Kara za brak prawa jazdy

Może się zdarzyć, że z roztargnienia, lub innych przyczyn zapomnieliśmy wziąć ze sobą prawa jazdy, a potem wsiedliśmy za kierownicę. Jaka w takim przypadku grozi nam kara?

Kierowca, który prowadzi pojazd bez uprawnień, na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie mając do tego uprawnienia podlega karze grzywny w wysokości 500 zł. Jeśli jednak posiadamy uprawnienia, ale nie mamy go przy sobie w momencie kontroli otrzymamy mandat w  wysokości do 250 złotych albo karze nagany.

Zaostrzenie przepisów

22 grudnia 2014 r.  do sejmu wpłynął projekt nowelizacji kodeksu wykroczeń. Nie został on jednak dotychczas zrealizowany. Projekt ten przewiduje zwiększenia sankcji za kierowanie pojazdem mechanicznym bez posiadania wymaganych uprawnień na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, w postaci kary aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 3000 zł. Ponadto, w ramach tego projektu dane osób, które dokonały tych wykroczeń będą gromadzone w centralnej ewidencji kierowców.

Ułatwienie dla zapominalskich

Ministerstwo Cyfryzacji pracuje nad ułatwieniem dla zapominalskich kierowców. Od 2016 roku trwają prace nad projektem wdrażający mechanizmy identyfikacji elektronicznej (eID). 7 października 2016 r. weszła w życie ustawa o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej.

Ma ona na celu wprowadzenie jednolitego i bezpiecznego modelu identyfikacji obywateli w systemach e-usług administracji publicznej. Prawdopodobnie system eID dowodu osobistego będzie dostępny już od 11 maja 2017 r., natomiast zaś elektroniczne prawo jazdy kilka miesięcy później. System eID oparty ma być o funkcjonujący system identyfikacyjny e-PUAP.

Podstawa prawna:

  • rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń(Dz. U. 2013, poz. 1624).
  • ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń(Dz. U. 2015, poz. 1707).
  • ustawa z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej(Dz. U. 2016, poz. 1579).

Polecane wzory pism:

Bartosz Piech
Bartosz Piech
Prawnik specjalizujący się w prawie korporacyjnym oraz prawie zamówień publicznych.

więcej porad

Jak założyć fundację?

Ustawa o fundacjach stanowi, że fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. Jak założyć fundację? Fundację może założyć osoba fizyczna, bez względu na obywatelstwo i miejsce zamieszkania. Mogą to być również osoby prawne mające siedzibę w Polsce lub za granicą. Przy czym fundacja, która ma prowadzić działalność na terenie jednego województwa, powinna mieć siedzibę na terenie województwa objętego działalnością tej fundacji. Warto przy tym zaznaczyć, że siedziba fundacji znajdować się powinna na terytorium  Polski. Formalności Pierwszym krokiem, który należy poczynić zakładając fundację, jest złożenie oświadczenia woli o ustanowieniu fundacji w formie aktu notarialnego. Jeżeli ustanowienie fundacji następuje w testamencie nie wymaga się zachowania takiej formy. Dokument taki powinien zawierać wskazany cel fundacji, jak również składniki majątkowe (pieniądze, papiery wartościowe, a także oddane fundacji na własność rzeczy ruchome i nieruchomości) przeznaczone na jego realizację. Statut Działalność fundacji określona zostaje w statucie. W takim dokumencie należy zawrzeć takie informacje jak: nazwa, siedziba, majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania, obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Ponadto w statucie powinny się znajdować wszelkie inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej. Dodajmy też, że wszelka działalność nieprzewidziana w statucie wymaga wprowadzenia zmiany do statutu. Fundacja, a działalność gospodarcza Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Jeżeli taka działalność jest prowadzona wartość środków majątkowych fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż tysiąc złotych. Wpis do KRS Fundacja podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, po czym  uzyskuje ona osobowość prawną. Sąd dokonuje wpisu do KRS  po stwierdzeniu, że czynności prawne stanowiące podstawę wpisu zostały podjęte przez uprawnioną osobę lub organ i są ważne. Postanowienie o wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego sąd wydaje ponadto po stwierdzeniu, że cel i statut fundacji są zgodne z przepisami prawa. Zarząd fundacji i nadzór nad nią Zarząd fundacji kieruje jej działalnością oraz reprezentuje fundację na zewnątrz. Natomiast o  zgodności działania fundacji z przepisami prawa orzeka sąd w postępowaniu nieprocesowym na wniosek właściwego ministra lub starosty. Obowiązkiem fundacji jest coroczne złożenie właściwemu ministrowi sprawozdanie ze swojej działalności (nie muszą tego robić fundacje posiadające status organizacji pożytku publicznego, które zamieściły na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdanie merytoryczne z działalności oraz sprawozdanie finansowe).   [informacja]Podstawa prawna:  ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach.[/informacja]

Znakowanie żywności

 Nie „dietetyczny” Ustawa w sposób kategoryczny zabrania opisywania produktu jako „dietetyczny" lub w inny sposób sugerować, że jest to środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego. Zdrowa żywność  dla dzieci Ustawa określa też jak znakowane powinny być produkty do spożycia dla dzieci. Otóż produkty niebędące preparatami do początkowego żywienia niemowląt nie mogą być oznakowane i wprowadzane do obrotu jako środki spożywcze wystarczające do zaspokajania potrzeb żywieniowych prawidłowo rozwijających się niemowląt w ciągu pierwszych miesięcy życia, do momentu wprowadzenia odpowiedniego żywienia uzupełniającego. W jakim języku? Produkty wprowadzane do obrotu na terytorium Polski muszą być oznakowane w języku polskim. Dodatkowo mogą być ponadto oznakowane w innych językach. Jeśli jednak produkty przeznaczone są  do wywozu poza terytorium Polski, nie musza być znakowane w języku polskim. Termin przydatności Co nie zaskakujące, ale warto o tym wspomnieć. Produkty oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu. Kontrola Główny Inspektor Sanitarny jest właściwym organem krajowym w zakresie odnoszącym się do przyjmowania i przekazywania do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wniosków podmiotów działających na rynku spożywczym w celu udzielenia zezwolenia na wpisanie oświadczenia o zmniejszeniu ryzyka choroby lub oświadczenia odnoszącego się do rozwoju i zdrowia dzieci lub oświadczenia zawierającego wniosek o ochronę zastrzeżonych danych do wspólnotowego rejestru oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności. Ponadto właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach czasowego zawieszania na terytorium Polski  stosowania oświadczenia żywieniowego lub zdrowotnego.   [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.[/informacja]