Wyłączenie odpowiedzialności karnej

Kontratypy to instytucja uregulowana w ustawie – Kodeks karny mająca na celu wyłączenie odpowiedzialności karnej osób, których zachowanie, pomimo iż wypełnia znamiona czynu zabronionego, nie może być traktowane jak przestępstwo ze względu na zaistniałe okoliczności. Są to okoliczności wyłączające bezprawność i okoliczności wyłączające winę oraz okoliczności wyłączające społeczną szkodliwość czynu.
Wstrzymanie wykonania kary pozbawienia wolności - wzór

Wyłączenie odpowiedzialności karnej może mieć miejsce w wielu okolicznościach określonych w kk. Okoliczności wyłączające bezprawność są to takie okoliczności, w których dany czyn mimo iż wypełnia znamiona przestępstwa, w rzeczywistości nie może za przestępstwo uchodzić, gdyż z mocy samego prawa bądź powszechnej praktyki działanie to uważane jest za zgodne z prawem i zasadami życia społecznego.

Wyłączenie odpowiedzialności karnej – okoliczności wyłączające bezprawność

Do okoliczności tych zaliczamy:

  1. Obronę konieczną – Wyłączenie odpowiedzialności karnej może mieć miejsce zgodnie z art. 25 k.k. A co za tym idzie: nie popełnia przestępstwa ten kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Przy czym w razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Nie podlega karze także ten, kto przekracza granice obrony koniecznej pod wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu.
  2. Stan wyższej konieczności – na mocy art. 26. nie popełnia przestępstwa osoba która działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. Nie popełnia przestępstwa również osoba, która ratując dobro chronione prawem poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego. Wyjątek stanowi sytuacja w której sprawca sprawca poświęca dobro, które ma szczególny obowiązek chronić nawet z narażeniem się na niebezpieczeństwo osobiste. Natomiast w razie przekroczenia granic stanu wyższej konieczności, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
  3. Działanie w ramach uprawnień lub obowiązków – nie popełnia przestępstwa ten kto dopuszcza się czynów, w innych warunkach zabronionych realizując ciążący na nim obowiązek urzędowy, zawodowy lub wychowawczy.
  4.  Zgoda dysponenta dobrem – Wyłączenie odpowiedzialności karnej ma również miejsce, gdy  osoba, która w ramach zgody dysponenta dobra dopuszcza się czynu, który w innych warunkach jest zabroniony, o ile zgoda dotyczy dobra, którym osoba udzielająca zgody może swobodnie dysponować, zgoda ta jest dobrowolna oraz zgoda istnieje w chwili czynu. Przy tym pokrzywdzony musi być poczytalny, pełnoletni, natomiast zgoda powinna być wyrażona przed dokonaniem działania. Istnieją oczywiste wyjątki od powyższego, m.in. nie można wyrazić zgody na to by ktoś nas zabił, nie można również rozdać całego majątku z pokrzywdzeniem najbliższej rodziny.
  5.  Czynności lecznicze – zabiegi lecznicze są legalne o ile stoją w zgodzie z wartościami społecznych, jakimi są życie i zdrowie człowieka. Dodatkowo muszą być spełnione przesłanki, takie jak: prawnie relewantna zgoda pacjenta, leczniczy cel zabiegu oraz przeprowadzony jest zgodnie z zasadami wiedzy i praktyki medycznej.
  6.  Dozwolone ryzyko nowatorstwa np. eksperyment medyczny, techniczny, ekonomiczny – zgodnie z art. 27 k.k. nie popełnia przestępstwa, ten kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy, Eksperyment jest niedopuszczalny bez zgody uczestnika, na którym jest przeprowadzany, należycie poinformowanego o spodziewanych korzyściach i grożących mu ujemnych skutkach oraz prawdopodobieństwie ich powstania, jak również o możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie na każdym jego etapie.
  7. Uprawianie sportu – przyjmuje się zwyczajowo, że odpowiedzialność sportowca za wypadki w sporcie jest wyłączona wówczas, gdy skutki są następstwem działania które zostało podjęte wyłącznie w celu sportowym, przy czym nie mogło ono naruszać reguł danej dyscypliny sportowej. Dodatkowo ważna jest również zgoda zawodnika oraz współzawodników na wzięcie udziału we współzawodnictwie sportowym.

Okoliczności wyłączające winę to takie okoliczności , w przypadku których czyn jest dokonany bezprawne, jednakże nie możemy uznać go za przestępstwo ze względu na brak zawinienia przez sprawcę.

Wyłączenie odpowiedzialności karnej – okoliczności wyłączające winę

Do okoliczności tych zaliczamy:

  1. Błąd co do faktu – przepis art. 28 k.k. stwierdza, iż nie popełnia przestępstwa, osoba która pozostaje w usprawiedliwionym błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego. Pamiętać należy również, że odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.
  2. Błąd co do okoliczności wyłączającej odpowiedzialność – zgodnie z art. 29 k.k. nie popełnia przestępstwa, ten kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę, jeżeli natomiast błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
  3.  Nieświadomość bezprawności czynu – art. 30 k.k. stanowi, że nie popełnia przestępstwa, osoba która dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności. W przypadku jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
  4.  Niepoczytalność – na podstawie art. 31 k.k. nie popełnia przestępstwa, ten kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. Jeżeli natomiast w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. nie stosuje się powyższych reguł, jeżeli sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.

Pamiętajmy, że wyłączenie odpowiedzialności karnej oznacza brak wszczęcia postępowania, a jeśli  zostało ono wszczęte zostaje umorzone.  W toku postępowania sądowego Sąd wówczas wydaje co do zasady wyrok uniewinniający.

 

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 6 czerwca 1997 rok – Kodeks karny.

 

Radosław Pilarski
Radosław Pilarski
Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.

więcej porad

Samochód prywatny do celów służbowych

Przepis art. 34a ustawy o transporcie drogowym określa w jaki sposób, używane w celach służbowych mogą być pojazdy prywatne. Okazuje się, że na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy. Ponadto minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania oraz sposób dokonywania zwrotu kosztów używania pojazdów. W tym przypadku uwzględniany jest: rodzaj pojazdu mechanicznego, jego pojemność oraz limit kilometrów w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, właściwych ze względu na miejsce zatrudnienia pracownika. Jak zawrzeć taką umowę? Umowa cywilnoprawna na podstawie, której do celów służbowych może być wykorzystywane auto prywatne zawierać powinna: • postanowienia dotyczące pojazdu, jakiego będzie używał pracownik, • informację o pojemności skokowej silnika, • zobowiązanie pracownika do używania prywatnego samochodu do celów służbowych, • zgoda na powyższe pracodawcy, • zasady refundacji kosztów ponoszonych przez pracownika, • okres trwania umowy i sposób jej rozwiązania. Zwrot kosztów Zwrot kosztów za użytkowanie przez pracownika auta do celów służbowych może się odbywać w oparciu o miesięczny ryczałt pieniężny, czyli niezależnie od faktycznie przejechanych przez pracownika kilometrów lub w oparciu o kilo metrówkę, czyli o faktycznie przejechane przez pracownika kilometry. Opodatkowanie Pamiętajmy, że kwoty wypłacane pracownikom z tytułu używania przez nich pojazdów prywatnych do celów służbowych podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy, bez względu na wysokość tych kwot. W niektórych sytuacjach zwrot poniesionych przez pracownika kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych jest zwolniony z podatku. Ma to miejsce, gdy samochód prywatny jest wykorzystywany do celów służbowych w jazdach zamiejscowych i to tylko w ramach limitów stawek i kwot określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Drugim przypadkiem jest sytuacja, gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów albo możliwość zwrotu kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.   [informacja]Podstawa prawna: ustawa, z dnia 6 września 2001 r., o transporcie drogowym. ustawa, z dnia 26 czerwca 1974 r., Kodeks pracy. rozporządzenie Ministra Infrastruktury, z dnia 25 marca 2002 r.[/informacja]  

Gry hazardowe w Internecie

Podmiot urządzający zakłady wzajemne przez Internet może wykorzystywać do ich urządzania wyłącznie stronę internetową, której krajowa domena najwyższego poziomu jest przypisana do polskich stron internetowych. Podmiot urządzający gry losowe Jak w przypadku wszelkich zakładów, podmiot urządzający gry losowe i zakłady wzajemne musi zapewnić bezpieczeństwo przechowywanych i udostępnianych danych. Dostęp do tych danych powinien umożliwiać odczytywanie, kopiowanie i przetwarzanie skopiowanych danych. Dane takie przechowywane są przez 5 lat. Po upływie tego okresu podmiot urządzający zakłady wzajemne przez sieć Internet usuwa dane. Gry hazardowe  w Internecie zabronione Warto wspomnieć, że  polskie prawo zabrania urządzania gier hazardowych przez Internet. Ponadto zakazane jest uczestniczenie w grach hazardowych urządzanych przez sieć Internet. Jednak zakazy te nie dotyczą urządzania zakładów wzajemnych przez sieć Internet na podstawie udzielonego zezwolenia. Jak otrzymać zezwolenie na prowadzenie gier  w Internecie ? Chcąc złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie zakładów wzajemnych urządzanych przez sieć Internet należy w dokumencie podać: adres i dokumentację techniczną strony internetowej, która będzie wykorzystywana do urządzania zakładów, projektowane zasady weryfikacji ukończenia 18 roku życia przez uczestników zakładów, ekspertyzę dowodów udziału w zakładach potwierdzającą ich zabezpieczenie przed ingerencją osób nieuprawnionych i możliwość weryfikacji ich autentyczności, zasady przechowywania i ewidencjonowania kapitału zakładu. Zabezpieczenie finansowe Nie wystarczy jednak tylko złożyć wniosku, ponieważ w przypadku urządzania zakładów wzajemnych przez sieć Internet, podmiot urządzający takie zakłady jest obowiązany złożyć, w terminie określonym w zezwoleniu, zabezpieczenie finansowe w wysokości 480 000 zł. Zezwolenie Pamiętajmy, że po otrzymaniu takiego zezwolenia organizator  otrzymuje pozwolenie na prowadzenie określonej liczby stron internetowych do urządzania zakładów wzajemnych. Ponadto organ właściwy w sprawie udzielenia koncesji lub zezwolenia może, na wniosek podmiotu, który je uzyskał, dokonać zmiany koncesji lub zezwolenia adresów stron internetowych wykorzystywanych do urządzania zakładów wzajemnych, z tym że wskutek zmiany zezwolenia nie może nastąpić zwiększenie pierwotnej liczby takich stron internetowych.   [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.[/informacja]