Założyłeś działalność gospodarczą, ale zapotrzebowanie na twoje usługi jest zbyt duże i nie dajesz samodzielnie rady? Jednocześnie nie stać cię lub nie chcesz zatrudniać pracownika? Warto zastanowić się nad spółką. Dzięki niej razem Ty i twój wspólnik, będziecie w stanie sprostać wymaganiom rynku. Pierwszym wyborem w takiej sytuacji jest spółka cywilna.
Małe koszty założenia i utrzymania, duża swoboda w prowadzeniu jej spraw oraz przejrzyste warunku podziału zysku i strat sprawiają, że jest to najchętniej wybierana forma dla mikroprzedsiębiorstw. Trzeba jednak pamiętać, że ów spółka ma jeden istotny mankament – odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki.
Spółka cywilna jest formą prowadzenia działalności gospodarczej, która powstaje poprzez zawarcie umowy przez minimum dwie osoby – przedsiębiorców. Spółki tej nie rejestruje się w KRS, nadaje się jej jedynie REGON i NIP.
Spółka cywilna sama w sobie nie jest podmiotem prawnym, są nim wspólnicy. Brak osobowości prawnej oznacza, że w kontaktach z kontrahentami to wspólnicy (nie spółka) zawierają umowy. Ma to znaczenie również w przypadku zobowiązań – za długi spółki odpowiadają wspólnicy jako osoby fizyczne. Co więcej odpowiedzialność wspólników jest solidarna. Co to oznacza w praktyce? O tym poniżej.
Współka cywilna – czym jest dokładnie?
Spółki cywilnej nie należy traktować jako osoby prawnej (jak spółki osobowe czy kapitałowe). Jest ona bardziej umownym stosunkiem cywilnoprawnym (zobowiązaniem), w którym wspólnicy zobowiązują się do świadczenia, polegającego na dążeniu do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w oznaczony sposób. Współdziałanie wspólników polega w szczególności na prowadzeniu spraw spółki oraz na wniesieniu wkładów.
Wspólny cel gospodarczy należy rozumieć jako uzyskanie korzyści gospodarczych i materialnych, tj. dających się ocenić w pieniądzu.
Spółka cywilna nie posiada statusu przedsiębiorcy ani w rozumieniu art. 43[1] KC, ani w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców. Nie ma osobowości prawnej, nie może występować przed sądem (pozywać i być pozywana), zaciągać zobowiązań czy też posiadać własnego majątku.
Wszystkich tych czynności dokonują jej wspólnicy we własnym imieniu (nie imieniu spółki), w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Powyższe skutkuje tym, iż spółka ta nie posiada własnej firmy. Pod firmą działają przedsiębiorcy będący wspólnikami. Oznacza to, że prawidłowe oznaczenie spółki cywilnej musi uwzględniać firmy wszystkich wspólników spółki.
Istotny jest również fakt, że spółka cywilna nie posiada statusu pracodawcy – nie może zatrudniać pracowników. Podmiotami praw i obowiązków pracodawcy są poszczególni wspólnicy tej spółki – pełnią funkcję tzw. „zbiorowego” pracodawcy.
Odpowiedzialność wspólników – odpowiedzialność solidarna
Odpowiedzialność wspólników spółki cywilnej została uregulowana art. 864 Kodeksu cywilnego (dalej jako KC). Zgodnie z nim wspólnicy, za zobowiązania spółki, odpowiadają solidarnie. Oznacza to, że wspólnicy odpowiadają majątkiem wspólnym spółki oraz majątkami osobistymi.
Co więcej, nie istnieje przepis, które nakazywałby wierzycielowi w pierwszej kolejności sięgać do majątku wspólnego, a dopiero następnie do majątków osobistych wspólników. Toteż wierzyciel może należne mu zobowiązanie zaspokoić w całości z majątku tylko jednego wspólnika.
W takiej sytuacji wspólnik, który zaspokoił wierzyciela, ma prawo żądać od pozostałych wspólników pokrycia zapłaconych wierzytelności w równych częściach (w przypadku dwóch wspólników, ma prawo żądać połowy zapłaconego długu).
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2003 roku, sygn. akt: I CK 109/02:
„Przepis art. 864 KC przesądza o dopuszczalności indywidualnego występowania wspólnika po stronie pozwanej w sprawie, w której powództwo dotyczy zobowiązań spółki. Wierzyciel może z tytułu tych zobowiązań pozwać tylko kilku wspólników lub tylko jednego z nich. Oznacza to, że w sprawie o świadczenie na rzecz osoby trzeciej z tytułu zobowiązań spółki cywilnej nie zachodzi po stronie wspólników współuczestnictwo konieczne w rozumieniu art. 72 § 2 KPC.”
Odpowiedzialność solidarna ma duże znaczenie, również w przypadku instytucji potrącenia. W sprawie z powództwa wierzyciela spółki cywilnej przeciwko jej wspólnikom o zapłatę wierzytelności, za którą pozwani odpowiadają solidarnie, każdy z pozwanych może bronić się zarzutami, które są wspólne wszystkim dłużnikom, jak również takimi, które przysługują poszczególnym wspólnikom osobiście.
Pozwany wspólnik może zatem skutecznie przedstawić do potrącenia własne wierzytelności przysługujące mu w stosunku do powoda. Z kolei wspólnik nie może potrącić wierzytelności spółki w stosunku do swego wierzyciela osobistego.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2018 roku, sygn. akt: II UK 259/17:
„Wspólnik spółki cywilnej odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką cywilną i z pozostałymi wspólnikami za zaległości spółki z tytułu powstałych dawniej oraz obecnie składek na ubezpieczenia społeczne zatrudnianych przez spółkę pracowników. W sprawie dotyczącej odpowiedzialności solidarnej byłego wspólnika spółki cywilnej za opłacenie składek z tytułu zatrudniania pracowników sąd jest zobligowany do wezwania, obok płatnika – spółki cywilnej, w charakterze stron wszystkich aktualnych wspólników spółki cywilnej.”
Odpowiedzialność wspólników – czy można ją ograniczyć?
Przepis art. 864 KC ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Oznacza to, że odpowiedzialność solidarna wspólników nie może być ograniczona ani wyłączona w umowie spółki. Odmienne postanowienie nie będzie skuteczne wobec wierzycieli.
Umowne zwolnienie z odpowiedzialności majątkowej za zobowiązania spółki wspólnika wywiera skutki prawne wyłącznie między wspólnikami.
Chodzi tu głównie o roszczenie regresowe – dla przykładu, gdy wierzyciel zaspokoi się z majątku jednego ze wspólników, a drugi wspólnik został umownie wyłączony z odpowiedzialności, wówczas ten pierwszy nie ma prawa żądać od drugiego wspólnika zwrotu połowy zapłaconej wierzytelności.
Istniejące zobowiązania spółki a wspólnik przystępujący lub występujący ze spółki
Wspólnik przystępujący do istniejącej spółki nie odpowiada za wcześniejsze zobowiązania zaciągnięte przez wspólników. Jest jednak możliwość, aby na podstawie umowy zawartej z pozostałymi wspólnikami, kumulatywnie przystąpił do długu. Wówczas przyjmie na siebie odpowiedzialność za zobowiązania powstałe przed jego przystąpieniem do spółki.
Natomiast, wystąpienie wspólnika ze spółki lub rozwiązanie spółki nie zwalniają go z osobistej odpowiedzialności za zobowiązania powstałe przed takim wystąpieniem lub rozwiązaniem.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740).
Polecane wzory pism:
więcej porad
Regulamin sklepu internetowego – jak skonstruować go prawidłowo?
Każdy przedsiębiorca działający w sieci ma obowiązek sporządzenia regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną. Wynika to wprost z ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Nazwa samego dokumentu nie jest istotna, ważna jest treść, a ta musi zawierać minimum informacji wymaganych przez przepisy.
[reklama-ads]
Regulamin sklepu internetowego stanowi niejako treść umowy zawieranej z klientem - jest wiążący dla obu stron. Aby więc wystrzec się nieporozumień na linii kupujący – sprzedawca oraz sankcji administracyjnych, regulamin należy konstruować w zgodzie z ustawą o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
Regulamin sklepu internetowego jako wzorzec umowny
Przepis art. 8 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną, stanowi, iż regulamin sklepu internetowego stanowi wzorzec umowy, zawieranej między przedsiębiorcą a klientem (zazwyczaj konsumentem). Oznacza to, że regulamin musi zostać ustanowiony jeszcze przed sprzedaniem pierwszego produktu.
Ustawa wymaga również, aby regulamin został udostępniony w taki sposób, aby potencjalni klienci mieli do niego łatwy i ciągły dostęp, oraz aby mogli go pobrać lub wydrukować. Klient nie będzie związany postanowieniami regulaminu, jeżeli nie zostały mu one udostępnione w prawidłowy sposób.
[paragraf]Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2013 roku, sygn. akt: VI ACa 1245/12:
„Regulamin stanowi wzorzec umowny w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Jeżeli jedna ze stron posługuje się wzorcem umowy w postaci elektronicznej, powinna udostępnić go drugiej stronie przed zawarciem umowy w taki sposób, aby mogła ona wzorzec ten przechowywać i odtwarzać w zwykłym toku czynności".[/paragraf]
Jak zostało już wskazane, regulamin powinien znaleźć się na stronie internetowej jeszcze przed faktycznym rozpoczęciem świadczenia usług. Dobrym pomysłem jest także wysyłanie go kupującym w osobnym mailu, po dokonaniu transakcji. Przedsiębiorca jest zobowiązany również to udostępniania owego dokumentu na każde wezwanie użytkownika.
[reklama-ads]
Regulamin sklepu internetowego – elementy obligatoryjne
Regulamin sklepu powinien określać w szczególności rodzaj i zakres usług, warunki ich świadczenia, tj. warunki zawierania i rozwiązywania umowy. Istotne są także zapisy dotyczące postępowania reklamacyjnego.
Dodatkowo treść dokumentu powinna wskazywać na minimalne wymagania techniczne (sprzętowe) strony www, które gwarantują użytkownikowi bezpieczne i płynne korzystanie ze sklepu.
Mimo iż nie wynika to bezpośrednio z ustawy, to orzecznictwo wypracowało stanowisko, zgodnie z którym, przed zawarciem umowy, usługodawca jest zobowiązany poinformować klienta o:
czynnościach technicznych składających się na procedurę zawarcia umowy;
skutkach prawnych potwierdzenia przez drugą stronę otrzymania oferty;
zasadach i sposobach utrwalania, zabezpieczenia i udostępniania przez przedsiębiorcę drugiej stronie treści zawieranej umowy;
metodach i środkach technicznych służących wykrywaniu i korygowaniu błędów we wprowadzanych danych, które jest obowiązany udostępnić drugiej stronie.
[rada]Przedsiębiorca ma obowiązek informowania usługobiorców o każdej zmianie treści regulaminu. W praktyce oznacza to, że sprzedawca winien zaadresować wiadomość z informacją o zmianach bezpośrednio do każdego klienta, z którym dokonał transakcji.[/rada]
[reklama-ads]
Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną wymaga, aby usługodawca internetowy posiadał regulamin swojej działalności. Nie wskazuje natomiast sposobu jego udostępniania. Mając jednak na uwadze przepisy ustawy o prawach konsumenta, ciężar udowodnienia, że usługobiorca został prawidłowo poinformowany o treści regulaminu, spoczywa na sprzedawcy.
Przedsiębiorca powinien więc dołożyć wszelkiej staranności, aby regulamin sklepu znajdował się w widocznym miejscu, a także, aby każdorazowo przy dokonywaniu transakcji, kupujący miał możliwość zapoznania się z jego treścią. Popularną praktyką jest ustawianie tzw. checkboxów, które wymagają od klientów oznaczenia oświadczeń o zapoznaniu się z regulaminem sklepu.
[uwaga]Czytaj też: Umowa podczas zakupów w Internecie. Na co zwrócić uwagę?[/uwaga]
Związanie stron transakcji regulaminem sklepu internetowego
Użytkownik sklepu internetowego jest związany jedynie tymi postanowieniami, które zostały mu udostępnione w taki sposób, aby mógł się z nimi z łatwością zapoznać.
Samo wypełnienie przez klienta formularza zgłoszeniowego zamieszczonego na stronie internetowej nie jest równoznaczne z przyjęciem przez niego oferty, jeżeli nie został mu doręczony, w sposób precyzyjny, regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną.
[reklama-ads]
[paragraf]Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 9 lutego 2016 roku, sygn. akt: VIII GC 1872/15:
„Dowodu na okoliczność zapoznania się z regulaminem nie może stanowić wydruk formularza rejestracyjnego, na którym brak jest "kwadratu", bądź też "odfajkowanego" pola, w którym potwierdzony został fakt zapoznania się z regulaminem korzystania z programu czy też z regulaminem promocji. Samo słowo "TAK" pod treścią "Akceptuję regulamin" nie świadczy, iż usługobiorca otrzymał i mógł zapoznać się z regulaminem”.[/paragraf]
Regulamin sklepu internetowego w świetle RODO
Prowadzenie działalności w sieci łączy się nieodzownie z RODO. Pozyskiwanie danych osobowych konsumentów drogą elektroniczną jest silnie narażone na wyciek owych informacji. Toteż użytkownicy strony internetowej muszą zostać poinformowani o swoich prawach i obowiązkach w związku z przetwarzaniem ich danych, jak również o procedurze wdrażanej w przypadku wycieku danych.
Należy pamiętać, iż każdy przedsiębiorca prowadzący sklep internetowy jest administratorem danych osobowych w rozumieniu RODO (chyba, że wyznaczy na to stanowisko inną osobę). Oznacza to, że jest on bezwzględnie zobowiązany do stosowania środków organizacyjnych i technicznych w celu ochrony danych osobowych adekwatnych do stopnia ryzyka związanego z potencjalnym ich naruszeniem.
Świadczenie usług drogą elektroniczną wymaga od sprzedającego wskazanie w regulaminie następujących informacji:
dane przedsiębiorstwa;
dane kontaktowe;
cele przetwarzania danych osobowych oraz podstawa prawna przetwarzania;
informacje o odbiorcach danych osobowych lub o kategoriach odbiorców, jeśli tacy istnieją;
informacje o zamiarze przekazania danych osobowych do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej;
okres, przez który dane osobowe będą przechowywane;
informacje o prawie do żądania przez osoby, których dane są przetwarzane, dostępu do danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania;
w przypadku gdy dane zostają przetwarzane za zgodą użytkownika, informacje o prawie do cofnięcia zgody w dowolnym momencie;
informacje o prawie wniesienia skargi do organu nadzorczego.
[reklama-ads]
[rada]W praktyce, powyższe informacje znajdują się w tzw. Polityce prywatności. Jeżeli sprzedawca decyduje się na stworzenie drugiego dokumentu, musi pamiętać, że obowiązują go takie same wymagania jak wobec regulaminu.[/rada]
Prawo konsumenckie a obowiązek informacyjny
Jeżeli w transakcji biorą udział konsumenci, przedsiębiorca jest zobowiązany do zachowania standardów wymaganych przez ustawę o ochronie konkurencji i konsumentów. Ustawa ta nakłada na sprzedawców dodatkowe obowiązki.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy przedsiębiorca ma obowiązek najpóźniej w chwili złożenia przez konsumenta oświadczenia o przyjęciu oferty sklepu, poinformować go w sposób jasny i zrozumiały o:
głównych cechach przedmiotu świadczenia oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem;
swoich danych identyfikujących – nazwa firmy, adres siedziby, adres poczty elektronicznej, numer telefonu;
adresie, pod którym konsument może składać reklamacje;
łącznej cenie usługi wraz ze wszelkimi podatkami, natomiast w przypadku, gdy końcowa cena nie jest znana z góry – sposobie obliczania jej wysokości;
kosztach korzystania ze środka porozumiewania się na odległość w celu zawarcia umowy, o ile są one wyższe niż stawki standardowe;
sposobie i terminie zapłaty;
sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę;
stosowanej przez przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji;
sposobie i terminie wykonania prawa odstąpienia od umowy;
kosztach zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy, które ponosi konsument;
obowiązku zapłaty przez konsumenta poniesionych przez przedsiębiorcę uzasadnionych kosztów, w przypadku odstąpienia przez konsumenta od umowy;
okolicznościach, w których konsument traci prawo odstąpienia od umowy;
minimalnym czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy;
możliwości skorzystania z pozasądowych sposobów rozpatrywania reklamacji i dochodzenia roszczeń.
[reklama-ads]
Regulamin - istotny element każdej działalności w sieci
Regulamin sklepu internetowego pełni funkcję wzorca umownego. Musi więc uwzględniać wszelkie prawa i obowiązki stron transakcji. Co więcej, jeżeli jedną ze stron jest konsument, musi brać pod uwagę także przywileje konsumenckie.
Wejście w życie RODO postawiło przed przedsiębiorcami dodatkowe wymogi. Klient korzystający ze sklepu internetowego musi gwarancje, że jego dane są bezpieczne i nie zostaną wykorzystane w sposób sprzeczny z prawem. Co za tym idzie, musi zostać prawidłowo poinformowany o swoich prawach związanych z przetwarzaniem jego danych osobowych.
Regulamin sklepu internetowego powinien być skonstruowany w sposób przejrzysty i nieskomplikowany, aby każdy użytkownik miał problemów z jego zrozumieniem. Co więcej dokument ten powinien znajdować się w widocznym miejscu na stronie internetowej. Potencjalny klient powinien mieć łatwy dostęp do zapisów regulujących przebieg transakcji.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. z 2020 r. poz. 344).
ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287).
ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2021 r. poz. 275). [/informacja]
[reklama-ads]
Podobne wzory pism:
Aneks do regulaminu wzór
Aneks do regulaminu pracy wzór
Regulamin konkursu WZÓR i przykład
Świadczenie usług drogą elektroniczną – odpowiedzialność przedsiębiorcy
Wydawać by się mogło, że przy aktualnych możliwościach Internetu, każdy przedsiębiorca powinien znaleźć coś dla siebie. Jednakże należy pamiętać, że wraz z rozwojem technologii, rozwinęły się także mechanizmy ochrony konsumentów.
[reklama-ads]
Co więcej, istnieją akty prawne, które w sposób szczegółowy regulują świadczenie usług drogą elektroniczną. Usługodawstwo w sieci, mimo iż, prostsze niż model tradycyjny, to podlega większemu rygoryzmowi.
Świadczenie usług drogą elektroniczną – jak to rozumieć?
Świadczenie usług drogą elektroniczną reguluje ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Zgodnie z nią usługami świadczonymi drogą elektroniczną są wszelkie działania wykonywane na rzecz kontrahenta, których wykonanie następuje poprzez wysyłanie i odbieranie danych za pomocą systemów teleinformatycznych na indywidualne żądanie tego kontrahenta.
Tym, co charakteryzuje omawiany rodzaj usług jest to, iż przy świadczeniu usługi nie może być obecna druga strona transakcji. Dodatkowo przesyłane dane muszą zostać transmitowane za pośrednictwem Internetu.
Co istotne zawieranie umów na tradycyjne usługi w postaci elektronicznej wymiany oświadczeń woli, np. przez przesłanie skanów umów mailem, nie jest usługą świadczoną drogą elektroniczną i nie podlega pod wspomnianą ustawę.
[rada]Usługi świadczone drogą elektroniczną mogą być zawierane wyłącznie w trybie bezpośredniego połączenia z siecią teleinformatyczną, czyli online. Świadczenie usług w trybie offline nie może być traktowane jako usługa świadczona drogą elektroniczną.[/rada]
[reklama-ads]
Natomiast pod pojęciem świadczenia usług drogą elektroniczną kryje się wykonanie usług bez jednoczesnej obecności stron, tj. na odległość, poprzez przekaz danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłanej i otrzymywanej za pomocą urządzeń do elektronicznego przetwarzania, włącznie z kompresją cyfrową, i przechowywania danych, która jest w całości nadawana, odbierana lub transmitowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy – Prawo telekomunikacyjne.
Reasumując, aby dana usługa mogła być uznana za świadczoną drogą elektroniczną musi spełniać poniższe przesłanki:
wykonanie usługi musi odbywać się na odległość;
usługa musi mieć formę przekazu danych za pośrednictwem urządzeń do elektronicznego przetwarzania;
świadczenie usługi musi odbyć się na indywidualne żądanie klienta. Jeżeli więc wykonanie usługi polega na wytworzeniu przedmiotu materialnego, czyli takiego, którego nie można zapisać w formie elektronicznych danych, wówczas taka usługa nie może być traktowana jako usługa świadczona drogą elektroniczną.
[rada]Usług świadczone drogą elektronicznie mogą być nieodpłatne, np. w ramach udostępniania informacji na portalach internetowych. [/rada]
Do usług elektronicznych zaliczane są w szczególności wyszukiwarki Internetowe, komunikatory internetowe, streaming, udostępnianie aplikacji mobilnych, poczta elektroniczna.
Które usługi nie są usługami świadczonymi drogą elektroniczną?
[reklama-ads]
Nie wszystkie usługi wykonywane na odległość mają charakter elektroniczny. Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną mówi wprost, iż za taką usługę nie możemy traktować:
przekazu telewizyjnego oraz radiowego;
usług telekomunikacyjnych;
usług bankomatowych;
sprzedaży biletów w automatach, parkometrach;
rozrachunków międzybankowych drogą elektroniczną;
transakcji odbywających się za pomocą pieniądza elektronicznego.
Do usług świadczonych drogą elektroniczną nie należy również wszelki przekaz informacji przesyłanych bez wyraźnego zamówienia i zgody klienta. Chodzi tu więc o popularny SPAM. Z kolei informacje handlowe przesyłane na indywidualne żądanie klienta, zaliczają się do usług świadczonych drogą elektroniczną.
Usługami elektronicznymi nie będą także czynności, które możemy zamówić droga internetową, lecz które ze swojej natury nie mogą być dokonywane w całości za pomocą środków elektronicznych m.in. usługi medyczne wymagające fizycznego badania pacjenta.
[uwaga]Czytaj też: Wdrożenie RODO – najczęściej popełniane błędy [/uwaga]
Świadczenie usług drogą elektroniczną a obowiązki przedsiębiorcy
[reklama-ads]
Działanie w sieci charakteryzuje się dużym stopniem anonimowości. A to z kolei wiąże się z zagrożeniem dla potencjalnych klientów przedsiębiorcy. Aby uniknąć bezkarności firm internetowych, ustawa nałożyła na nich szereg obowiązków.
Przedsiębiorca świadczący usługi elektroniczne ma obowiązek podania użytkownikom wszelkich informacji o swojej firmie i rodzaju prowadzonej działalności. Wszystkie portale internetowe powinny posiadać regulamin prowadzenia strony i świadczenia usług, politykę prywatności oraz politykę ochrony danych osobowych zgodną z RODO.
Przedsiębiorca jest także zobowiązany do zapewnienia zabezpieczenia poufności i integralności przekazywanych danych m.in. przez techniki kryptograficzne.
Szczególnej ochronie powinny podlegać wszelkie usługi realizowane przy użyciu danych osobowych klientów, haseł dostępu do profili użytkowników, numerów kart płatniczych oraz wizerunków użytkowników (np. zdjęć).
Szczegółowe wskazania o obowiązkach przedsiębiorców są opisane w art. 5 – 11 ustawy. Zgodnie z tymi przepisami usługodawca został zobowiązany do podania w sposób zrozumiały i bezpośredni informacji o:
[reklama-ads]
firmie, jej siedzibie i adresie;
adresach elektronicznych przedsiębiorcy;
szczególnych zagrożeniach związanych z korzystaniem z usługi świadczonych drogą elektroniczną;
funkcji i celu oprogramowania lub danych niebędących składnikiem treści usługi, wprowadzanych przez usługodawcę do systemu teleinformatycznego,
którym posługuje się usługobiorca.
Jeżeli usługobiorca przekazuje informacje handlowe, to dane te muszą być wyraźnie wyodrębnione i oznaczone w sposób niebudzący wątpliwości, że są to właśnie informacje handlowe. Co więcej informacje muszą zawierać:
oznaczenie podmiotu, na którego zlecenie jest ona rozpowszechniana, oraz jego adresy elektroniczne;
wyraźny opis form działalności promocyjnej, w szczególności obniżek cen, nieodpłatnych świadczeń pieniężnych lub rzeczowych i innych korzyści związanych z promowanym towarem, usługą lub wizerunkiem, a także jednoznaczne określenie warunków niezbędnych do skorzystania z tych korzyści, o ile są one składnikiem ofert;
wszelkie dane, które mogą mieć wpływ na określenie zakresu odpowiedzialności stron, w szczególności ostrzeżenia i zastrzeżenia.
[reklama-ads]
Świadczenie usług drogą elektroniczną a RODO
Żadna działalność w sieci nie może obyć się bez poruszenia kwestii RODO. Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną bardzo lakonicznie reguluje zasady ochrony danych klientów i kontrahentów przedsiębiorców działających w sieci.
Stąd też sposób ochrony danych należy czerpać właśnie z RODO. Zgodnie z rozporządzeniem każda osoba, której dane osobowe są przetwarzane w ramach świadczenia usługi przez przedsiębiorcę elektronicznego mają prawo do:
dostępu do swoich danych osobowych;
sprostowania swoich danych osobowych;
usunięcia swoich danych osobowych;
ograniczenia przetwarzania swoich danych osobowych;
przeniesienia swoich danych osobowych;
wniesienia sprzeciwu przeciwko przetwarzaniu jej danych osobowych na potrzeby marketingu bezpośredniego.
Odpowiedzialność przedsiębiorcy za usługi świadczone drogą elektroniczną
Za bezprawne posługiwanie się informacjami - głównie chodzi tu o dane osobowe - uzyskanymi podczas świadczenia usług drogą elektroniczną, przedsiębiorcą może odpowiadać na podstawie przepisów karnych i cywilnych. Oczywiści jedna ścieżka nie wyłącza drugiej.
[reklama-ads]
Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną, za działanie sprzeczne z jej zapisami, przewiduje sankcje w postaci kary grzywny. Grzywna może zostać nałożona na przedsiębiorcę w przypadku naruszenia obowiązków informacyjnych oraz zakazu przesyłania niezamówionych informacji handlowych bez zgody klienta. Usługodawca zostanie pociągnięty do odpowiedzialności karnej również w wypadku kiedy podejmie się bezprawnego przechowywania danych klientów.
Z kolei, pociągnięcie przedsiębiorcy do odpowiedzialności cywilnej jest możliwe w każdym wypadku, gdy powierzone mu przez klientów dane zostaną:
udostępnione osobom nieupoważnionym;
zabrane przez osobę nieuprawnioną;
zmienione, uszkodzone, zniszczone, czy w inny sposób utracone.
[rada]Przedsiębiorca może się uwolnić od odpowiedzialności karnej, jeżeli po uzyskaniu wiadomości o bezprawności swojego działania, niezwłocznie podejmie działania mające na celu cofnięcie lub zminimalizowanie szkód. [/rada]
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. z 2020 r. poz. 344).
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (t.j. Dz.Urz.UE.L Nr 119, str. 1). [/informacja]
[reklama-ads]
