Często kupując, czy decydując się na budowę domku letniskowego zastanawiamy się, czy obowiązują nas takie same zasady jak w przypadku budynku mieszkalnego. Rozstrzygający tę kwestię jest Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2014 roku.
O przynależności domku letniskowego jako części składowej gruntu (art. 48 k.c.). decyduje struktura techniczna budynku i jego przeznaczenie. Nie ma tu znaczenia okoliczność posiadania przez obiekt fundamentów. Ważne jest jednak czy posadowienie jest na tyle trwałe, że opiera się czynnikom mogącym zniszczyć ustawioną na nim konstrukcję. Połączenie musi mieć charakter fizyczny, materialny i trwały.
Czy domy letniskowe są rzeczami ruchomymi?
Domy letniskowe posadowione na nieruchomości, nieposiadające fundamentów, nie są rzeczami ruchomymi będące przynależnościami potrzebnymi do korzystania z rzeczy głównej jaką jest nieruchomość mająca charakter rekreacyjny. Domki letniskowe nie są rzeczami ruchomymi pozostającymi w faktycznym związku z inną rzeczą, są one częściami składowe gruntu Zasadą jest, że budynki trwale związane z gruntem są częścią składową gruntu. Pojęcie „trwale związane” jest kwestią faktu – decyduje o nim struktura techniczna budynku i jego przeznaczenie. Dla przyjęcia trwałego związania z gruntem nie ma znaczenia okoliczność posiadania przez obiekt fundamentów, czy wielkość zagłębienia w gruncie. Istotne jest, czy posadowienie jest na tyle trwałe, że opiera się czynnikom mogącym zniszczyć ustawioną na nim konstrukcję. W orzecznictwie wyjaśnione jest, że dom drewniany, niezależnie od tego, czy jest posadowiony na podwalinach czy podmurówce czy w inny sposób, stanowi zawsze część składową nieruchomości.
Kiedy domek jest częścią składową?
O tym czy domek jest częścią składową działki decydują przesłanki natury obiektywnej. Muszą być spełnione następujące warunki:
- połączenie musi mieć charakter fizyczny,
- materialny,
- trwały.
Część składowa nie stanowi odrębnego przedmiotu własności
Według art. 47 § 1 k.c. część składowa nie stanowi odrębnego przedmiotu własności ani innych praw rzeczowych, co oznacza, że sytuacja prawna rzeczy głównej rozciąga się na część składową. Budynki stają się częścią składową od chwili połączenia ich konstrukcji z gruntem.
Podstawa prawna:
- wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku; z dnia 11 kwietnia 2014 r. V ACa 26/14; Charakter prawny domków letniskowych.
- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 1963 r., III CR 137/63, OSNCP 1964, nr 7-8, poz. 156, oraz Stanisław Rudnicki, Komentarz do kodeksu cywilnego, księga pierwsza, część ogólna, str. 225,- wyd. Lexis Nexis Polska sp. z o.o. Warszawa 2011
- ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r, Kodeks cywilny, art. w 47 § 1.
Przemysław Grzegorczyk
Adwokat specjalizujący się w prawie rodzinnym, karnym i karnoskarbowym.
więcej porad
Zwolnienia grupowe
Wyżej wymieniona ustawa stosuje się w przypadku konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę. Zwolnienia grupowe mają również miejsce, gdy na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:
10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników.
Obowiązki pracodawcy, a zwolnienia grupowe
Pracodawca ma obowiązek skonsultować zamiar przeprowadzenia zwolnienia grupowego z zakładowymi organizacjami związkowymi działającymi u tego pracodawcy. Ma to na celu możliwość uniknięcia lub zmniejszenia rozmiaru zwolnienia grupowego oraz spraw pracowniczych związanych z tym zwolnieniem, dając możliwość przekwalifikowania lub przeszkolenia zawodowego, a także uzyskania innego zatrudnienia przez zwolnionych pracowników.
Pracodawca ma również obowiązek zawiadomić w formie pisemnej organizacje związkowe o:
przyczynach zamierzonego grupowego zwolnienia,
liczbie zatrudnionych pracowników i grupach zawodowych, do których oni należą,
grupach zawodowych pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia,
okresie, w ciągu którego nastąpi takie zwolnienie,
proponowanych kryteriach doboru pracowników do grupowego zwolnienia,
kolejności dokonywania zwolnień pracowników,
propozycjach rozstrzygnięcia spraw pracowniczych związanych z zamierzonym grupowym zwolnieniem.
Pracodawca powinien przekazać zakładowym organizacjom związkowym te informacje, w terminie umożliwiającym tym organizacjom zgłoszenie w ramach konsultacji propozycji dotyczących spraw.
W przypadku, gdy w danym przypadku nie działają zakładowe organizacje związkowe, uprawnienia tych organizacji przysługują przedstawicielom pracowników wyłonionym w trybie przyjętym u danego pracodawcy.
Porozumienie
W ciągu maksymalnie 20 dni od dnia zawiadomienia, pracodawca i zakładowe organizacje związkowe zawierają porozumienie. W porozumieniu tym określa się zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia, a także obowiązki pracodawcy w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia innych spraw pracowniczych związanych z zamierzonym grupowym zwolnieniem.
Bez porozumienia
W przypadku, gdy nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia z wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, pracodawca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi. Jeśli natomiast nie jest możliwe zawarcie porozumienia, zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia ustala pracodawca w regulaminie, uwzględniając, w miarę możliwości, propozycje przedstawione w ramach konsultacji przez zakładowe organizacje związkowe. Jeżeli u danego pracodawcy nie działają zakładowe organizacje związkowe, zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia ustala pracodawca w regulaminie, po konsultacji z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy.
Kogo nie można zwolnić?
W ramach zwolnień grupowych, jeśli zwolnienia nie odbywają się z powodu likwidacji lub upadłości pracodawcy, nadal obowiązuje ochrona stosunku pracy pewnych grup. Co za tym idzie zwolnić nie można między innymi: osoby, której brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, czy osobie będącej działaczem związkowym. Chronione przed zwolnieniem są także osoby przebywające na urlopach rodzicielskich i macierzyńskich. Zwolnieniom takim nie podlegają też członkowie zarządu zakładowej organizacji związkowej, społeczny inspektor pracy czy członek specjalnego zespołu negocjacyjnego, organu przedstawicielskiego lub przedstawiciel pracowników z różnych organizacji zakładowych lub pozazakładowych.
Możliwe jest natomiast wypowiedzenie takim osobom dotychczasowych warunków pracy i płacy. A jeżeli wiąże się to z obniżeniem wynagrodzenia pracownika szczególnie chronionego, wówczas przysługuje mu dodatek wyrównawczy do końca okresu, w którym korzystałby ze szczególnej ochrony przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy
Odprawa
Pracownikowi, z którym pracodawca rozstał się w ramach zwolnienia grupowego, przysługuje też jednorazowa odprawa pieniężna.
Jej wysokość wynosi:
wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata,
wysokość dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez okres od 2 do 8 lat,
wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez okres ponad 8 lat.
Maksymalna kwota odprawy pieniężnej nie może przekroczyć kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy. Od 1 stycznia 2017 roku płaca minimalna w Polsce to 2000 zł brutto. Zatem maksymalnie odprawa dla zwalnianych grupowo może wynieść 30 tys zł.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.[/informacja]
Znęcanie się nad zwierzętami
Osoba, która zabija, uśmierca, lub ubija zwierzęta podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Podobna kara może zostać zastosowana wobec osób, które znęcają się nad zwierzęciem. Jeśli jednak sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Ponadto w razie skazania za wyżej wymienione przestępstwa sąd może orzec, tytułem środka karnego zakaz posiadania zwierząt od roku do lat 10.
Zakaz wykonywania określonego zawodu
Wiele osób nie ma świadomości, że w razie skazania za przestępstwa znęcania się, czy zabijania zwierząt sąd może orzec zakaz wykonywania określonego zawodu. A nawet prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie. Ponadto sprawca może zostać pozbawiony narzędzia lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa.
Kara pieniężna na rzecz ochrony zwierząt
Dodatkowo za przestępstwo sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100.000 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.
Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo również karalne
Osoba, która usiłuje, podżega lub pomaga w krzywdzeniu zwierząt również musi się liczyć z karą. W takim wypadku może zostać orzeczony przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia oraz przedmiotów z niego pochodzących, jak również można orzec przepadek zwierzęcia. Ponadto orzeczona może zostać nawiązka do 1.000 zł na cel związany z ochroną zwierząt.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.[/informacja]
