Kara łączna – zasady łączenia kar

Kara łączna została unormowana w Rozdziale IX Kodeksu Karnego. Łączenie kar znajduje zastosowanie dla sprawcy, który popełnił dwa lub więcej przestępstw, jeżeli za przestępstwa te wymierzono kary tego samego rodzaju albo inne podlegających łączeniu.
Kara łączna - zasady łączenia

Kara łączna w polskim systemie prawnym przyjęła system mieszany. Kodeks karny przewiduje zasadę absorpcji, polegającą na pochłanianiu przez karę najsurowszą innych lżejszych kar; oraz zasadę kumulacji polegająca na sumowaniu kar za poszczególne przestępstwa.

Ustawodawca za cel kary łącznej uznał przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Kary oraz środki karne podlegające łączeniu:

  • kary tego samego rodzaju podlegające stopniowaniu, tj. kara grzywny, kara ograniczenia wolności i kara pozbawienia wolności;
  • kara ograniczenia wolności i kara pozbawienia wolności;
  • kara 25 lat pozbawienia wolności z innymi karami;
  • kara dożywotniego pozbawienia wolności z innymi karami;
  • terminowe środki karne tego samego rodzaju.

Nie podlegają natomiast łączeniu kary zastępcze orzeczone w miejsce pierwotnie orzeczonych kar zasadniczych – np. zastępcza kara pozbawienia wolności orzeczona w miejsce grzywny.

Zasady łączenia kar

Przyjęta przez ustawodawcę nowela z dnia 20 lutego 2015 roku oraz II nowela z dnia 11 marca 2016 roku rozwija rozwiązanie prawa karnego materialnego z lat poprzednich odnoszące się do przypadków popełnienia przez tego samego sprawcę wielu przestępstw pozostających w realnym zbiegu, w celu zastępowania jednostkowych kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa jedną karą orzekaną na podstawie wszystkich orzeczonych kar jednostkowych.

Obecny przepis artykułu 85 k.k. dodatkowo daje możliwość łączenia za sobą wcześniej orzeczonych kar łącznych.

Od powyżej opisanej instytucji kary łącznej istnieją dwa wyjątki:

  • 85 § 3 k.k., który stanowi, iż „podstawą orzeczenia jednej kary łącznej nie może być kara wymierzona za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej łączeniu z karą wykonywaną w chwili popełnienia przestępstwa, lub karą łączną, w skład której wchodzi kara, która była wykonywana w chwili popełnienia czynu”. Co oznacza, że do kary łącznej nie możemy wliczyć kary popełnionej podczas wykonywania reszty kar .
  • nie podlega łączeniu kara orzeczona przez inne państwo Unii Europejskiej.

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks Karny.

Polecane wzory pism:

Radosław Pilarski
Radosław Pilarski
Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.

więcej porad

Znak towarowy – jak legalnie używać cudzego logotypu?

Znak towarowy (inaczej logotyp) został zdefiniowany w art. 120 Ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli nadaje się ono do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego. Logotyp firmy podlega ścisłej ochronie prawnej. Znakiem tym może posługiwać się jedynie jego właściciel. Osoba trzecia, aby móc używać cudzego logo potrzebuje specjalnej zgody właściciela. Zgoda musi mieć postać umowy licencyjnej zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Co jeżeli nie uzyskamy zgody właściciela? Przyjmijmy że jesteśmy usługodawcą, który chciałby „pochwalić” się współpracą z jakąś znaną marką. Aby udostępnić na swojej stronie internetowej logotyp tego przedsiębiorstwa potrzebowali będziemy jego zgody. Zgoda ta związana będzie z wysoką opłatą lub innymi wymaganiami, których nie będziemy w stanie spełnić. Co wtedy? W takiej sytuacji możemy wykorzystać nazwę słowną naszego klienta, bez posługiwania się jego logiem. Powołanie się na współpracę z daną firmą poprzez podanie jej nazwy – o ile informacją ta będzie prawdziwa - nie narusza praw do znaku towarowego. Do wykorzystania słownej nazwy przedsiębiorstwa nie będziemy potrzebowali jakiejkolwiek zgody, tym uchronimy się przed wysokimi kosztami uzyskania licencji. [uwaga]Czytaj też:  Prawo cytatu na YouTube[/uwaga] Posługiwanie się cudzym znaku towarowym bez zgody właściciela. Czy to jest legalne? Ustawa - Prawo własności przemysłowej daje możliwość wykorzystywania cudzego znaku towarowego, bez zgody jego właściciela. Chodzi tu o art. 156 ust. 1 pkt 3 p.w.p. Przepis ten wskazuje, że ochrona znaku towarowego nie daje właścicielowi znaku możliwości zakazania używania przez inne osoby tego znaku w obrocie zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru. Dotyczy to w szczególności oferowania części zamiennych, akcesoriów lub usług. Właściciel chronionego znaku towarowego nie może zakazać innemu podmiotowi używania jego znaku towarowego, jeśli jego użycie jest konieczne do wskazania cech charakterystycznych towarów. Musimy jednak pamiętać, że wykorzystanie  cudzego znaku towarowego, musi być niezbędne, aby należycie poinformować swoich klientów o cechach danego towaru. Jeżeli więc prowadzimy sklep internetowy, w którym posiadamy towary zakupione bezpośrednio od producenta lub dystrybutora, możemy bez obaw używać ich logotypów w celach informacyjnych. Należy pamiętać przy tym, że zbyt ekspresyjne wykorzystywanie cudzego logo może być już uznane za naruszenie prawa. Eksponowanie logo w taki sposób, który będzie sprawiał wrażenie, że przedsiębiorca utożsamia się z tą marką lub się nią reklamuje, jest działaniem, które nie może korzystać z ochrony art. 156 ust. 1 pkt 3 p.w.p. Znak towarowy - wnioski Biorąc powyższe pod uwagę, można dojść do wniosków, że legalność wykorzystywania cudzego znaku towarowego jest zależna od konkretnej sytuacji. Przy korzystaniu z cudzego logotypu należy się kierować wyczuciem dobrego smaku oraz interesem właściciela logo. Informacyjne użycie znaku towarowego jest dopuszczalne, jednakże tylko gdy odpowiada usprawiedliwionym potrzebom używającego oraz jego klientów. Jest więc zgodne z uczciwymi praktykami handlowymi. Pamiętajmy, że co do zasady posługiwanie się znakiem towarowym, bez zgody jego właściciela, jest niezgodne z prawem. Konsekwencją takiego zachowania mogą być bardzo dotkliwe sankcje finansowe. [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (U. 2001 nr 49 poz. 508).[/informacja] Polecane wzory pism: Polecane wzory pism: Umowa wydawnicza wzór Umowa licencyjna o rozpowszechnianie filmu wzór Umowa licencji na znak towarowy i know-how Umowa licencyjna wzór Umowa sublicencyjna wzór Umowa o wykonanie strony Internetowej wzór

Spółki prawa handlowego

Tworzenie, organizację, funkcjonowanie, rozwiązywanie, łączenie, podział i przekształcanie reguluje ustawa - Kodeks spółek handlowych (k.s.h). W sprawach nieuregulowanych w k.s.h. stosuje się przepisy Kodeksu Cywilnego. Najogólniej spółki prawa handlowego możemy podzielić na: Spółki osobowe Spółki osobowe nie są osobami prawnymi, ustawa przyznaje im jednak zdolność prawną. Zgodnie z art. 8 k.s.h. mogą we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane. Spółki osobowe od kapitałowych odróżnia to, że występuje w nich osobista odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki. Wspólnicy odpowiadają całym sowim majątkiem, solidarnie ze sobą i spółką. Spółki te powstają w momencie ich wpisu do właściwego im rejestru spółek (co do zasady KRS). Należy pamiętać, że wpis spółki będzie wiążący dopiero po podpisaniu umowy lub statutu spółki przez właścicieli. Rodzaje spółek osobowych: Spółka jawna Zgodnie z art. 22 § 1 k.s.h. jest to każda spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, ale nie jest inną spółką handlową. Każdy wspólnik spółki jawnej odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką. Umowa spółki powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności. Ustawa przewiduje także możliwość zawarcia umowy spółki przy wykorzystaniu wzorca umowy. Firma spółki jawnej powinna zawierać nazwiska lub firmy wszystkich wspólników. Może  zawierać także nazwisko albo firmę jednego, albo kilku wspólników oraz dodatkowe oznaczenie "spółka jawna". Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp. j.". Osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisaniem do rejestru, za zobowiązania wynikające z tego działania odpowiadają solidarnie (art. 251 2 k.s.h.). Spółka partnerska Przepisy art. 86 k.s.h. definiuje spółkę partnerską jako spółkę osobową, utworzoną przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą. Spółka ta może być zawiązana w celu wykonywania więcej niż jednego wolnego zawodu. Chyba że odrębna ustawa stanowi inaczej. Należy pamiętać, że partnerami w spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne, uprawnione do wykonywania wolnych zawodów. Partnerzy za zobowiązania spółki odpowiadają solidarnie, jednakże tylko te, które wiążą się z jej zwykłym funkcjonowaniem. Nie ponoszą natomiast odpowiedzialności za szkody, które są spowodowane działaniem innych partnerów. Umowa spółki partnerskiej powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności. Firma spółki powinna zawierać nazwisko co najmniej jednego partnera oraz dodatkowe oznaczenie "i partner" bądź "i partnerzy". Może także zawierać "spółka partnerska" oraz określenie wolnego zawodu wykonywanego w spółce. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp.p.". Spółka pierwotnie musi się składać z co najmniej dwóch partnerów. Spółka komandytowa Spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 k.s.h.). W odróżnieniu od poprzednich spółek umowa spółki komandytowej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie "spółka komandytowa". Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp.k.". Spółka komandytowo-akcyjna Spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem (a 125. k.s.h.). Co do zasady komplementariusz prowadzi sprawy spółki i reprezentuje ją na zewnątrz. Akcjonariusz nie prowadzi spraw spółki i może ją reprezentować jedynie jako pełnomocnik. W spółce komandytowo-akcyjnej, podobnie jak w spółkach kapitałowych, utworzony jest kapitał zakładowy, którego minimalna wysokość wynosi min. 50 000 złotych. Statut spółki komandytowo-akcyjnej powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego. Firma spółki powinna zawierać nazwiska jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie "spółka komandytowo-akcyjna". Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "S.K.A.". Spółki kapitałowe W odróżnieniu od spółek osobowych spółki kapitałowe posiadają osobowość prawną. Charakteryzuje je także zmienny kapitał i skład osobowy. Spółki te mają wyodrębniony majątek spółki od majątków osobistych wspólników (lub akcjonariuszy). Co do zasady, odpowiedzialność za zobowiązania dotyczy wyłącznie spółki, nie zaś wspólników. Należy podkreślić również, iż prawa i obowiązki wspólników wobec spółki są mocno zróżnicowane, w zależności od ich udziałów oraz nakładu pracy na spółkę. Kształtuje to umowa bądź statut spółki.  Spółka kapitałowa w okresie pomiędzy zawarciem umowy lub jej zawiązaniem, a wpisem do rejestru stanowi spółkę w organizacji. Przepis art. 11 k.s.h. pozwala takiej spółce na nabywanie prawa i zaciąganie zobowiązań. Za zobowiązania zaciągnięte przez spółkę w organizacji odpowiadają solidarnie spółka oraz osoby, które działały w jej imieniu. Rodzaje spółek kapitałowych: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Opis niniejszej spółki znajdziemy w art. 151 k.s.h. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wyjątkiem jest zakaz zawiązania spółki przez inną jednoosobową spółkę z o.o. Wspólnicy spółki są zobowiązani jedynie do świadczeń określonych w umowie spółki. Kapitał zakładowy spółki dzieli się na udziały o równej albo nierównej wartości nominalnej. Umowa spółki musi zawierać zapis czy wspólnik może mieć tylko jeden, czy więcej udziałów. Jeżeli wspólnik może mieć więcej niż jeden udział, wówczas wszystkie udziały w kapitale zakładowym powinny być równe i niepodzielne. Kapitał zakładowy spółki powinien wynosić co najmniej 5 000 złotych. Wartość jednego udziału nie może być niższa niż 50 złotych. Umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego. Firma spółki może być obrana dowolnie, powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie "spółka z ograniczoną odpowiedzialnością", dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "spółka z o.o." lub "sp. z o.o.". Spółka akcyjna Spółkę akcyjną zawiązać może jedna albo więcej osób. Spółka akcyjna nie może być zawiązana wyłącznie przez jednoosobową spółkę z o.o. (art. 301 k.s.h). Kapitał zakładowy spółki akcyjnej dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej. Zawiązanie spółki akcyjnej następuje z chwilą objęcia wszystkich akcji. Kapitał zakładowy spółki powinien wynosić co najmniej 100 000 złotych. Wartość nominalna akcji nie może być niższa niż 1 grosz. Zysk dzielony jest proporcjonalnie do wysokości posiadanych udziałów. Statut spółki akcyjnej powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego. Należy pamiętać, iż z chwilą zawiązania objęcie akcji przez akcjonariuszy powstaje jedynie spółka akcyjna w organizacji. Spółka nabywa osobowość prawną dopiero w chwili wpisania jej do rejestru przedsiębiorców KRS. Firma spółki może być obrana dowolnie, powinna zawierać dodatkowe oznaczenie "spółka akcyjna", dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "S.A.". [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 15 września 2000 roku – Kodeks spółek handlowych.[/informacja] Polecane wzory pism: Umowa sprzedaży udziałów spółki z o.o. Umowa spółki cywilnej - wzór Umowa sprzedaży udziałów spółki z o.o. Uchwała o likwidacji spółki z o.o. Aneks do umowy spółki cywilnej - Wystąpienie wspólnika Aneks do umowy spółki cywilnej - Zmiana udziałów