Zasiłek opiekuńczy – komu i w jakim wymiarze przysługuje?

Wychowanie i utrzymanie dziecka zazwyczaj nie idą ze sobą w parze. Mało który rodzić ma możliwość stałej pracy w domu, tak aby cały czas trzymać pieczę nad swoją pociechą. Rodzice muszą więc dzielić się opieką – jedno z nich zostaje „rodzicem na cały etat”, albo też oboje podejmują aktywność zawodową i ustawiają tak swoje zmiany, aby zawsze jeden z nich przebywał z dzieckiem. Nie zawsze jednak jest możliwe pogodzenie obowiązków rodzicielskich z pracowniczymi. W takim wypadku pomocny może okazać się zasiłek opiekuńczy. Dzięki niemu pracujący opiekun może skorzystać z płatnego urlopu w celu sprawowania osobistej opieki nad zdrowym lub chorym dzieckiem bądź też nad innym chorym członkiem rodziny.
Zasiłek opiekuńczy

Zasiłek opiekuńczy jest świadczeniem „celowym”. Można go wykorzystać wyłącznie w sytuacji, gdy rodzic nie ma możliwości pozostawienia dziecka z innym dorosłym członkiem rodziny.

Powyższe nie dotyczy przypadków, gdy opieka sprawowana jest nad chorym dzieckiem w wieku do 2 lat. Kto ma prawo do świadczenia? Jaki jest jego wymiar? Czy z zasiłku może skorzystać oboje rodziców? Na te pytania odpowiemy w artykule.

Zasiłek opiekuńczy – komu przysługuje?

Zasiłek opiekuńczy, zgodnie z art. 32 i in. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jest świadczeniem przeznaczonym dla pracujących rodziców, mającym na celu rekompensatę utraconych zarobków, w czasie urlopu spowodowanego koniecznością opieki nad zdrowym lub chorym dzieckiem bądź innym chorym członkiem rodziny.

Osoba chcąca skorzystać z zasiłku musi podlegać ubezpieczeniu chorobowemu. Z zasiłku opiekuńczego korzystają nie tylko opiekunowie chorych dzieci. Niejednokrotnie świadczenie wykorzystywane jest do opieki nad chorym małżonkiem lub rodzicem.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad:

  1. dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku:
    1. nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą lub dziennego opiekuna sprawujących opiekę nad dzieckiem;
    2. porodu lub choroby małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki;
    3. pobytu małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;
  2. chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat;
  3. chorym dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji do ukończenia 18 lat;
  4. dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji do ukończenia 18 lat w przypadku:
    1. porodu lub choroby małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki,
    2. pobytu małżonka ubezpieczonego lub rodzica dziecka, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;
  5. innym chorym członkiem rodziny – chodzi tu o małżonka, rodziców, rodzica dziecka, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat – jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z ubezpieczonym w okresie sprawowania opieki.

Zgodnie z ustawą o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, za dzieci uważa się dzieci własne ubezpieczonego lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie.

Jak jest wymiar zasiłku?

Wymiar zasiłku opiekuńczego jest uzależniony od osoby, nad którą ubezpieczony sprawuje opiekę:

  • w przypadku sprawowania opieki nad dzieckiem w wieku do lat 8 z tytułu porodu lub choroby współmałżonka albo jego pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej zasiłek opiekuńczy wynosi 60 dni w roku kalendarzowym.
  • w przypadku sprawowania opieki nad małżonkiem jako członkiem rodziny zasiłek wynosi 14 dni w roku kalendarzowym.
  • w przypadku sprawowania opieki nad chorym dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności rodziny zasiłek wynosi 30 dni w roku kalendarzowym.

Do obliczenia wymiaru zasiłku wlicza się następujące po sobie dni kalendarzowe, a nie tylko dni robocze.

W przypadku wystąpienia zbiegu opieki nad dzieckiem i innym członkiem rodziny łączny wymiar pobieranego zasiłku nie może przekraczać 60 dni w roku. Niewykorzystane dni świadczenia nie przechodzą na kolejny rok kalendarzowy.

Zasiłek opiekuńczy – kiedy nie przysługuje?

Warunkiem uzyskania zasiłku opiekuńczego jest brak innej osoby w gospodarstwie domowym, która byłaby zdolna do sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny. Biorąc to pod uwagę, w pierwszej kolejności należy więc wytłumaczyć: czym jest owa „inna osoba” przebywająca w gospodarstwie domowym.

W pojęciu „innej osoby” mieszczą się członkowie rodziny, tj. rodzice, teściowie, dziadkowie, wnuki, rodzeństwo, pod warunkiem że są zdolni do sprawowania opieki nad małoletnim.

Za osoby niezdolne do sprawowania opieki uznaje się osoby całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji. Tak więc fakt przebywania innego dorosłego domownika zdolnego do sprawowania opieki wyłącza możliwość skorzystania ze świadczenia.

Kolejnym wyłącznie jest otrzymywanie przez ubezpieczonego wynagrodzenia w czasie, kiedy sprawuje on opiekę nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny.

Prawo do zasiłku jest wyłączone również w przypadku tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności przez ubezpieczonego, za wyjątkiem sytuacji, w której prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania.

Prawo do zasiłku traci również ubezpieczony, który w czasie pobierania zasiłku opiekuńczego wykonuje pracę zarobkową lub wykorzystuje zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.

Warte podkreślenia jest to, że ubezpieczony traci owe uprawnienie za cały okres pobierania zasiłku, nawet jeżeli wykonywał pracę zarobkową jedynie przez 1 dzień.

System pracy zmianowej rodziców a zasiłek opiekuńczy

Rodzice aktywni zawodowo często decydują się na pracę zmianową, właśnie w celu przemiennej opieki nad dzieckiem. Takim opiekunom również przysługuje prawo do zasiłku opiekuńczego. Jednakże jego wymiar lub sposób wyliczania może być inny niż ten „standardowy”.

Prawo do świadczenia przysługuje na równi matce i ojcu małoletniego, jednakże świadczenie wypłacane jest wyłącznie jednemu z nich. Zasiłek otrzymuje rodzic, który wystąpi z wnioskiem o przyznanie zasiłku.

Przy obliczaniu zasiłku opiekuńczego w sytuacji pracy zmianowej opiekunów, należy porównywać godziny pracy rodziców przypadające na okres choroby dziecka. Jeśli w czasie sprawowania osobistej opieki przypadają dni wolne od pracy, to zasiłek przysługuje również za te dni.

Przy obliczaniu wymiaru świadczenia należy stosować zasady, zgodnie z którymi, jeśli jedno z opiekunów bądź oboje pracują w systemie zmianowym, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje za okres sprawowania opieki nad małoletnim, gdy:

  • rodzice pracują na tych samych zmianach, np. w godzinach od 9 do 17; 
  • rodzice pracują na różnych zmianach, ale godziny pracy częściowo się pokrywają, np. pierwszy z rodziców pracuje w godzinach od 9 do 17, drugi od 15 do 23;
  • rodzice pracują na różnych zmianach, a godziny ich pracy nie pokrywają się, ale chore dziecko pozostawałoby bez opieki w wyniku długiego czasu niezbędnego na dojazd do pracy i z powrotem opiekunów, np. pierwszy z rodziców pracuje w godzinach od 9 do 17, drugi od 17 do 23, lecz oboje mają 30 min drogi do pracy i z pracy.

Powyższe nie obowiązuje, gdy rodzice pracują w systemie zmianowym, lecz sprawują opiekę nad chorym dzieckiem w wieku do lat 2. W takim przypadku prawo do zasiłku opiekuńczego przysługuje jednemu z opiekunów, nawet jeżeli zmiany pracy się ze sobą nie pokrywają.

Dodatkowo zasiłek zostaje przyznawany również, kiedy jeden z rodziców albo oboje pracują w systemie zmianowym, a ich zmiany się nie pokrywają, lecz jedno z nich z powodu choroby, przebywania w szpitalu lub ciąży i nie ma realnych możliwości sprawowania opieki nad małoletnim. 

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. – o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2020 r. poz. 870).
Radosław Pilarski
Radosław Pilarski
Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.

więcej porad

Dezinformacja oraz fake newsy – jakie grożą za to kary?

Obserwując poczynania „kanapowych naukowców” doszedłem do przekonania, że większość ludzi, którzy tworzą teorie spiskowe, wierzących w nie i je powielających, nie mają w cale złych intencji. [reklama-ads] Robią to ze strachu, niewiedzy, lenistwa (zrozumienie niektórych zjawisk lub zapoznanie się z wiarygodnymi źródłami naukowymi wymaga czasu i chęci) oraz braku umiejętności logicznego łączenia faktów oraz doszukiwania się związków przyczynowo-skutkowych (powyższy przykład anteny 5G i działki). Takie zachowania, w normalnych czasach, można by po prostu lekceważyć. W sytuacji jednak, gdy w grę wchodzi zdrowie całego społeczeństwa, trudno jest przejść obok tego niewzruszonym. Dezinformacja oraz fake newsy to zjawiska, które należy z całą stanowczością potępić, a ludzi, którzy w nie wierzą, edukować. Dezinformacja – czym jest? W pierwszej kolejności, aby móc mówić o sankcjach za szczerzenie dezinformacji, należy wyjaśnić czym ona jest. Dezinformacja jest to  zamierzona i konsekwentna formuła przekazu informacji zmanipulowanych lub fałszywych oraz fabrykowanie takiego przekazu poprzez tworzenie różnego rodzaju nieautentycznych dowodów (np. dokumentów czy wypowiedzi „autorytetów”), które powodują powstanie obrazu świata niezgodnego z rzeczywistością. [reklama-ads] Autorzy dezinformacji dążą do wywołania u odbiorców efektów w postaci: podejmowania błędnych decyzji; wytworzenia poglądu; podjęcia działania lub zaniechania takiego działania; skłócenia danej grupy społecznej. Zauważalnym problemem w walce z dezinformacją jest fakt, iż autorzy fake newsów tworzą przekaz przy użyciu materiałów o dużej zbieżności z faktami - powołują się na znane odbiorcom zjawiska czy prawdziwe badania, jednocześnie manipulując ich treścią. W kontekście odpowiedzialności sprawcy, należy podkreślić, że dezinformacji poddaje się grupy ludzi, np. całe społeczeństwa czy populacje, a nie poszczególne osoby. Co więcej dezinformacja jest działaniem zamierzonym. Nieprawdziwa lub zmanipulowana informacja ma za zadanie osiągnąć określony zamiar autora. Celem fake newsa jest przekazanie odbiorcy informacji pozornej, bezużytecznej lub szkodliwej, która następnie posłuży do podejmowania przez odbiorcę błędnych decyzji, korzystnych z punktu widzenia podmiotu dezinformującego. [reklama-ads] [rada]Istotą działań dezinformacyjnych jest wprowadzenie do obiegu publicznego informacji, które mają oddziaływać na zachowania społeczeństwa, sprawiając jednak pozory spontaniczności.[/rada] [uwaga]Czytaj też: Błąd w sztuce lekarskiej – jak dochodzić swoich praw[/uwaga] Dezinformacja – jak ją rozpoznać? Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń i Instytucji Bibliotekarskich (IFLA) opublikowała planszę, której zadaniem jest pomoc w rozpoznawaniu fake newsów. Przyswojenie sobie jej założeń może w przyszłości ochronić przed pojmowaniem wielu nieodpowiedzialnych lub groźnych decyzji. Co grozi za rozpowszechnianie dezinformacji? Polski Kodeks karny nie wypracował jeszcze jednoznacznej normy, która odnosiła by się do przestępstwa tworzenia i rozpowszechniania dezinformacji. Istnieje jednak szereg przestępstw stypizowanych w KK, które można popełnić za pomocą fake newsów. [reklama-ads] Do najpowszechniejszych przewinień związanych z dezinformacją możemy zakwalifikować zniesławienie, znieważenie oraz wprowadzenie w błąd instytucji użyteczności publicznej. Zniesławienie Przestępstwo zniesławienia zostało unormowane art. 212 Kodeksu karnego. Obejmuje ono różne rodzaje fałszywych informacji. Mogą dotyczyć zarówno osób fizycznych, jak też instytucji. Fake news w formie zniesławienia to informacja, która przypisuje ofierze negatywnie oceniane właściwości czy potępiane społecznie postępowanie, co może ją narazić na poniżenie w opinii publicznej czy utratę zaufania. Zniesławienie może skutkować negatywnym odbiorem społecznym pokrzywdzonego lub nawet zaprzestaniem jego funkcjonowania w sferze publicznej. [paragraf]Art. 212 KK § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. [reklama-ads] podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.[/paragraf] Zniesławienie może np. dotyczyć polityka „oskarżonego” o łapownictwo, działacza społecznego posądzonego o zdradę żony, czy też (obecnie aktualne) lekarza, któremu przypisuje się pobieranie dodatkowego wynagrodzenia za oznaczenie na karcie pacjenta zarażenia koronawirusem. Zniewaga Przestępstwo stypizowane w art. 216 Kodeksu karnego. Znieważenie polega na ośmieszeniu, poniżeniu, okazaniu pogardy czy uderzeniu w poczucie godności osoby, której przestępstwo dotyczy. [paragraf]Art. 216 KK § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.[/paragraf] [reklama-ads] Zniewaga może polegać np. na publicznej wypowiedzi na temat polityka, iż jest on chamem i prostakiem. W Internecie natomiast coraz większym powodzeniem „cieszą się” tak zwane deepfaki. Polegają one na wklejeniu twarzy ofiary na postać, która zachowuje się w sposób nielicujący z powagą osoby, która jest poniżana. Powyższy rodzaj przestępstwa może też przybrać postać produkcji pornograficznej z twarzą ofiary (tzw. deep porn). W tym miejscu należy wskazać, że ochrona przed zniewagą ma postać miecza obosiecznego. Możemy nie zgadzać się z aktualnie popularnymi „antyszczepionkowacami” czy osobami o poglądach skrajnie lewicowych, jednakże porównywanie ich do faszystów, nazistów, hitlerowców, czy komunistów, może być poczytywane jako zniewaga. Wprowadzenie w błąd instytucji użyteczności publicznej Wywołanie paniki jest karane. Niestety, póki co, czyn ten dotyczy wyłącznie sytuacji, kiedy zachowanie sprawcy prowadzi do konieczności podjęcia czynność przez instytucje użyteczności publicznej lub organów ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia, mających na celu uchylenie fałszywego zagrożenia. Za wszelkie negatywne konsekwencje majątkowe czy zdrowotne osób, które w skutek „siania paniki” ucierpiały, sprawca odpowiada jedynie cywilnie – pokrzywdzony może złożyć pozew o zadośćuczynienie lub odszkodowanie. [reklama-ads] [paragraf]Art. 224a KK Kto wiedząc, że zagrożenie nie istnieje, zawiadamia o zdarzeniu, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób lub mieniu w znacznych rozmiarach lub stwarza sytuację, mającą wywołać przekonanie o istnieniu takiego zagrożenia, czym wywołuje czynność instytucji użyteczności publicznej lub organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia mającą na celu uchylenie zagrożenia, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.[/paragraf] Aktywiści antyszczepionkowi – czy mają się czego obawiać? Najbardziej zagorzali przeciwnicy szczepień nie poprzestają na indoktrynacji społeczeństwa i obarczaniu odpowiedzialnością Billa Gatesa za plany depopulacji ludności oraz wszczepiania chipów. Aktualnie rozpoczęli aktywną walkę z rządem oraz tzw. Bigpharmą. Antyszczepionkowcy skrzykują się w szpitalach i próbują promować tezy, jakoby koronawirus nie istniał i jest to wyłącznie spisek. [reklama-ads] Dodatkowo te same osoby rezerwują terminy szczepień się na koronawirusa, na które potem się nie stawiają. Są bardzo zdeterminowani w swoim działaniu, przez co doprowadzają do marnowania wielu jednostek preparatów przeznaczonych do szczepień. Rząd zapowiedział walkę z powyższa grupą osób. Ze strony polityków pojawiają się głosy, aby opisane zachowanie uznać za terroryzm. W takiej sytuacji, antyszczepionkowym bojownikom groziłoby nawet do 10 lat więzienia. Bardziej prawdopodobne jest jednak zakwalifikowanie owego zachowania jako czyn z art. 165 KK. Zgodnie z nim każdy kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jakby nie patrzeć jest to również dotkliwa sankcja, która powinna odstraszyć większość „szkodników”. Dezinformacja – garść najpopularniejszych fake newsów Na stronie www.cyberdefence24.pl pojawił się artykuł, który rozprawia się z ogromem fake newsów o aktualnie najpopularniejszym temacie – koronawirusie i szczepieniach. Poniżej przedstawiamy kilka najistotniejszych z nich: 1.  Fake news: Gigantyczne oszustwo Covid-19 powoli wychodzi na jaw  [reklama-ads] Fake news dotyczy systemach testowania na SARS-CoV-2, które rzekomo zostały opracowane w 2015 i 2017 roku i zgłoszone do amerykańskiego urzędu patentowego. W czym błąd? W błędnej interpretacji oficjalnych informacji tłumaczy Demagog, który zajął się sprawą. A trudno się nie pomylić - dużo dat, znane nazwisko, a do tego nie byle jakie, bo budzące grozę - Rothschild! Z czego wynika całe zamieszanie? Z tego, że pierwszy patent został zgłoszony przez Pana Rothschilda w 2015 roku, kolejna data wynika ze zmian statusów i aktualizacji patentu. Natomiast w maju 2020 roku, autor złożył kolejny wniosek, który był pokrewny do tego złożonego w 2015 roku - który był jego rozszerzeniem - a jak zaznaczono w opisie, nowa wersja może znaleźć również zastosowanie w diagnostyce choroby wywołanej przez SARS-CoV-2. 2. Fake news: Szczepionki zmodyfikują ludzkie DNA Lekarz powołujący się na „niezależnego eksperta z Niemiec” stwierdza, że szczepionki po podaniu zmodyfikują ludzkie DNA.  W nagraniu nie dość, że popełniono błąd w nazwisku lekarza to jeszcze śledztwo AFP wykazało, że jego zatrudnienie w niemieckich placówkach budzi spore wątpliwości. Okazuje się, że lekarz wskazuje jako miejsca swojego zatrudnienia placówkę, w której o nim nie słyszano. Co więcej nie opublikował on żadnej pracy w czasopiśmie naukowym.  3. Fake news: Puste karetki podjeżdżające pod szpital w Poznaniu [reklama-ads] “Cały dzień jeżdżą karetki na sygnale, lecz puste” twierdzi autor postu, który cieszył się niemałą popularnością. Podjeżdżają, lecz z drugiej strony szpitala, gdzie znajduje się oddział zakaźny. Autor nagrania zarejestrował wejście, którym wchodzą pracownicy oraz pacjenci do podstawowej opieki zdrowotnej i do poradni specjalistycznych. Podjeżdżają tam także auta z dostawami np. środków ochrony osobistej, a także karetki z krwią, osoczem od ozdrowieńców czy z pacjentami objętymi programami terapeutycznymi - stwierdził zastępca dyrektora miejskiego szpitala w Poznaniu w rozmowie z Konkret24.  4. Fake news: Noszenie maseczek prowadzi do rozwoju grzybów, bakterii i pleśni Noszenie maseczek jest szkodliwe i powoduje rozwój grzybów, bakterii i pleśni. Post z taką treścią został opublikowany na Facebooku 20 września i został udostępniony 3 tys. razy - informuje AFP Sprawdzam. Same maski nie stanowią zagrożenia, tylko niewłaściwe postępowanie z nimi, czyli np.  długotrwałe noszenie maseczek jednorazowych, dotykanie ich brudnymi, nieumytymi rękami oraz ogólny brak higieny. 5. Fake news : Pandemia to wyreżyserowany spektakl [reklama-ads] Aktorzy przebrani za pacjentów.  To kolejny dowód na słuszność tezy promowanej przez koronasceptyków, że pandemia to wymyślone, a wręcz wyreżyserowane zagrożenie.   W mediach społecznościowych krąży film, który został udostępniony na Facebooku prawie dwa tysiące razy. W niewielkim czasie zyskał również 130 reakcji i ponad 300 komentarzy. Film jest autentyczny – jednakże jest to to nagranie ze szkolenia służby zdrowia w Niemczech, a głównym celem była symulacja wszystkich ważnych procesów operacyjnych.  6. Fake news: COVID-19 to plan masowej eksterminacji  W Internecie krąży film, w którym ubrany w biały fartuch czyta z kartki, że celem pandemii jest „zredukowanie o ponad 80 procent” światowej populacji pojawił się na Facebooku 27 sierpnia i uzyskał 32 tys. udostępnień, a obejrzało go ponad 2,5 miliona widzów. To fałszywa teoria spiskowa. COVID-19 to choroba wywołana przez nowy szczep koronawirusa, a jej nazwa została oficjalnie wprowadzona przez WHO - informuje AFP Sprawdzam, które zajęło się analizą filmu. Włoski doktor okazał się również zwolennikiem spiskowych teorii antyszczepionkowych twierdząc, że celem szczepionki na COVID-19 jest depopulacja. 7. Fake news: młoda pielęgniarka, która zemdlała na wizji w trakcie wywiadu po zaszczepieniu nie żyje [reklama-ads] Pielęgniarka żyje i ma się dobrze. Informacje krążące po sieci o rzekomej śmierci pielęgniarki pojawiały się już tuż po całym zdarzeniu. Spirala spekulacji nakręcana była przez domorosłych detektywów udowadniających na podstawie “jednoznacznych” dowodów, że kobieta zmarła. Jakich na przykład? Takich, że skoro nie pojawiają się posty na Instagramie to raczej pewne, że nie żyje. Do odniesienia się do sprawy zmuszony został również szpital, który potwierdził, że pracująca w nim pielęgniarka odpoczywa w domu i prosi o uszanowanie jej prywatności.

Zasiłek macierzyński a działalność gospodarcza

Zasiłek macierzyński jest uzależniony od składek na ubezpieczenie chorobowe. W przypadku pracowników etatowych pracodawca ma obowiązek opłacać ten rodzaj składki. [reklama-ads] Przedsiębiorca ma wolny wybór, może opłacać składki i korzystać z świadczeń społecznych lub może z nich zrezygnować i wówczas, w czasie choroby lub innych zdarzeń wyłączających go aktywności zawodowej, nie otrzyma adekwatnej pomocy finansowej. Co istotne, matka planująca ciążę lub zabezpieczająca się na taką możliwość, powinna zdecydować jak wysokie składki chce opłacać. Końcowo to od tej decyzji będą zależały jej „dochody” w czasie L4 w okresie ciąży oraz w czasie opieki nad nowonarodzonym dzieckiem. Zasiłek macierzyński – kto ma do niego prawo? Zasiłek macierzyński płatny przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych przysługuje za okres urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego. Na owe świadczenie mogą jednak liczyć wyłącznie ci przedsiębiorcy, którzy są objęci ubezpieczeniem chorobowym, tj. dobrowolnie opłacali składki na to ubezpieczenie. Prawo do zasiłku macierzyńskiego przysługuje osobie, która w okresie ubezpieczenia chorobowego: urodziła dziecko; przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7. roku życia lub 10. roku życia w przypadku dziecka, które ma odroczony obowiązek szkolny i wystąpiła do sądu z wnioskiem o jego przysposobienie; przyjęła dziecko w wieku do 7. roku życia lub 10. roku życia w przypadku dziecka, które ma odroczony obowiązek szkolny, na wychowanie w ramach rodziny zastępczej (z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej). [reklama-ads] [rada]Przedsiębiorców nie obowiązuje okres wyczekiwania. Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego urodziła dziecko. Wystarczy więc, aby kobieta przystąpiła do ubezpieczenia chorobowego przed dniem porodu (nawet jeden dzień przed).[/rada] Zasiłek macierzyński a okres trwania urlopu Urlop macierzyński i rodzicielski jest świadczeniem mającym przede wszystkim zagwarantować matce dziecka potrzebny czas do rekonwalescencji i wypoczynku po ciąży i porodzie, a także dać czas na odchowanie nowonarodzonego dziecka. Urlop macierzyński jest urlopem obligatoryjnym, z którego musi skorzystać każda pracująca (również prowadząca działalność) matka po urodzeniu dziecka. Urlop ten może być wykorzystany już w trakcie ciąży, w okresie do sześciu tygodni przed przewidywaną datą porodu. Skorzystanie z tego uprawnienia proporcjonalnie skraca czas urlopu po porodzie. „Przymusowy” okres rekonwalescencyjny trwa 14 tygodni, w tym czasie matka nie może zrezygnować z urlopu macierzyńskiego. Po tym okresie pracownica może zrezygnować ze świadczenia przekazując pozostałą część urlopu pracującemu ojcu dziecka. Ojciec dziecka będzie otrzymywał zasiłek macierzyński, o ile opłacał składki chorobowe (w przypadku umowy o pracę składki te są opłacane obowiązkowo przez pracodawcę). [reklama-ads] Przedsiębiorcza matka ma prawo do pobierania zasiłku macierzyńskiego w takim samym zakresie czasowym jak pracownik etatowy. Jest to odpowiednio: 20 tygodni w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie jednego dziecka; 31 tygodni w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie dwojga dzieci; 33 tygodnie w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie trojga dzieci; 35 tygodni w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie czworga dzieci; 37 tygodni w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie pięciorga i więcej dzieci. Po okresie urlopu macierzyńskiego przedsiębiorcom przysługuje urlop rodzicielski, przez który mogą oni w dalszym ciągu pobierać zasiłek macierzyński. Urlop rodzicielki trwa: 32 tygodnie w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie jednego dziecka, lub 34 tygodnie w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie dwojga dzieci. [pomoc]Przykład: W przypadku urodzenia jednego dziecka, matka prowadząca działalność gospodarczą, może pobierać zasiłek łącznie przez 52 tygodnie. W przypadku trojaczków będzie to już 67 tygodnie.[/pomoc] Warto wskazać, iż wysokość zasiłku macierzyńskiego i rodzicielskiego zależy od momentu złożenia deklaracji w przedmiocie chęci skorzystania z urlopów: jeżeli w ciągu 21 dni od porodu matka złoży do ZUS deklarację chęci skorzystania od razu z zasiłku przez okres 52 tygodni (urlop macierzyński i rodzicielski) zasiłek będzie wypłacany w wysokości 80% podstawy; z kolei jeżeli w wyżej wskazanym okresie deklaracja ta nie zostanie złożona, to przez okres odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego kobieta będzie otrzymywać zasiłek w wysokości 100% podstawy, zaś przez okres odpowiadający okresowi urlopu rodzicielskiego zasiłek będzie wynosić 60% podstawy. [reklama-ads] Wysokość zasiłku macierzyńskiego – jak go wyliczyć? Tutaj dochodzimy do najważniejszej kwestii – wysokości zasiłku. Kwota otrzymywana z ZUS zależy od wysokości opłacanych składek, tj. od zadeklarowanej podstawy, od której oblicza się składki, w okresie ostatnich 12 miesięcy przed rozpoczęciem urlopu macierzyńskiego. Jeżeli jednak przed porodem (ew. przyjęciem dziecka) składki były opłacane krócej aniżeli 12 miesięcy, zasiłek macierzyński zostanie obliczony na podstawie pełnych miesięcy kalendarzowych, za które było płacone ubezpieczenie. Oznacza to, że jednorazowe podniesienie składki chorobowej nie będzie miało tak istotnego wpływu na wzrostu zasiłku macierzyńskiego. Aby otrzymać wysoki zasiłek, należy odprowadzać składkę chorobową w wyższej wysokości przez pełne 12 miesięcy. Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w 2021 roku nie może być niższa niż 3.155,40 zł. Wylicza się ją jako 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w roku 2021 wynosi 5.259 zł. Im wyższe składki, tym adekwatnie wyższa podstawa wymiaru do ustalenia zasiłku. W regulowaniu wysokości składek istnieje jednak ograniczenie – zgodnie z art. 20 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawa wymiaru składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe nie może przekraczać miesięcznie 250% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Oznacza to, ze maksymalna miesięczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe w 2021 roku wynosi 13.147,50 zł. [rada]Przedsiębiorcy, których kwota zasiłku macierzyńskiego w skali miesiąca, pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, jest niższa od 1.000 zł (kwoty świadczenia rodzicielskiego), otrzymają podwyższenie świadczeń do 1.000 zł miesięcznie.[/rada] [reklama-ads] Przedsiębiorca opłacający preferencyjne składki, tj. tzw. mały ZUS oraz mały ZUS plus musi liczyć się z niższą podstawą naliczania zasiłku macierzyńskiego i rodzicielskiego. W praktyce oznacza to otrzymywanie minimalnej kwoty 1.000 zł. [uwaga]Czytaj też: Świadczenia na dzieci w 2021 roku – na co mogą liczyć rodzice?[/uwaga] Co jeżeli zasiłek macierzyński zaczął być pobierany przez upływem 12 miesięcy? W przypadku zaistnienia niezdolności do pracy przed upływem 12 miesięcy ubezpieczenia, przy wyższej niż minimalna podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, podstawę tę stanowi suma: przeciętnej miesięcznej najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składek, za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, oraz kwoty stanowiącej iloczyn 1/12 przeciętnej kwoty zadeklarowanej jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, w części przewyższającej najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, oraz liczby tych miesięcy.  [pomoc]Przykład: Przedsiębiorcza matka, zaszła w ciąże po 3 miesiącach od rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Przez ten okres opłacała składki na ubezpieczenie chorobowe od zadeklarowanej kwoty 8.000 zł. Minimalna podstawa wymiaru składek w 2021 roku to 3.155,40 zł. Krok 1 – wyliczenie najniższej przeciętnej podstawy: 3155,40 - 3155,40 x 13,71%  = 2722,80 zł [reklama-ads] Krok 2 – wyliczenie nadwyżki z tytułu opłacania składek: 8000 zł – 3155,40 = 4844,60 4844,60 – 4.844,60 x 13,71% = 4180,41 Iloczyn 1/12 kwoty nadwyżki i miesięcy podlegania ubezpieczeniu: (4180,41 / 12) x 3 = 1045,10 [reklama-ads] Krok 3 – wyliczenie podstawy wymiaru zasiłku macierzyńskiego: 2722,80 + 1045,10 = 3767,9 100% podstawy wymiaru wynosi 3.767,90 zł. W przypadku łącznego pobierania zasiłku macierzyńskiego i rodzicielskiego: 3.767,90 zł x 80% = 3014,32 80% podstawy wymiaru wynosi 3.014,32 zł. [reklama-ads] Krok 4 – wyliczenie kwoty zasiłku: Po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 17%, zasiłek macierzyński będzie wynosił 2.501,88zł.[/pomoc] Jak starać się o zasiłek macierzyński? Chęć uzyskania zasiłku macierzyńskiego należy zgłosić do ZUS, składając stosowne dokumenty. ZUS w przeciągu 30 dni od stwierdzenia uprawnień do zasiłku wypłaca świadczenie. Jeśli ZUS zdecyduje się wszcząć postępowanie wyjaśniające wobec ubezpieczonej matki, na czas trwania tego procesu, wypłata zasiłku może zostać wstrzymana (w praktyce dzieje się tak w 99% przypadków). Do wypłaty dojdzie dopiero po tym, gdy ZUS wyda pozytywną decyzję w sprawie. ZUS oprócz zakwestionowania samego prawa do świadczenia, może nie zgodzić się na wypłatę danej wysokości zasiłku. Wtedy obniży jego wysokość do kwoty przez siebie uznanej . W takim wypadku należy złożyć odwołanie od decyzji organu do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Prowadzenie działalności w czasie zasiłku – czy to legalne? Jak najbardziej. Kobieta przebywająca na urlopie macierzyńskich i rodzicielskim ma w dalszym ciągu może prowadzić działalność gospodarczą. Wówczas podlega jedynie obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzenia działalności. Nie ma natomiast obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, tj. emerytalne i rentowe. [rada]Jeżeli otrzymywany zasiłek macierzyński nie przekracza 1.000 zł miesięcznie, opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne nie jest obowiązkowe.[/rada] Co jeżeli przedsiębiorca nie opłacał składki chorobowej? [reklama-ads] Jeżeli przedsiębiorca nie opłacał składki chorobowej, nie otrzyma zasiłku macierzyńskiego. Jednakże dla matki, która nie pobiera zasiłku macierzyńskiego, przewidziane jest świadczenie rodzicielskie w wysokości 1.000 zł miesięcznie. Jest ono płatne przez 52 tygodnie w przypadku urodzenia jednego dziecka. W przypadku urodzenia wieloraczków albo przysposobienia lub objęcia opieką więcej niż jednego dziecka okres ten wynosi do 71 tygodni (analogicznie jak przy urlopie macierzyńskim i rodzicielskim). Wniosek o przyznanie świadczenia należy złożyć w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, właściwym dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy. Czas to wynosi trzy miesiące od daty urodzenia dziecka. [rada]Świadczenie rodzicielskie nie przysługuje matce, jeżeli ojciec dziecka otrzymuje zasiłek macierzyński.[/rada] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1320). ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 423). ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2020 r. poz. 870).[/informacja] [reklama-ads]