Od 1 stycznia 2017 roku zmieniły się zasady dotyczące obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych. Minął pierwszy rok obowiązywania danej regulacji i podatnicy powoli musieli przygotowywać się do dołączenia dokumentacji cen transferowych do deklaracji podatkowej. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków z zakresu dokumentacji podatkowej wydłużyło ten termin do końca września br. Warto już dziś zapoznać się z przepisami poświęconymi sytuacji powstania obowiązku dokumentacyjnego.
Cena transferowa jest to ustalona pomiędzy podmiotami powiązanymi cena nakładana na konkretne dobra, usługi własności niematerialne i prawne. Te ceny ustalane są między innymi dla spółek zależnych (spółek córek) lub podmiotów powiązanych. Istotne jest to, by cena ustalona pomiędzy powyżej wspominanymi podmiotami gospodarczymi była ceną rynkową. W rozumieniu prawa podatkowego transakcją zawartą na warunkach rynkowych, będzie taka, która zawarta byłaby pomiędzy podmiotami niepowiązanymi.
W dziedzinie podatków ceny transferowe według ustawy o CIT są określane jako ceny transakcyjne. Pojęcie cen transferowych wywodzi się z zagranicznego dokumentu OECD dotyczącego wytycznych dla międzynarodowych korporacji oraz organów podatkowych o cenach transferowych.
Podmiot powiązany, a ceny transferowe
Rozpatrując zagadnienie cen transferowych, podstawowym zadaniem, jakie jest stawiane przed przedsiębiorcą jest sprawdzenie czy zawarł on jakąkolwiek transakcję z podmiotem powiązanym. W obecnym systemie prawnym można mówić o kilku rodzajach powiązania.
- Powiązanie kapitałowe – występuje w sytuacji, kiedy przedsiębiorstwo zawierające transakcje z drugim przedsiębiorstwem posiada co najmniej 25 procent udziałów.
- Powiązanie zarządczo-kontrolne – występuje w sytuacji, gdy osoba zasiadająca w organie zarządzającym bądź kontrolnym przedsiębiorstw pomiędzy którymi dokonywana jest transakcja.
- Powiązanie osobowe – występuje w sytuacji kiedy osoby zasiadające w organach zarządzających bądź kontrolnych przedsiębiorstw między którymi dokonywana jest transakcja oraz występuje pomiędzy nimi stopień spokrewnienia do II stopnia.
Obowiązek dokumentacyjny cen transferowych
Ustawa o CIT art. 9a oraz ustawa o PIT art. 25a jasno wskazują nam sytuacje kiedy jesteśmy zobowiązani do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Obowiązek taki powstaje między innymi w momencie:
- Spółka przekroczy próg 2 000 000 euro przychodu lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości oraz zawrze transakcje z podmiotem powiązanym przekraczającą równowartość 50 000 tys. euro (w interpretacjach wskazywana jest kwota brutto, a nie netto);
- Spółka zawrze transakcje przewyższającą równowartość 20 000 ero z podmiotem posiadającym siedzibę w kraju, który jest określany jako raj podatkowy;
- Spółka zawrze w raju podatkowym umowę spółki z podmiotem niebędącej osoby prawnej, jeżeli łączna równowartość wniesionych przez wspólników wkładów przekroczy równowartość 20 000 euro.
Zmiana progów przychodu lub kosztów, a ceny transferowe
Co więcej, wspomniany w pierwszym próg transakcyjny rośnie w sytuacji przekroczenia kolejnych progów przychodu lub kosztów. Dane progi prezentują się następująco:
- 2 000 000 euro lecz nie więcej niż 20 000 000 euro – 50 000 euro oraz za każdy dodatkowy milion euro przychodu lub kosztów powiększone o 5 000 euro
- 20 000 000 euro lecz nie więcej niż 100 000 000 euro – 140 000 euro oraz za każde dodatkowe 10 milinów euro przychodu powiększony o 45 000 euro.
- Dla transakcji przekraczających równowartość 100 000 000 euro próg transakcyjny wynosi 500 000 euro.
Ryzyko braku dokumentacji cen transferowych
Ceny transferowe nie są zjawiskiem nowym, niemniej jednak w toku nowelizacji z 1 stycznia 2017 roku pojawiło się wiele zmian. Sporządzanie danej dokumentacji stało się bardziej wymagające. Również w związku z zmianami strukturalnymi organów skarbowych można spodziewać się narastające ilości kontroli dotyczącej dokumentacji cen transferowych. Brak przedłożenia takiej dokumentacji może grozić nałożeniem grzywny karno-skarbowej oraz sankcyjnym opodatkowaniem różnicy w dochodach o stawce 50 procent.
W związku z powyższym, zalecane jest by na bieżąco monitorować jakie zawiera się transakcje oraz czy są to transakcje z podmiotami powiązanymi. Niemniej jednak odradza się sporządzanie danej dokumentacji w sytuacji kiedy występuje w naszym przedsiębiorstwie brak odpowiednio wykwalifikowanej osoby. W takim momencie najlepiej jest skonsultować się z specjalistą, który z pewnością pomoże w przebrnięciu przez zawiłość procedur.
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków z zakresu dokumentacji podatkowej.
Autor: Przemysław Szot
więcej porad
Potrącenie i zwolnienie z długu
Zgodnie z przepisami kodeksu w przypadku, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, o ile przedmiotem owych wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku.
Dodatkowo, aby potrącenie było skuteczne obie wierzytelności w chwili potrącenia - muszą być wymagalne i mogą być już dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.
Potrącenie skuteczne
Należy pamiętać, iż do skutecznego potrącenia wierzytelności potrzebne jest oświadczenie złożone drugiej stronie. Ze względów praktycznych oświadczenie to ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.
Jeżeli przedmiotem potrącenia są wierzytelności, których miejsca spełnienia świadczeń są różne, strona korzystająca z możności potrącenia obowiązana jest uiścić drugiej stronie sumę potrzebną do pokrycia kosztów związanych ze spełnieniem tego świadczenia.
Zajęcie wierzytelności przez osobę trzecią wyłącza umorzenie tej wierzytelności przez potrącenie tylko wtedy, gdy dłużnik stał się wierzycielem swego wierzyciela dopiero po dokonaniu zajęcia, albo gdy jego wierzytelność stała się wymagalna po tej chwili, a przy tym dopiero później aniżeli wierzytelność zajęta.
[uwaga]
Czytaj także:
Zwolnienie od kosztów sądowych wzór
Umowa zwolnienia z długu wzór
[/uwaga]
Umorzenie potrącenia
Wierzytelność przedawniona może być potrącona, jeżeli w chwili, gdy potrącenie stało się możliwe, przedawnienie jeszcze nie nastąpiło. Dodatkowo umorzone nie może zostać potrącenie:
wierzytelności nieulegające zajęciu;
wierzytelności o dostarczenie środków utrzymania;
wierzytelności wynikające z czynów niedozwolonych;
wierzytelności, co do których potrącenie jest wyłączone przez przepisy szczególne.
Dotychczasowe zobowiązanie wygasa także w sytuacji, w której dłużnik w celu umorzenia swego zobowiązania zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej.
Co więcej, jeżeli pierwotna wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem lub ograniczonym prawem rzeczowym ustanowionym przez osobę trzecią, poręczenie lub ograniczone prawo rzeczowe wygasa z chwilą wykonania przez dłużnika świadczenia zastępczego, chyba że poręczyciel lub osoba trzecia wyrazi zgodę na dalsze trwanie zabezpieczenia.
[rada]Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.[/rada]
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny.[/informacja]
Polecane wzory pism:
Wniosek o zobowiązanie dłużnika do wyjawienia majątku
Odpowiedź do komornika na zajęcie minimalnej krajowej wzór
Wzór odpowiedzi na zawiadomienie o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej
Zaskarżenie opisu i oszacowania nieruchomości wzór
Wzór wniosku o umorzenie zaległych alimentów z funduszu alimentacyjnego
Wzór pisma do komornika o stan zadłużenia
Pismo do komornika że pracownik już nie pracuje
Świadczenie rehabilitacyjne
Świadczenie rehabilitacyjne jest to forma świadczenia socjalnego, które przysługuje choremu, który jest niezdolny do pracy, po wykorzystaniu przez niego okresu zasiłkowego, tj. 182 lub 270 dni. Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa dodatkowym warunkiem jest okoliczność, iż dalsze leczenie lub rehabilitacja chorego rokują odzyskanie zdolności do pracy.
Świadczenie rehabilitacyjne na jak długo?
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Przysługuje ono za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Po upływie 12 miesięcy ubezpieczony albo zostaje uznany za zdolnego do pracy, albo zapada decyzja o przyznaniu mu renty z tytułu niezdolności do pracy.
Jaka stawka?
Przez okres pierwszych trzech miesięcy świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, kolejno za dalszą część miesięcy choremu przysługuje świadczenie w wysokości 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Jeżeli jednak niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
Świadczenie rehabilitacyjne nie dotyczy osób chorych, które:
mają przyznaną emeryturę;
pobierają zasiłek dla bezrobotnych albo zasiłek lub świadczenie przedemerytalne, mają przyznaną rentę za niezdolność do pracy, nauczycielskie świadczenie kompensacyjne bądź przebywają na urlopie dla poratowania zdrowia;
przebywają na urlopie bezpłatnym albo na urlopie wychowawczym;
odbywają karę pozbawienia wolności albo są osobą tymczasowo aresztowaną i nie posiadają skierowania do pracy.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.[/informacja]
