
- środowisko cyfrowe konsumenta nie jest kompatybilne z wymaganiami technicznymi, o których przedsiębiorca poinformował go w sposób jasny i zrozumiały przed zawarciem umowy;
- konsument, poinformowany w jasny i zrozumiały sposób przed zawarciem umowy o obowiązku współpracy z przedsiębiorcą, w rozsądnym zakresie i przy zastosowaniu najmniej uciążliwych dla siebie środków technicznych, w celu ustalenia, czy brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową w odpowiednim czasie wynika z cech środowiska cyfrowego konsumenta, nie wykonuje tego obowiązku.
Niezgodność usługi cyfrowej z umową a prawa konsumenta
Nowelizacja reguluję również uprawnienia konsumenta na wypadek braku zgodności usługi wirtualnej z treścią umowy. W takim wypadku konsument może żądać doprowadzenia do zgodności z umową.
Przedsiębiorca może jednak odmówić doprowadzenia do zgodności z umową, jeżeli doprowadzenie do zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową w sposób wybrany przez konsumenta jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów dla przedsiębiorcy.
Przedsiębiorca doprowadzi treść cyfrową lub usługę cyfrową do zgodności z umową w rozsądnym czasie od chwili, w której przedsiębiorca został poinformowany przez konsumenta o braku zgodności z umową, i bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta, uwzględniając ich charakter oraz cel, w jakim są wykorzystywane. Koszty doprowadzenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej do zgodności z umową poniesie przedsiębiorca.
Dodatkowo w przypadku, gdy treść cyfrowa lub usługa cyfrowa są niezgodne z umową, konsument może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, gdy:
- doprowadzenie do zgodności z umową jest niemożliwe albo wymaga nadmiernych kosztów;
- przedsiębiorca nie doprowadził treści cyfrowej lub usługi cyfrowej do zgodności z umową we właściwym terminie;
- brak zgodności z umową występuje nadal, mimo że przedsiębiorca próbował doprowadzić treść cyfrową lub usługę cyfrową do zgodności z umową;
- brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową jest na tyle istotny, że uzasadnia natychmiastowe obniżenie ceny albo odstąpienie od umowy;
- z oświadczenia przedsiębiorcy lub okoliczności wyraźnie wynika, że nie doprowadzi on treści cyfrowej lub usługi cyfrowej do zgodności z umową w rozsądnym czasie lub bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta.
Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość treści cyfrowej lub usługi cyfrowej niezgodnych z umową pozostaje do wartości treści cyfrowej lub usługi cyfrowej zgodnych z umową.
Jeżeli umowa stanowi, że treść cyfrowa lub usługa cyfrowa są dostarczane w częściach lub w sposób ciągły, przy obniżeniu należy uwzględnić czas, w którym treść cyfrowa lub usługa cyfrowa pozostawały niezgodne z umową.
Konsument nie może odstąpić od umowy, jeżeli treść cyfrowa lub usługa cyfrowa są dostarczane w zamian za zapłatę ceny, a brak zgodności z umową jest nieistotny. Domniemywa się, że brak zgodności jest istotny.
więcej porad
Zgoda na newsletter – czy konieczna?
Newsletter to bardzo popularne narzędzie marketingowe. Jest tak nie bez przyczyny, bowiem spełnia ono wiele pożytecznych funkcji. Przede wszystkim pozwala nam odsiać „zabłąkanych” użytkowników sieci, od tych którzy faktycznie mogą potrzebować naszej pomocy.
Jest idealne do oferowania naszych usług – w końcu osoba zapisująca się na naszą listę mailingową niejako oczekuje, że otrzyma skrojoną pod nią propozycję zakupową. Pozwala nam także przypomnieć się tym klientom, którzy mogliby już o nas zapomnieć – ludzka pamięć (szczególnie ta w Internecie) bywa bardzo ulotna.
[reklama-ads]
Jednakże, aby zacząć korzystać z omawianego narzędzia w pierwszej kolejności potrzebujemy zapisu na listę sprzedażową. Zapis ten z kolei powinien być zgodny z prawem, a to bezpośrednio prowadzi do wniosku, że potrzebna będzie nam zgoda na newsletter.
Zgoda na newsletter a RODO
Tam, gdzie newsletter tam pozyskiwanie danych od użytkowników. Z kolei tam gdzie pozyskiwanie danych osobowych tam RODO. Tak jest – newsletter wiąże się z polityka prywatności naszej strony internetowej.
Dlatego też tak ważne jest, aby formularz mailingowy posiadał zgodę na newsletter, która będzie zgodna z przepisami o ochronie danych osobowych. W związku z faktem, że w ramach zapisu na listę mailingową pozyskujemy dane osób fizycznych (co najmniej adres email) wymagane jest spełnienie kilku obowiązków RODO.
[reklama-ads]
Najważniejszym z nich jest obowiązek informacyjny z art. 13 RODO. Zgodnie z nim wskazać należy co najmniej na poniższe informacje:
tożsamość administratora danych (imię i nazwisko lub firmę);
dane kontaktowe administratora danych;
jeżeli został powołany – tożsamość inspektora ochrony danych oraz jego dane kontaktowe;
cele przetwarzania danych osobowych;
podstawę przetwarzania danych osobowych;
informacje o odbiorcach danych, m.in. chodzi tu o dostawcę systemu mailingowego;
wskazanie praw przysługujących osobie fizycznej, której dane są przetwarzane;
okres przetwarzania i przechowywania danych osobowych;
jeżeli zachodzi potrzeba - informację o przekazywaniu danych osobowych do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej. Będzie to konieczne jeżeli korzystamy z zewnętrznych systemów świadczących usługi mailingowe.
Powyższe informację, z racji na wielość informacji, najlepiej zawrzeć w polityce prywatności i jedynie umieścić odesłanie do polityki pod zapisem do newslettera.
Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby dokonać tego przez wskazanie wszystkich informacji w mailu wysyłanym wraz z informacją o dokonaniu zapisu na listę. Można to zrobić także w checkboxie lub w tekście pod zapisem, jednak to z całą pewnością sprawi, że formularz stanie się nieczytelny.
[reklama-ads]
[uwaga]Czytaj też: Polityka prywatności – czy konieczna dla sklepu internetowego?[/uwaga]
Cel zbierania danych i treść zgody
Cel zbierania danych przy zapisie na newsletter jest prosty – dane zbierane są w celu możliwości wysyłania newsletteru. Dotyczy to zatem art. 6 ust. 1 lit. b. i f. RODO.
[paragraf]Art. 6 ust. 1 lit. b. i f. RODO:
Przetwarzanie jest zgodne z prawem wyłącznie w przypadkach, gdy - i w takim zakresie, w jakim - spełniony jest co najmniej jeden z poniższych warunków:
b. przetwarzanie jest niezbędne do wykonania umowy, której stroną jest osoba, której dane dotyczą, lub do podjęcia działań na żądanie osoby, której dane dotyczą, przed zawarciem umowy.
f. przetwarzanie jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem. [/paragraf]
[reklama-ads]
Przykładowa treść informacji pod newsletterem może brzmieć następująco:
[pomoc]
"Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych podanych powyżej, przez spółkę ABC Sp. z o.o., w celu otrzymywania newslettera, zgodnie z art. 6 ust. lit. b. i f. RODO. Oświadczam, iż jestem świadoma/y, że zgodę tę mogę w każdej chwili wycofać.
Więcej informacji znajduje się w Polityce Prywatności." [/pomoc]
Zgoda na newsletter – czy tylko RODO ma znaczenie?
Nie tylko RODO wymaga od nas spełnienia obowiązku informacyjnego. Podobnie do tematu podchodzi ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną oraz ustawa - Prawo telekomunikacyjne.
Jak mówi art. 10 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną:
[reklama-ads]
[paragraf]
Zakazane jest przesyłanie niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy będącego osobą fizyczną za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej.
Informację handlową uważa się za zamówioną, jeżeli odbiorca wyraził zgodę na otrzymywanie takiej informacji, w szczególności udostępnił w tym celu identyfikujący go adres elektroniczny.
Działanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 9 informacja handlowa, ust. 3 pkt 1. [/paragraf]
Do tego dochodzi art. 172 Prawa telekomunikacyjnego, który wskazuje, iż:
[paragraf]
Zakazane jest używanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę.
Przepis ust. 1 nie narusza zakazów i ograniczeń dotyczących przesyłania niezamówionej informacji handlowej wynikających z odrębnych ustaw.
Używanie środków, o których mowa w ust. 1, dla celów marketingu bezpośredniego nie może odbywać się na koszt konsumenta. [/paragraf]
Powyższe przepisy oznaczają, że każda wiadomość posiadająca w sobie element marketingu, np. opis oferowanej usługi lub towaru, promocji czy oferty kierowanej wyłącznie do subskrybentów sprawia, że konieczna staje się zgoda na newsletter użytkownika naszego serwisu.
[reklama-ads]
Rękojmia konsumencka – co wprowadzi dyrektywa omnibus
Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta oraz niektórych innych ustaw aktualnie jest na etapie kontroli przeprowadzanej przez Radę Ministrów. Pozostaje notyfikowanie i projekt trafi na obrady sejmu.
[reklama-ads]
Wydaje się więc, że nowelizacja może wejść w życie już całkiem niedługo. Mimo iż nie ma pewności co do ostatecznej treści noweli, to już teraz warto przyjrzeć się nowej instytucji, jaką jest rękojmia konsumencka.
Ochrona konsumencka – gwarancja i rękojmia konsumencka
Projekt zakłada wprowadzenie nowego rozdziału do ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta, tj. rozdziału 5a pt. „Rękojmia i gwarancja konsumencka”. Zgodnie z art. 43a w razie braku zgodności towaru z umową konsumentowi przysługują uprawnienia określone w tym rozdziale, nie zaś w Kodeksie cywilnym – jak było do tej pory.
Zgodnie z projektem do umów zobowiązujących do przeniesienia na konsumenta własności towaru, w tym w szczególności umów sprzedaży, umów dostawy oraz umów o dzieło, nie będzie stosowało się już przepisów działu II tytułu XI księgi trzeciej KC.
[reklama-ads]
[rada]Rękojmi i gwarancji konsumenckiej nie będzie stosowało się do towarów, które służy wyłącznie jako nośnik treści cyfrowej.[/rada]
Czym będzie towar zgodny z umową?
Nowelizacja będzie wskazywała również definicję towaru niezgodnego z umową. Będzie tak m.in. z umową sprzedaży, umową dostawy oraz umową o dzieło. Towar jest zgodny z umową, jeżeli zgodne z umową pozostają w szczególności jego:
opis, rodzaj, ilość, jakość, kompletność i funkcjonalność, a w odniesieniu do towarów z elementami cyfrowymi – również kompatybilność, interoperacyjność i dostępność aktualizacji;
przydatność do szczególnego celu, do którego jest potrzebny konsumentowi, o którym konsument powiadomił przedsiębiorcę najpóźniej w momencie zawarcia umowy i który przedsiębiorca zaakceptował.
Dodatkowo towar, aby został uznany za zgodny z umową, powinien:
[reklama-ads]
nadawać się do celów, do których zazwyczaj używa się towaru tego rodzaju, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa, norm technicznych lub dobrych praktyk;
występować w takiej ilości i mieć takie cechy, w tym trwałość i bezpieczeństwo, a w odniesieniu do towarów z elementami cyfrowymi – również funkcjonalność i kompatybilność, jakie są typowe dla towaru tego rodzaju i których konsument może zasadnie oczekiwać, biorąc pod uwagę charakter towaru oraz publiczne zapewnienie złożone przez przedsiębiorcę, jego poprzedników prawnych lub osoby działające w ich imieniu, w szczególności w reklamie lub na etykiecie, chyba że przedsiębiorca wykaże, że:
nie wiedział o danym publicznym zapewnieniu i oceniając rozsądnie, nie mógł o nim wiedzieć,
przed zawarciem umowy publiczne zapewnienie zostało sprostowane z zachowaniem warunków i formy, w jakiej publiczne zapewnienie zostało złożone, lub w porównywalny sposób,
publiczne zapewnienie nie miało wpływu na decyzję konsumenta o zawarciu umowy;
być dostarczany z akcesoriami i instrukcjami, których dostarczenia konsument może rozsądnie oczekiwać;
być takiej samej jakości jak próbka lub wzór, które przedsiębiorca udostępnił konsumentowi przed zawarciem umowy, i odpowiadać opisowi takiej próbki lub takiego wzoru.
Przedsiębiorca nie poniesie jednak odpowiedzialności za brak zgodności towaru z umową, jeżeli konsument został wyraźnie poinformowany, że konkretna cecha towaru odbiega od wymogów zgodności z umową wyżej określonych, oraz najpóźniej w chwili zawarcia umowy, wyraźnie i odrębnie zaakceptował brak konkretnej cechy towaru.
[rada] Jeżeli w chwili zawarcia umowy konsument wyraźnie i odrębnie zaakceptuje brak konkretnej cechy towaru nie będzie mógł jej reklamować.[/rada]
Dodatkowo przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za brak zgodności towaru z umową wynikający z niewłaściwego zamontowania towaru, jeżeli:
zostało ono przeprowadzone przez przedsiębiorcę lub na jego odpowiedzialność;
niewłaściwe zamontowanie przeprowadzone przez konsumenta było wynikiem błędów w instrukcji dostarczonej przez przedsiębiorcę lub osobę trzecią.
[reklama-ads]
Rękojmia konsumencka a odpowiedzialność za brak zgodności towaru z umową
Zgodnie z projektem ustawy przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za brak zgodności towaru z umową istniejący w chwili jego dostarczenia i ujawniony w ciągu dwóch lat od tej chwili, chyba że termin przydatności towaru do użycia, określony przez przedsiębiorcę, jego poprzednika prawnego lub osoby działające w ich imieniu, jest dłuższy.
Domniemywa się przy tym, że brak zgodności towaru z umową, który ujawnił się przed upływem dwóch lat od dostarczenia towaru, istniał w chwili jego dostarczenia, o ile nie zostanie udowodnione inaczej lub domniemania tego nie można pogodzić ze specyfiką towaru lub charakterem braku zgodności z umową.
[rada]Przedsiębiorca nie będzie mógł powoływać się na upływ terminu do stwierdzenia braku zgodności towaru z umową, jeżeli brak ten podstępnie zataił.[/rada]
W odniesieniu do towarów z elementami cyfrowymi, przedsiębiorca odpowiada za brak zgodności z umową treści cyfrowej lub usługi cyfrowej dostarczanych w sposób ciągły, który wystąpił lub ujawnił się w czasie, w którym zgodnie z umową miały być dostarczane.
Czas ten nie może być krótszy niż dwa lata od dostarczenia towaru z elementami cyfrowymi. Domniemywa się, że brak zgodności z umową wystąpił w tym czasie, jeżeli w tym czasie się ujawnił.
[uwaga]Czytaj też: Dyrektywa Omnibus a zawyżanie cen[/uwaga]
[reklama-ads]
Jakie prawa będzie miał konsument?
Zgodnie z projektem otrzyma swoje uprawnienia w razie niezgodności towaru z umową. Są one w rzeczywistości analogiczne do tych znanych z Kodeksu cywilnego. Jeżeli towar będzie niezgodny z umową, konsument będzie mógł żądać jego naprawy lub wymiany.
Przedsiębiorca będzie mógł dokonać wymiany, gdy konsument żąda naprawy, lub będzie mógł dokonać naprawy, gdy konsument żąda wymiany, jeżeli doprowadzenie do zgodności towaru z umową w sposób wybrany przez konsumenta jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów dla przedsiębiorcy.
Jeżeli zarówno naprawa, jak i wymiana są niemożliwe lub wymagałyby nadmiernych kosztów, przedsiębiorca będzie mógł odmówić doprowadzenia towaru do zgodności z umową.
Przy ocenie nadmierności kosztów będą uwzględniane wszelkie okoliczności sprawy, w szczególności znaczenie braku zgodności towaru z umową, wartość towaru zgodnego z umową oraz nadmierne niedogodności dla konsumenta powstałe wskutek zmiany sposobu lub odmowy doprowadzenia towaru do zgodności z umową.
[reklama-ads]
Przedsiębiorca dokona naprawy lub wymiany w rozsądnym czasie od chwili, w której przedsiębiorca został poinformowany przez konsumenta o braku zgodności z umową, i bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta, uwzględniając specyfikę towaru oraz cel, w jakim konsument go nabył. Koszty naprawy lub wymiany, w tym w szczególności koszty opłat pocztowych, przewozu, robocizny i materiałów, ponosi przedsiębiorca.
[rada]Przedsiębiorca będzie miał obowiązek odebrania od konsumenta towar na swój koszt. [/rada]
[rada]Konsument nie będzie obowiązany do zapłaty za zwykłe korzystanie z towaru, który następnie został wymieniony.[/rada]
Rękojmia konsumencka a obniżenie ceny
Jeżeli towar będzie niezgodny z umową, konsument będzie mógł złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, o ile udowodni, że:
przedsiębiorca odmówił doprowadzenia towaru do zgodności z umową
przedsiębiorca nie doprowadzi towaru do zgodności z umową;
brak zgodności towaru z umową będzie występował nadal, mimo że przedsiębiorca próbował doprowadzić towar do zgodności z umową;’
brak zgodności towaru z umową jest na tyle istotny, że uzasadnia natychmiastowe obniżenie ceny albo odstąpienie od umowy;
z oświadczenia przedsiębiorcy lub okoliczności wyraźnie będzie wynikało, że nie doprowadzi on towaru do zgodności z umową w rozsądnym czasie lub bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta.
[reklama-ads]
Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość towaru niezgodnego z umową pozostaje do wartości towaru zgodnego z umową.
Przedsiębiorca będzie miał obowiązek zwrócenia konsumentowi kwoty należne wskutek skorzystania z prawa obniżenia ceny niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o obniżeniu ceny.
Odstąpienie od umowy
Konsument będzie miał prawo również do odstąpienia od umowy. Jeżeli jednak niezgodność towaru z umową jest nieistotna konsument nie będzie mógł odstąpić od umowy. Domniemywa się, że niezgodność towaru z umową jest istotna.
Uprawnienie konsumenta będzie ograniczało się do odstąpienia od umowy jedynie do towarów niezgodnych z umową. Jeżeli brak zgodności z umową będzie dotyczyło jedynie niektórych towarów dostarczonych na podstawie umowy, a istnieje podstawa do odstąpienia od umowy na podstawie niniejszego artykułu, konsument może odstąpić od umowy jedynie w odniesieniu do tych towarów, a także w odniesieniu do innych towarów nabytych przez konsumenta wraz z towarami niezgodnymi z umową, jeżeli nie można rozsądnie oczekiwać, aby konsument zgodził się zatrzymać wyłącznie towary zgodne z umową.
[reklama-ads]
W razie odstąpienia od umowy konsument będzie miał obowiązek niezwłocznego zwrócenia towaru przedsiębiorcy na jego koszt. Przedsiębiorca zwróci konsumentowi cenę niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania towaru lub dowodu jego odesłania.
Przedsiębiorca dokona zwrotu płatności przy użyciu takiego samego sposobu zapłaty, jakiego użył konsument, chyba że konsument wyraźnie zgodził się na inny sposób zwrotu, który nie wiąże się dla niego z żadnymi kosztami.
