Kiedy wygasa umowa o pracę?

Wiele mówi się o wypowiedzeniu umowy o pracę, czy o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem, jest często temat problematyczny. Jednak warto również poruszyć zaganianie jakim jest wygaśnięcie umowy o pracę. W jakich sytuacjach może mieć ona miejsce? Jakie skutki niesie to dla pracownika i pracodawcy.

Ustawa – Kodeksu pracy reguluje kwestię jaką jest wygaśnięcie umowy o pracę, wyjaśnia, że UOP wygasa w przypadkach określonych w kodeksie oraz w przepisach szczególnych. Przypadki te mogą być różne.

Wygaśnięcie umowy wskutek śmierci pracownika

Jednym z nich jest śmierć pracownika. Kodeks pracy uściśla, że z dniem śmierci pracownika stosunek pracy wygasa. A co za tym idzie prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika na osoby, które po nim dziedziczą. To znaczy w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej. Jeśli takich osób nie ma, wszelkie dobra wchodzą w skład masy spadkowej.

Wygaśnięcie umowy o pracę wskutek śmierci pracodawcy

Umowa może również wygasnąć na skutek śmierci pracodawcy. Wówczas pracownikowi, którego umowa o pracę wygasła, przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Wygaśnięcie umowy o pracę z powodu tymczasowego aresztowania

UOP wygasa także przypadku tymczasowego aresztowania. Umowa o pracę wygasa z upływem 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania, za wyjątkiem sytuacji, w której pracodawca rozwiązał wcześniej bez wypowiedzenia umowę o pracę z winy pracownika. Jeśli zapadł wyrok uniewinniający, lub gdy postępowanie karne zostało umorzone pracodawca, pomimo wygaśnięcia umowy o pracę z powodu tymczasowego aresztowania, jest obowiązany ponownie zatrudnić pracownika.

Powyższych przepisów nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono z powodu przedawnienia albo amnestii, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania.

 

Podstawa prawna: 

  • ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy.
Bartosz Piech
Bartosz Piech
Prawnik specjalizujący się w prawie korporacyjnym oraz prawie zamówień publicznych.

więcej porad

Odroczenie terminu do złożenia zeznania PIT-36

Przepis art. 48 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, że organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym może odraczać terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego. Już na podstawie tego artykułu możemy stwierdzić, że w niektórych przypadkach podatnik może odroczyć termin złożenia zeznania podatkowego w danym roku. Kto może odroczyć termin złożenia PIT? Odroczenie terminu złożenia PIT-36 może nastąpić jedynie na wniosek podatnika. Nigdy nie następuje ono z urzędu. Zainteresowany musi je uzasadnić ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Pamiętajmy jednak, że nie zawsze organ podatkowy przychyli się do takiego wniosku podatnika. Co powinien zawierać wniosek? Wniosek musi być złożony przed upływem danego terminu. Musi on też spełniać wszystkie wymogi formalne dotyczące pism kierowanych do organów podatkowych. Wniosek musi zawierać: dane identyfikacyjne wnioskodawcy (imię, nazwisko, adres miejsca zamieszkania, miejsce prowadzenia działalności oraz NIP), datę i miejsce sporządzenia wniosku, wskazanie organu podatkowego, do którego kierowany jest wniosek, informacja jakiego zeznania podatkowego dotyczy jego wniosek, propozycja nowego terminu złożenia deklaracji. Jak wygląda procedura? Po złożeniu wniosku następuje wszczęcie postępowania podatkowego. Organ podatkowy może przychylić się do propozycji podatnika odnośnie nowego terminu, wyznaczyć własny termin lub też odmówić odroczenia terminu. Termin odroczyć może org Wniosek o odroczenie należy uzasadnić ważnym interesem podatnika. Jest to jednak pojęcie nieostre, niezdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Odnosi się ono przede wszystkim do wyjątkowego położenia, w jakim się znalazł podatnik i które zostało spowodowane wystąpieniem okoliczności od niego niezależnych. Dużą szansę na odpowiedź pozytywną ma osoba, którą spotkało pewne zdarzenie losowe skutkujące np. utratą dokumentacji podatkowej i uniemożliwiające sporządzenie, a następnie złożenie deklaracji/zeznania w ustawowym terminie. Wniosek można również uzasadnić interesem publicznym. W wyroku z 8 października 2002 r. (sygn. akt I SA/Wr 1458/01) Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu wskazał, że nieuprawnione jest dawanie automatycznego pierwszeństwa interesowi publicznemu nad ważnym interesem strony. O istnieniu interesu nie decyduje, więc subiektywne przeświadczenie. Konieczne jest branie pod uwagę obiektywnych okoliczności. Nowy termin płatności podatku W przypadku wyznaczenia nowego terminu płatności wyznaczony zostaje dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku lub zaległości podatkowej. Zwykle zostają doliczone odsetkami za zwłokę.   [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, art.  48.[/informacja]

Jaka woda według prawa nadaje się do spożycia?

Istotną kwestią jest zabezpieczenie wody przed niekorzystnie na nie wpływającymi substancjami, czy działaniami człowieka. Zarówno ujęcia naturalnych wód mineralnych, instalacje i urządzenia służące do wydobywania, transportu i rozlewu tych wód, jak również opakowania w świetle prawa muszą być zabezpieczone. Jak sprzedawać naturalne wody mineralne? Naturalne wody mineralne mogą być sprzedawane w opakowaniach zamkniętych w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniem. Opakowanie musi je również chronić przed zmianą właściwości i zafałszowaniem naturalnej wody mineralnej. Jak oznaczać wodę, aby była to woda nadająca się do spożycia? Oczywistym jest, że oznakowanie wód przeznaczonych do spożycia, które nie są naturalnymi wodami mineralnymi, nie może wprowadzać konsumenta w błąd. Woda taka nie może być, więc opisana że jest wodą mineralną. Na wodzie takiej mogą jednak widnieć znaki napisy takie jak: „pobudzające trawienie", "może polepszyć funkcje wątrobowo-żółciowe" lub oznaczeniami podobnymi. Oczywiście jeśli jest to zgodne z prawdą. Kto dopuszcza wody do obrotu? Naturalne wody mineralne wprowadzane do obrotu muszą być zatwierdzone przez: Głównego Inspektora Sanitarnego, jeżeli woda wydobywana jest z otworu znajdującego się na terytorium Polski; właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli woda wydobywana jest z otworu znajdującego się na terytorium tego państwa, albo Głównego Inspektora Sanitarnego albo właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli woda wydobywana jest z otworu znajdującego się na terytorium państwa trzeciego. Ważne zaświadczenie Pamiętajmy, że Główny Inspektor Sanitarny może uznać, wodę pochodzącą z otworu znajdującego się na terytorium innego państwa jako naturalną wodę mineralną. W przypadku gdy właściwy organ tego państwa poświadczy spełnianie przez tę wodę wymagań określonych w ustawie oraz w przepisach wydanych na jej podstawie oraz zobowiąże się do przeprowadzania regularnych kontroli warunków wydobywania, transportu i rozlewu tej wody. Zaświadczenie jest ważne przez okres nieprzekraczający 5 lat od daty jego wydania. Jak wnioskować o uznanie wody jako naturalnej wody mineralnej? Jeśli chcemy, aby woda uznana została jako naturalna woda mineralna musimy do Głównego Inspektora Sanitarnego złożyć wniosek, który zawierał będzie: firmę producenta wody, jego siedzibę oraz adres zakładu, w którym będzie produkowana naturalna woda mineralna; numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile producent wody taki numer posiada; numer identyfikacji podatkowej (NIP); informacje o nazwie i miejscu położenia otworu lub otworów, z których wydobywana jest woda; (uchylony); informacje o właściwościach wody wynikające z przeprowadzonej oceny i kwalifikacji rodzajowej tej wody; nazwę handlową (wymyśloną), pod którą woda będzie wprowadzana do obrotu; wzór etykiety z proponowanym oznakowaniem. Do wniosku dołączyć trzeba: ocenę i kwalifikację rodzajową naturalnej wody mineralnej objętej wnioskiem o uznanie, przeprowadzone przez jednostkę naukową lub inny podmiot upoważnione przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo przez jednostkę naukową lub inny podmiot innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej właściwe do przeprowadzania ocen i kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód mineralnych w tych państwach; zaświadczenie właściwego organu państwa trzeciego, o którym mowa w art. 34 ust. 2, jeżeli woda pochodzi z otworu znajdującego się na terytorium tego państwa.   [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.[/informacja]