Użytkowanie wieczyste, w sposób szczegółowy, zostało opisane w Księdze Drugiej Tytule II ustawy – Kodeks cywilny (k.c.). Użytkowanie wieczyste stanowi specyficzne dla byłego bloku wschodniego (tym Polski) prawo podmiotowe dotyczące nieruchomości gruntowej polegające na oddaniu w użytkowanie nieruchomości gruntowej będącej własnością Skarbu Państwa, województwa, powiatu bądź gminy lub związku tych jednostek osobie fizycznej lub prawnej na czas określony trwający maksymalnie 99 lat.
Przepis art. 232 k.c. stanowi, iż grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast; oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki; a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. W szczególnych przypadkach użytkowanie wieczyste może obejmować także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.
Budynki i inne urządzenia wzniesione przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. Analogicznie do powyższego, budynki i inne urządzenia, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste – stanowią jego własność.
Należy przy tym pamiętać, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. Wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.
Elementy umowy o użytkowanie wieczyste
Sposób korzystania z gruntu pod użytkowanie wieczyste musi być określona przez umowę sporządzoną notarialnie. Jeżeli oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje w celu wzniesienia na gruncie budynków lub innych urządzeń, umowa powinna określać:
- termin rozpoczęcia i zakończenia robót;
- rodzaj budynków lub urządzeń oraz obowiązek ich utrzymywania w należytym stanie;
- warunki i termin odbudowy w razie zniszczenia albo rozbiórki budynków lub urządzeń w czasie trwania użytkowania wieczystego;
- wynagrodzenie należne wieczystemu użytkownikowi za budynki lub urządzenia istniejące na gruncie w dniu wygaśnięcia użytkowania wieczystego.
Wykonywanie użytkowania wieczystego
Artykuł 236 k.c. dokładnie opisu okres, na jaki Skarb Państwa może oddać w użytkowanie nieruchomość gruntową. Oddanie owego gruntu następuje co do zasady na okres dziewięćdziesięciu dziewięciu lat. Natomiast w wypadkach wyjątkowych, gdy cel gospodarczy użytkowania wieczystego nie wymaga oddania gruntu na dziewięćdziesiąt dziewięć lat. Dopuszczalne jest oddanie gruntu na okres krótszy, co najmniej jednak na lat czterdzieści.
W ciągu ostatnich pięciu lat przed upływem terminu użytkowania wieczysty użytkownik może żądać jego przedłużenia na dalszy okres od czterdziestu do dziewięćdziesięciu dziewięciu lat, z tym że użytkownik może wcześniej wystąpić z takim żądaniem, jeżeli okres amortyzacji zamierzonych na użytkowanym gruncie nakładów jest znacznie dłuższy aniżeli czas, który pozostaje do upływu zastrzeżonego w umowie terminu.
Wyżej wskazany przepis podkreśla, że odmowa przedłużenia jest dopuszczalna tylko ze względu na ważny interes społeczny. Należy pamiętać, że umowa o przedłużenie wieczystego użytkowania, tak jak umowa główna, powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.
Jeżeli chodzi o przeniesienie użytkowania wieczystego, nie ma tutaj większych ograniczeń ustawowych. W tej materii stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.
Podkreślenia wymaga fakt, iż roszczenie przeciwko wieczystemu użytkownikowi o naprawienie szkód wynikłych z niewłaściwego korzystania z gruntu oraz roszczenie wieczystego użytkownika o wynagrodzenie za budynki i urządzenia istniejące w dniu zwrotu użytkowanego gruntu przedawniają się z upływem lat trzech od tej daty.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 23 czerwca 1964 roku – Kodeks cywilny.
Radosław Pilarski
Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.
więcej porad
Wady oświadczenia woli
Wady oświadczenia woli zostały uregulowane przez Kodeks Cywilny. Przepisy przewidują i charakteryzują pięć rodzajów wad oświadczenia woli, są nimi:
brak świadomości lub swobody – jest to stan człowieka wyłączający świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. K.c. wyróżnia takie stany jak choroba psychiczna; niedorozwój umysłowy oraz inne poważne zaburzenia psychiczne, nawet jeżeli są one przemijające;
pozorność - za czynność pozorną możemy uznać oświadczenie woli, które faktycznie nie ma wywołać jakichkolwiek skutków prawnych, zaś jej celem jest stworzenie okoliczności skutkujących zmyleniem osób trzecich. Za przykład należy podać umowę kupna-sprzedaży lub darowizny zawartą w celu wyzbycia się majątku w czasie trwającego postępowania egzekucyjnego;
błąd - mylne wyobrażenie lub brak tego wyobrażenia u osoby oświadczającej swoją wolę o rzeczywistym stanie rzeczy;
podstęp – celowe i świadome działanie osoby, która wywołuje błąd w celu uzyskania korzyści dla siebie lub osoby trzeciej;
groźba - polega na wymuszeniu oświadczenia woli innej osoby. Stanowi wadę oświadczania woli, o ile jest poważna i bezprawna.
Powyżej opisane wady oświadczenia woli mogą prowadzić do:
nieważności bezwzględnej - co oznacza, że czynność prawna dotknięta wadliwym oświadczeniem woli, już od momentu jej dokonania nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Nie ma możliwości przywrócenia jej ważności. Kodeks cywilny przewiduje, iż nieważność bezwzględną pociągają za sobą oświadczenia woli złożone w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji lub wyrażenie woli oraz oświadczenie woli złożone za zgodą drugiej strony dla pozoru;
nieważności względnej - czyli wzruszalność czynności prawnej. Oznacza to, że czynność dotknięta wadą oświadczenia woli jest ważna i wywołuje skutki, jednakże może zostać uchylona przez osobę do tego upoważnioną z mocy ustawy w określonym czasie. Jeżeli taka czynność nie zostanie uchylona w odpowiednim do tego terminie, czynność staje się ważna w sposób niewzruszalny.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny.[/informacja]
Polecane wzory pism:
Oświadczenie o mobbingu wzór
Oświadczenie małżonka o wyrażeniu zgody na darowiznę
Oświadczenie o odmowie składania zeznań na piśmie WZÓR
Oświadczenie o naprawieniu szkody wzór
Oświadczenie dla komornika, że umowa zlecenie to jedyne i powtarzalne źródło dochodu
Oświadczenie kierownika budowy o zakończeniu robót wzór
Oświadczenie wyrażenie zgody sąsiada na budowę w granicy
Jednorazowe odszkodowanie z ZUS z tytułu wypadku przy pracy – kwoty odszkodowań
Kiedy dochodzi do wypadku przy pracy?
Przepis art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych za wypadek przy pracy definiuje wypadek przy pracy jako nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło:
podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;
podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;
w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy
W przypadku gdy zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy, ubezpieczony w ZUS ma prawo do zasiłku chorobowego płatnego w wysokości 100% podstawy wymiaru tego zasiłku. Natomiast gdy wypadek spowoduje stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu, wtedy ubezpieczony ma również prawo do jednorazowego odszkodowanie.
Stały uszczerbek a długotrwały uszczerbek na zdrowiu
Stały uszczerbek na zdrowiu to naruszenie sprawności organizmu, powodujące upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Z kolei długotrwały uszczerbek na zdrowiu jest naruszeniem sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy. Przy czym uszkodzenie to może ulec poprawie w przyszłości.
Dokumenty niezbędne do wypłaty odszkodowania
Aby starać się o jednorazowe odszkodowanie przedłożyć należy szereg dokumentów. Wraz z pisemnym wnioskiem o ustalenie uszczerbku na zdrowiu oraz wypłatę świadczenia należy doręczyć do ZUS:
zaświadczenie o stanie zdrowia OL-9 zawierające m.in. informacje o zakończonym procesie leczenia i rehabilitacji, wystawione nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku oraz ewentualnie dokumentacja medyczna;
protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, sporządzony przez pracodawcę lub karta wypadku;
prawomocny wyrok sądu pracy;
decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej wydana przez państwowego inspektora sanitarnego.
Aktualne stawki przy jednorazowych odszkodowaniach
Stawki te obowiązują w okresie od 1 kwietnia 2018 roku do 31 marca 2019 roku i wynoszą:
854 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;
854 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 punktów procentowych;
14 950 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego;
14 950 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji wskutek pogorszenia się stanu zdrowia rencisty;
76 887 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego lub rencisty;
38 444 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty inny niż małżonek lub dziecko;
76 887 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie małżonek i jedno lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty oraz 14 950 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na każde z tych dzieci;
76 887 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnionych jest równocześnie dwoje lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty oraz 14 950 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugie i każde następne dziecko;
14 950 zł, gdy obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie inni członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty; każdemu z nich przysługuje ta kwota, niezależnie od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom;
38 444 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są tylko członkowie rodziny inni niż małżonek lub dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty; oraz 14 950 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugiego i każdego następnego uprawnionego.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (U. 2002 nr 199 poz. 1673).[/informacja]
Polecane wzory pism:
Wniosek o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy
Wzór pisma o odszkodowanie za złamanie
Pozew o odszkodowanie w związku ze śmiercią poszkodowanego
