Przemoc w rodzinie. Zjawisko to towarzyszy wszystkim społeczeństwom, w każdym okresie cywilizacyjnym. Niestety problem ten jest przedmiotem tabu. Ofiary wstydzą się o tym mówić głośno, nie zgłaszają tego organom ścigania, nieraz wręcz bronią swoich oprawców. Polski ustawodawca postanowił zawalczyć o dobro poszkodowanych, nowelizując przepisy ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Ofiary przemocy mają teraz więcej instrumentów do obrony swojej godności oraz spokoju rodziny. Między nimi najistotniejsza jest Niebieska Karta oraz nakaz eksmisji, nakładany na sprawcę owej przemocy.
Niebieska Karta to instytucja mająca za zadanie zapewnić bezpieczeństwo rodzinie, w której stosowana jest przemoc. Może być ona założona na wniosek ofiary lub z urzędu przez organy ścigania – Policję, Prokuraturę.
Z kolei nakaz eksmisji jest uprawnieniem osoby dotkniętej przemocą domową. Jeżeli z powodu zachowania sprawcy, wspólne zamieszkanie jest szczególnie uciążliwe, sąd może wydać nakaz opuszczenia zajmowanego wspólnie mieszkania.
Przemoc w rodzinie – czym się przejawia?
Przemoc w rodzinie nie oznacza wyłącznie znęcania się fizycznego nad członkiem rodziny. Przemoc ma wiele obliczy. Może nimi być dręczenie psychiczne, wykorzystywanie ekonomiczne, a także napastowanie seksualne lub gwałty.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie przez przemocy w rodzinie należy rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.
Niebieska Karta – czym jest?
Procedura Niebieskiej kary reguluje art. 9d ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Instytucja ta nie stanowi tylko dokumentu pod tą nazwą, a ogół wszystkich czynności podejmowanych i realizowanych przez odpowiednie organy w związku z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie.
Co istotne, Niebieska Karta obejmuje nie tylko ofiarę i sprawcę przemocy, a całą rodzinę. Nie można więc założyć „komuś” Niebieskiej Karty. Procedura ta obejmuje wszystkich członków rodziny jako wspólnotę.
Wszczęcie omawianej procedury nie wymaga zgody osoby dotkniętej przemocą w rodzinie. Również prowadzenie procedury nie może zostać zakończone w skutek wyrażenia sprzeciwu przez osobę dotknięta przemocą.
Ustawodawca wprowadził ten mechanizm, aby ofiary, często zależne od sprawcy przemocy, pod jego wpływem, nie odwoływały swoich wcześniejszych oświadczeń w przedmiocie przemocy. Procedura Niebieskiej Karty toczy się bez względu na wolę osoby dotkniętej taką przemocą.
Wszczęcie procedury Niebieskiej Karty nie oznacza automatycznie założenia sprawy karnej. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa wymaga jednoznacznego oświadczenia w tym przedmiocie złożonego przed organami ścigania.
Procedura Niebieskiej Karty
Wszczęcie procedury następuje poprzez wypełnienie formularza „Niebieska Karta – A”. Wypełnia ją funkcjonariusz Policji, pracownik pomocy społecznej, oświaty, ochrony zdrowia lub gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych.
W ciągu 7 dni od wszczęcia procedury, funkcjonariusz Policji ma obowiązek skontaktowania się z rodziną dotkniętą przemocą i przeprowadzenie wywiadu środowiskowego. W trakcie trwania procedury Policja na bieżąco kontroluje sytuację w rodzinie, m.in. poprzez wizyty domowe nie rzadsze niż raz na 30 dni.
Niebieska Karta jest podzielona na szereg etapów:
- wszczęcie procedury;
- opracowanie indywidualnego planu pomocy;
- oddziaływanie na sprawcę przemocy;
- realizacja indywidualnego planu pomocy;
- zakończenie procedury.
W trakcie procedury, ofiary przemocy domowej, mają prawo do wielu nieodpłatnych instytucji pomocy, takich jak:
- poradnictwo psychologiczne, medyczne i prawne;
- prawo do obdukcji i zaświadczeń lekarskich;
- bezpieczne schronienia;
- uzyskanie mieszkania socjalnego;
- eksmisja sprawcy przemocy domowej.
Ustawodawca nie wskazał, jakie konkretnie czynności wchodzą w skład procedury. Ich dobór jest uzależniony od danego stanu faktycznego.
Kiedy procedura zostaje zakończona?
Jak zostało to wspomniane, procedura Niebieskiej Karty nie może zostać zakończona na wniosek osoby dotkniętej przemocą w rodzinie, a tym bardziej na wniosek sprawcy przemocy.
Zakończenie Niebieskiej Karty może nastąpić wyłącznie w przypadku:
- ustania przemocy w rodzinie i powstania uzasadnionego przypuszczenia o zaprzestaniu dalszego jej stosowania przez sprawcę oraz zrealizowania indywidualnego planu pomocy, lub
- rozstrzygnięcia o braku zasadności podejmowania działań.
Zakończenie procedury Niebieskiej Karty wymaga udokumentowania tego w formie protokołu, podpisanego przez przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego. O zakończeniu powiadamia się podmioty uczestniczące w procedurze.
Niebieska Karta a eksmisja sprawcy
Przepis art. 11a ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, daje ofiarom przemocy domowej dodatkowe narzędzie pomocowe. Jest nim nakaz opuszczenia mieszkania przez sprawcę owej przemocy.
Z instytucji tej można skorzystać niezależnie od procedury Niebieskiej Karty – łącznie z nią lub odrębnie. Co istotne brak wcześniejszego „założenia” Niebieskiej Karty nie daje prawa sprawcy przemocy domowej do zaskarżania decyzji o eksmisji.
Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 października 2016 roku, sygn. akt: II Ca 1100/16
„(…) brak dokumentacji z procedury Niebieskiej Karty nie stanowi negatywnej przesłanki wskazanej w art. 11a PrzemDomU. ”
Wniosek o eksmisję może być złożony przez osobę doznającą przemocy w rodzinie. Złożyć go można bezpośrednio w sądzie rejonowym miejsca zamieszkania rodziny, wydziale cywilnych lub rodzinnym i opiekuńczym.
Możliwe jest także dokonanie tego przez prokuratora lub Rzecznika Praw Dziecka. Wniosek jest obłożony opłatą sądową w wysokości 100 zł. Jeżeli wnioskodawcy nie stać jest na poniesienie takich kosztów, wraz z wnioskiem o wydanie nakazu opuszczenia mieszkania może on złożyć wniosek o całkowite lub częściowe zwolnienie z konieczności ponoszenia kosztów.
Z uzasadnienia wniosku powinno wyraźnie wynikać, że przyczyną żądania eksmisji jest stosowanie przemocy w rodzinie.
Oprócz wskazania, iż sprawca przemocy domowej wypełnił swoim zachowaniem przesłanki ustawowe (z art. art. 2 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie), wnioskodawca musi wykazać, iż stosując przemoc domową, sprawca czyni wspólne zamieszkanie szczególnie uciążliwym.
Szczególna uciążliwość występuje, gdy sprawca przemocy zagraża poczuciu bezpieczeństwa osoby dotkniętej przemocą w rodzinie lub uniemożliwi korzystanie ze wspólnych pomieszczeń lub urządzeń.
Wyrok Sądu Rejonowego we Wrocłąwiu z dnia 12 lipca 2017 roku, sygn. akt: I Ns 239/17
„Modelowa sytuacja zobowiązująca sprawcę przemocy w rodzinie do opuszczenia lokalu występuje wtedy, kiedy strony mieszkają razem. Na dzień wniesienia niniejszego wniosku strony wspólnie zamieszkiwały, natomiast ponad wszelką wątpliwość należało przyjąć, że wyprowadzka wnioskodawczyni z domu, a właściwie jej ucieczka z dziećmi nie była dobrowolna, lecz podyktowana zachowaniem uczestnika, obawą wnioskodawczyni i jej dzieci o własne życie i zdrowie, chęcią prowadzenia spokojnego życia. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że na miesiąc przed maturą syna matka nie podejmuje – niezmuszona okolicznościami zewnętrznymi – decyzji o wyprowadzce z domu i zamieszkaniu ze swoją matką, a następnie wynajęciu innego mieszkania. Byłoby to nieracjonalne i nielogiczne. Dlatego też w takiej sytuacji należało uznać, że to nie ofiara przemocy w rodzinie ma uciekać przed sprawcą, a odwrotnie to sprawca przemocy w rodzinie powinien opuścić dom mieszkalny i umożliwić tym samym spokojny powrót do niego żony i dzieci.”
Wniosek o eksmisje musi odnosić się do bieżącej sytuacji osoby poszkodowanej. Instytucja ta nie będzie miał bowiem zastosowania, jeżeli przemoc nie ma charakteru aktualnego.
Eksmisja sprawcy – natychmiastowa wykonalność
Z uwagi na fakt, iż omawiana instytucja ma na celu ochronę życia i zdrowia osób doznających przemocy w rodzinie, ustawodawca przewidział regulacje, które mają na celu umożliwienie natychmiastowej egzekucji orzeczenia sądowego w sprawie.
Po pierwsze, rozprawa w przedmiocie rozpoznania wniosku o eksmisje musi odbyć się maksymalnie w przeciągu 30 dni. Termin liczony jest od dnia wpływu wniosku do sądu.
Niestety konstrukcja przedmiotowego przepisu jest wadliwa, gdyż nie gwarantuje, że wyrok zapadnie już na pierwszej rozprawie. Może się więc okazać, że z 30 dni przerodzi się w 90 dniową „batalię” sądową.
Drugą regulację stanowi zasada natychmiastowej wykonalności orzeczenia sądu pierwszej instancji. Oznacza to, że wniesienie środka odwoławczego od wyroku nie wstrzymuje jego wykonania. Jest więc możliwe usunięcie z miejsca wspólnego zamieszkania sprawcy przemocy domowej jeszcze przed rozpoznaniem apelacji.
Niebieska Karta a nakaz eksmisji – podsumowanie
Z całą pewnością istniejące statystki dotyczące występowania przemocy w rodzinie są wielokrotnie zaniżone. Wynika to z faktu, iż przemoc domowa jest tematem wstydliwym i uwłaczającym dla ofiar. Mimo iż nie jest to łatwe, osoby stykające się z przemocą w rodzinie (nie tylko same ofirary) nie powinny trwać bezczynnie, a tym bardziej bronić oprawców.
Każda osoba, która doznała przemocy ma realną możliwość zmiany swojej sytuacji. Pomocne mogą okazać się omówione w niniejszym artykule instytucje – Niebieska Karta oraz nakaz opuszczenia mieszkania przez sprawcę przemocy. Żadna z nich nie wypływa na drugą, tak więc mogą być stosowane obok siebie lub oddzielnie.
Należy pamiętać, iż żaden z przedmiotowych instrumentów pomocy nie skutkuje bezpośrednio rozpoczęciem sprawy karnej przeciwko sprawcy przemocy domowej. Jednakże skorzystanie z nich może następczo stanowić istotny dowód w sprawach rodzinnych – rozwodowej, o kontakty z dziećmi, o pozbawienie władzy rodzicielskiej oraz w sprawie karnej.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz.U. z 2020 r. poz. 218).
- rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” (Dz.U. 2011 nr 209 poz. 1245)
- wytyczne Nr 5 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 grudnia 2020 r. w sprawie sposobu postępowania policjantów podczas realizacji procedury „Niebieskie Karty” oraz wydawania nakazu natychmiastowego opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia lub zakazu zbliżania się do mieszkania i jego bezpośredniego otoczeni (Dz.Urz.KGP z 2020 r. poz. 63).
więcej porad
Biznesplan – jak stworzyć plan działania firmy?
Biznesplan nie stanowi formalnego pisma, które należy formułować na właściwym formularzu przy zachowaniu szeregu wymogów ustawowych. Stanowi bardziej pisemne sprecyzowanie celów biznesowych oraz zaplanowanie działań, mających te cele przybliżyć.
[reklama-ads]
Nie ma jednej uniwersalnej recepty na idealny biznesplan. Każda gałąź biznesu wymaga innego podejścia. Jednakże można wyróżnić elementy, które będą wspólne dla każdego przedsiębiorstwa.
Będą to m.in. analiza możliwości rynkowych oraz konkurencji, porównanie cen oferowanych produktów lub usług do tych istniejących już na rynku, określenie dostawców i odbiorców, czy chociażby określenie zagrożeń dla działalności firmy.
Biznesplan – czy aby na pewno potrzebny?
Niektórzy ruszają do „boju” bez większego planowania, niektórym z nich nawet to wychodzi. Jednakże najwięksi gracze na rynku zawsze mają plan długoletniego działania. Co więcej, mają również plan B i C, gdyby pierwotny zamysł się nie powiódł.
Biznesplan w biznesie nie jest wymogiem. Jest jednak narzędziem, które pozwoli przedsiębiorcy na przeprowadzenie analizy możliwości rynkowych oraz środków umożliwiających osiągnięcie założonych celów w konkretnym otoczeniu biznesowym.
Ma za zadanie pokazać wady i zalety planowanej działalności. Bo co jeśli post factum okaże się, że nasz „idealny pomysł na firmę” nie ma realnych szans na powodzenie z powodu barier finansowych, braku odbiorców czy też istnienia ograniczeń prawnych (np. koncesje czy uprawnienia zawodowe)?
Sam proces tworzenia planu biznesowego pozwoli przedsiębiorcy na ochłonięcie i spojrzenie chłodnym okiem na realne szanse powiedzenia się biznesu.
[reklama-ads]
Po co więc tworzyć biznesplan?
Minusem tworzenia biznesplanu jest konieczność poświęcenia na to dużej ilości czasu. I na dobrą sprawę, w tym miejscu negatywy się kończą. Im bardziej rozbudowany i szczegółowy projekt działania, tym większa szansa na sukces.
Najistotniejszym zadaniem biznesplanu jest dostarczenie przedsiębiorcy informacji niezbędnych do podjęcia świadomej decyzji w temacie: czy w ogóle warto zaczynać, a jeżeli tak to jak zrobić to najefektywniej.
Co więcej, powzięcie nowych, precyzyjnych danych pozwoli na modyfikacje pierwotnych założeń i tym samym uniknięcie wielu błędów, które mogłyby odbić się niekorzystnie na portfelu inwestora.
Przedsiębiorcy to osoby silnie kreatywne, które wpadają na nowy pomysł biznesowy kilkanaście razy na dobę. Spisanie pomysłów na papierze w formie biznesplanu pozwala uporządkować dotychczasowe idee i plany, dobrze je przemyśleć, a następczo skupić się na konkretnym celu.
Należy również pamiętać, że w niektórych sytuacjach, biznesplan będzie nieodzowny. Będzie tak w przypadku, gdy przedsiębiorca zamierza sfinansować swoją działalność przy pomocy dotacji lub kredytu. Urzędy oraz banki nie wypłacą środków bez zapoznania się z planem biznesowym przedsiębiorcy.
Każda instytucja posiada własne regulacje wewnętrzne, warto więc zapoznać się z indywidualnymi wymogami stawianymi przed beneficjentem, jeszcze przed przystąpieniem do tworzenia biznesplanu.
A co w przypadku, gdy firma już działa? Czy warto poświęcać czas na tworzenie planu działania? Oczywiście, że tak. Biznesplan ma za zadanie także pomóc w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Dzięki jasno sformułowanym celom oraz dokładnemu określeniu sposobu ich realizacji, z całą pewnością będzie prostsze i efektywniejsze.
[reklama-ads]
Na początek – pismo przewodnie biznesplanu
Dobry biznesplan powinien zaczynać się od pisma przewodniego, tj. streszczenia planu działania. Owe pismo powinno zawierać esencje biznesplanu, najważniejsze fakty i informacje przemawiające za wdrążeniem stworzonego projektu w życie. Pismo przewodnie powinno zawierać niejako „spis treści” całego dokumentu oraz krótkie przedstawienie każdego tematu.
W streszczeniu należy wyróżnić takie kwestie jak:
idee oraz cele handlowe;
nazwę firmy, dane osobowe przedsiębiorcy oraz jego kwalifikacje;
określenie branży w której ma działać firma;
oferowane produkty lub usługi;
określenie odbiorców;
korzyści dla odbiorów korzystających z towarów lub usług firmy;
wskazanie dostawców;
wskazanie konkurencji oraz zagrożeń biznesowych;
wskazanie wybranego przez przedsiębiorcę rodzaju marketingu i sposobu sprzedaży;
analizy finansowe przedsiębiorstwa - zwięzłe przedstawienie przychodów, kosztów i zysków, które może osiągać firma;
prognozy na przyszłość;
w przypadku wniosku o kredyt lub dotację – należy wskazać kierunki i wielkości wydatkowania otrzymanych środków.
[rada]Sporządzenie pisma przewodniego warto zostawić na sam koniec prac nad dokumentem. Streszczenie musi bowiem zawierać wszystkie kwestie zawarte w biznesplanie, toteż łatwiej dostosować je do sporządzanego planu, niż biznesplan budować ściśle pod streszczenie.[/rada]
[uwaga]Czytaj też: Działalność nierejestrowana – kogo dotyczy i co ułatwia?[/uwaga]
Tworzymy biznesplan
[reklama-ads]
Przechodząc do sedna, przedstawimy najważniejsze elementy jakie powinien zawierać biznesplan. Oczywiści w zależności od rodzaju działalności, może być potrzebne poruszenie także innych, specjalistycznych kwestii. My skupimy się na sprawach najistotniejszych, bez których biznesplan nie będzie w sposób właściwy spełniał swojego przeznaczenia.
1. Idee i cele handlowe przedsiębiorstwa
Przed przejściem do konkretów, warto zastanowić się w jaki sposób firma ma funkcjonować na danym rynku. Czy może spełniać jakąś rolę społeczną, np. naukową, informacyjną. Jaki jest pierwszorzędny cel działalności – nie zawsze pieniądze napędzają przedsiębiorców.
Następnie pora zając się sprawami bardziej przyziemnymi, tj. założenia finansowe. Należy wskazać cele handlowe, jakie firma powinna osiągnąć w najbliższych latach. Chodzi tu przede wszystkim o stwierdzenie, czy dana działalność w przeciągu np. 5 lat doprowadzi do zwrotu inwestycji, przejęcia określonego udziału w rynku, czy też osiągnięcia przychodu pozwalającego na nowe inwestycje.
Dokładne określenie założeń pozwoli skupić się na danym celu i dążyć do niego, bez podejmowania dodatkowych, nierzadko niepotrzebnych działań. Dodatkowo owy spis pozwoli w przyszłości zweryfikować czy biznes rozwija się zgodnie z pierwotnym zamysłem i czy podjęte działania są adekwatne do potrzeb.
2. Informacje o przedsiębiorcy
Oprócz suchych faktów o przedsiębiorstwie, tj. nazwie przyszłej firmy czy planowanej siedzibie, warto scharakteryzować postać samego przedsiębiorcy.
Wskazując dane przedsiębiorstwa, przede wszystkim należy określić:
[reklama-ads]
firmę (nazwę przedsiębiorstwa);
planowaną siedziby firmy;
dane kontaktowe przedsiębiorcy.
Przechodząc do osoby przedsiębiorcy, tu może być nieco trudniej. Trzeba spojrzeć na siebie krytycznie i wypunktować swoje zalety i wady, przydatne umiejętności oraz obszary, które wymagają poprawy. Do najważniejszych informacji o przedsiębiorcy należą:
imię i nazwisko;
data urodzenia, PESEL;
wykształcenie;
kwalifikacje;
odbyte kursy i szkolenia;
dodatkowe umiejętności, przydatne w prowadzeniu planowanej działalności;
doświadczenie zawodowe;
motywacje;
zainteresowania.
3. Opis działalności gospodarczej
[reklama-ads]
Kolejnym punktem biznesplanu jest opis planowanej działalności gospodarczej. W ramach tego punku należy wskazać:
formę prawną planowanej działalności;
lokalizację lokalu firmy;
termin rozpoczęcia działalności;
opis oferowanego produktu.
Forma prawna
Firma musi działać pod konkretną formą prawną. Może to być jednoosobowa działalność gospodarcza (osoba fizyczna), jak również spółka prawa handlowego – osobowa lub kapitałowa (osoba prawna).
Lokalizacja lokalu firmy
Ten podpunkt będzie istotny, jeżeli przedsiębiorca planuje prowadzić działalność w innym miejscu, aniżeli wskazuje na to siedziba firmy. Warto wskazać również czy lokal przeznaczony do prowadzenia firmy jest własnością przedsiębiorcy, będzie przez niego wynajmowany czy użyczany.
Termin rozpoczęcia działalności
Termin rozpoczęcia działalności jest ważny, kiedy w grę wchodzi działalność niejako "sezonowa", np. biuro podróży, firma remontowa. Termin rozpoczęcia funkcjonowania może mieć duży wpływ na dobry i zyskowny start, jak również na porażkę firmy na rynku.
Opis produktu
[reklama-ads]
Działalność gospodarcza siłą rzeczy musi opierać się na sprzedaży towarów lub usług, toteż nie można tworzyć planu działalności bez charakteryzacji oferowanych produktów .
Trzeba dokładnie je opisać, określić ich możliwości, funkcje, zalety i wady. Należy zastanowić się, na czym konkretnie przedsiębiorca chce zarabiać, np. niektóre produkty mogą sprzedawane na granicy opłacalności, za to usługi dodatkowe świadczone obok mogą przynosić wysokie zyski (sprzedaż komputerów za niską cenę, wysoki koszt montażu urządzenia).
Dodatkowo warto wskazać powody dlaczego klienci mieliby sięgać po usługi firmy, co wyróżnia jej produkty od innych istniejących na rynku oraz jakie działania zamierza podjąć przedsiębiorca, aby przekonać klientów, iż jego towary/usługi mają przewagę nad konkurencją.
[rada]Bardzo ważną daną jest stopień zapotrzebowania na produkt. Jest to informacja, bez której nie powinno się rozpoczynać biznesu. Nawet najlepszej jakości produkt nie ma szans na sprzedaż, jeżeli nie istnieje na niego popyt. Zapotrzebowanie oczywiście można stworzyć, jednak jest to zadanie czasochłonne i wymagające ogromnego nakładu finansowego.[/rada]
Jeżeli sprzedaż produktu wymaga koncesji lub pozwolenia, trzeba wskazać rodzaj pozwolenia, okres jego trwania, koszt wydania pozwolenia, oraz jego wpływ na końcową cenę produktu.
Dodatkowo, jeżeli firma zamierza obracać towarami z terminami ważności, należy to wskazać. Warto również zastanowić się, jak zminimalizować ryzyko związane z upływem terminu i popsuciem się produktu oraz w jaki sposób przedsiębiorstwo poradzi sobie ze stratami, jakie niesie za sobą upłynięcie terminu przydatności.
[reklama-ads]
Na końcu należy wskazać na jakim etapie znajduje się oferowany produkt (produkty). Czy będzie on dopiero produkowany przez przedsiębiorcę lub sprowadzany, czy też został już wytworzony i tylko czeka na sprzedaż.
4. Analiza marketingowa
Przeprowadzenie analizy marketingowej ma dać odpowiedź na pytanie: jak dotrzeć do klienta, jak doprowadzić do sprzedaży oraz jak zachować odbiorców? Analiza marketingowa składa się z analizy:
rynku;
reklamy i promocji;
klientów;
dostawców;
konkurencji;
poziomu cen;
SWOT (analiza strategiczna).
Analiza rynku
Analiza rynku polega na zbadaniu rynku docelowego, liczby potencjalnych odbiorców oraz przybliżonej ilości sprzedaży.
W pierwszej kolejności należy określić rynek, na jakim ma funkcjonować przedsiębiorstwo. Chodzi o obszar w sensie geograficznym – rynek lokalny danego miasta, gminy, powiatu, województwa, rynek krajowy, europejski, globalny. Przedsiębiorca musi zastanowić się jakie są jego realne możliwości i dostępne środki transferowe.
[reklama-ads]
Następnie należy oszacować liczbę potencjalnych klientów w skali dnia, miesiąca czy roku. Warto sprawdzić, w jakich porach dnia klienci najchętniej korzystają z danych usług. Dla przykładu salon prasowy najwięcej klientów przyciągnie rano, z kolei bar największe obłożenie ma wieczorem i w nocy.
Trzeba zastanowić się również, jak często ludzie odwiedzają dane miejsce. Może mieć to znaczenie w mniejszych miejscowościach. W przypadku restauracji, mniejsza liczba ludności przełoży się na mniejszą liczbę wizyt gości jednocześnie, co może wskazać przedsiębiorcy jak dużego lokalu będzie potrzebował.
Określenie zasięgu terytorialnego firmy oraz liczy potencjalnych klientów wprost wskaże na jaką wielkość sprzedaży może liczyć przedsiębiorca. Wystarczy przemnożyć cenę produktu przez szacowaną liczbę sprzedanych produktów. Analiza ta pokaże na jakie zyski może liczyć firma.
Analiza reklamy i promocji
Tutaj przedsiębiorca powinien skonkretyzować jakie działania promocyjne planuje podjąć. Należy określić środki dostępnej promocji i przybliżyć jaki jest cel każdego ze wskazanych narzędzi reklamowych. Następnie trzeba wskazać te najefektywniejsze w odniesieniu do danego rodzaju działalności oraz określić czas promocji i koszty jej przeprowadzenia.
Dla skonkretyzowania planu działania, warto aby przedsiębiorca rozbił poszczególne zamierzone działania reklamowe i wskazał wartość wydatków niezbędnych do ich przeprowadzenia w skali miesiąca. Roczne zestawienie wszystkich wydatków pokaże, jakie realnie należy przeznaczyć środki na reklamę.
Analiza klientów
[reklama-ads]
Analiza klientów ma odpowiedzieć na pytania:
do jakiego rodzaju podmiotów ma trafić towar lub usługa firmy?
w jaki sposób firma będzie dostarczała klientom towaru lub usługi?
w jaki sposób klienci będą płacili za zamówione produkty?
Analiza klientów to swoista selekcja rynku zbytu. Przedsiębiorca musi wiedzieć czy zamierza z produktem trafić do osób fizycznych (konsumentów) czy prywatnych (firm). Jest to ważne o tyle, że w relacjach ze wspomnianymi osobami obowiązują inne przepisy prawne.
Następnie należy określić w jaki sposób firma będzie dostarczała zakupione produkty – czy będą dostępne w sklepie stacjonarnym, czy internetowych, a może w obu jednocześnie, czy będą sprzedawane bezpośrednio przez przedsiębiorcę czy zostaną zlecone osobom trzecim (pośrednikom).
Warto wskazać także rodzaj rozliczania się z klientami. W dzisiejszych czasach jest to bardzo ważna kwestia. Klient chce wiedzieć czy będzie musiał wybrać pieniądze z banku, aby zapłacić, czy wystarczy posiadanie karty płatniczej, a może jest możliwość płatności BLIK. Niektóre firmy korzystają także z możliwości płatności na raty, albo z odroczonego terminu płatności.
Analiza dostawców
[reklama-ads]
W ramach analizy dostawców, przedsiębiorca musi opisać z jakich dostawców będzie korzystał (dane dostawców), jakie mają oni doświadczenie (ile działają na rynku) oraz jakie są opinie na ich temat (można to z łatwością sprawdzić w Internecie). Taka analiza pozwoli na „przesianie” rynku z jednostek o słabej renomie i kiepskiej obsłudze.
Kolejno trzeba wskazać warunki płatności dostawcom – sposób zapłaty (w gotówce, przelewem) oraz terminy wymagane przez kontrahentów (np. 14 lub 30 dni od wystawienia faktury).
Warto zastanowić się też nad najefektywniejszym i najbardziej opłacalnym sposobem dostaw. Finansowo może mieć duże znaczenie, czy towar będzie dostarczał producent, pośrednik czy też sam przedsiębiorca będzie odbierał produkty. Istotna jest także kwestia częstotliwości dostaw oraz możliwości transportowych (ilości towarów przewożonych w jednej partii) danych dostawców. To wszystko może mieć duży wpływ na ostateczne koszty działalności firmy.
Analiza konkurencji
Analiza konkurencji ma za zadanie uświadomić przedsiębiorcę jakie są jego szanse na sukces w danej gałęzi biznesowej. W tym celu należy wskazać najważniejszych konkurentów na rynku i określić ich mocne i słabe strony, ich ceny, oferowane usługi dodatkowe, jakość sprzedawanych produktów oraz lata doświadczenia.
[reklama-ads]
Analiza powinna wskazywać na:
liczbę firm wykonywujących podobną działalność;
najpoważniejszych konkurentów na rynku;
mocne i słabe strony konkurencji.
Analiza poziomu cen
Na poziom cen wpływają przede wszystkim:
konkurencja;
klienci;
zwyczaje zakupowe;
koszty produkcji.
Określenie powyższego, pozwoli przedsiębiorcy na określenie adekwatnej ceny produktu.
Z kolei odejście od standardowej ceny, ustalonej przez aktualny rynek, może nieść za sobą różnego rodzaju korzyści. Modyfikowanie ceny służy m.in. do:
[reklama-ads]
wzrostu zysku (w przypadku obniżenia ceny rynkowej);
generowania większych przepływów pieniężnych;
poprawy rentowności inwestycji;
utrzymania stałego narzutu dla wszystkich produktów;
przyciągnięcia nowych klientów;
wzrostu udziału w rynku;
utrzymaniu obecnych klientów poprzez zaoferowanie niższej ceny lojalnym klientom;
szybszego wprowadzenia produktu na rynek;
cross-sellingu (obniżka cen na jeden towar w celu sprzedaży innych po cenach standardowych);
poprawy sprzedaży niszowych produktów (np. tworzenie pakietów z bardziej popularnymi produktami).
Przejście przez powyższe podpunkty pozwoli przedsiębiorcy dobrać właściwą cenę produktu do strategii promocyjnej.
Ustalając cenę końcową produktu (brutto) trzeb mieć na uwadze sposób ustalania marży nakładanej na produkt oraz politykę rabatową firmy. Odnośnie polityki rabatowej, przedsiębiorca musi określić czy będzie takową stosował.
Jeżeli tak, to powinien wskazać czy będzie stosował rabaty ilościowe, rabaty dla pośredniaków czy rabaty dla stałych klientów oraz określić jakie będą warunku zastosowania danego sposobu rabatowania.
[rada]Bardzo ważne jest określenie ceny minimalnej niezbędnej dla osiągnięcia progu rentowności. Należy tu uwzględnić kwestię ewentualnych promocji i rabatów udzielanych kontrahentom i klientom. [/rada]
Analiza strategiczna SWOT
[reklama-ads]
Analiza strategiczna polega na rozważeniu wpływu czynników ekonomicznych, społecznych, etycznych i technologicznych na działalności firmy. Przedsiębiorca powinien zastanowić się ponadto jaka jest możliwość pojawienia się nowej konkurencji i podobnych produktów na rynku. Jaki wpływ na działalność mogą mieć nas czynniki prawne i polityczne.
Analiza SWOT polega na wskazaniu przez przedsiębiorcę:
mocnych stron (strengths) planowanego biznesu – oryginalność pomysłu, szeroka oferta usług, wysoka jakość produktu, przystępna cena;
słabych stron (weaknesses) – nieznana marka, niski budżet firmy, zła lokalizacja firmy;
możliwości (opportunities) – możliwość dotarcia do skonkretyzowanych grup odbiorców (np. danej grupy zawodowej), gdzie nie istnieje duża konkurencja;
zagrożenia (threats) – zamiary i działania konkurencji.
5. Plan finansowy
Plan finansowy stanowi najważniejszą część biznesplanu. Jak sama nazwa wskazuje mówi o finansach firmy, o przychodach, kosztach i dochodach. Plan finansowy ma za zadanie wskazać przedsiębiorcy czy jego działalność umożliwi zwrot inwestycji oraz po jakim czasie i w jakiej wysokości firma zacznie na siebie zarabiać. Plan finansowy należy sporządzić na pierwsze dwa lata funkcjonowania firmy w ujęciu miesięcznym lub kwartalnym.
W tym punkcie biznesplan powinien określić:
[reklama-ads]
z jakich źródeł będzie pochodzić finansowanie przedsiębiorstwa;
jakie będą przychody i wydatki firmy;
jakie firma planuje osiągać zyski.
[rada]Plan finansowy powinien zawierać co najmniej dwa różne warianty – optymistyczny i pesymistyczny. Pokaże to przedsiębiorcy oraz ewentualnym inwestorom, ile mogą zyskać przy sprzyjających warunkach, a ile stracić w wypadku negatywnego splotu wydarzeń.[/rada]
Prawidłowy plan finansowy powinien obejmować:
plan sprzedaży towarów lub usług w przyjętych okresach czasu (np. miesiąc, kwartał, rok). Ustala się w nim wielkość sprzedaży określaną w ilościach produktów oraz wartościach pieniężnych, a także przewidywany wzrost lub spadek sprzedaży w danych okresach;
nakłady inwestycyjne - określają wydatki krótkoterminowe, średnioterminowe oraz długoterminowe oraz wskazują źródła finansowania (wkład własny, kredyty, dotacje). Nakłady obejmują m.in. zakup towarów, wynagrodzenie pracowników, obciążenia podatkowe, raty kredytowe i leasingowe itd. Planowane wydatki powinny właściwie uzasadnione;
bilans - jest to zestawienie stanu posiadania firmy. Składają się na niego aktywa, tj. aktualnie posiadane zasoby (środki pieniężne, maszyny i urządzenia, nieruchomości itd.) oraz pasywa, tj. źródła pozyskania pieniędzy (kredyty, pożyczki, kapitał własny).
plan przepływów pieniężnych (cash flow) - jest to zestawienie wpływów i wydatków pieniężnych netto, w układzie miesięcznym na najbliższe lata. Celem planu jest wskazanie i wyjaśnienie źródeł zwiększenia lub zmniejszenia stanu środków zawartych w bilansie oraz stwierdzenie ile środków i w jakim okresie firma będzie potrzebowała;
rachunek zysków i strat –przedstawia wszelkie osiągane przychody i ponoszone koszty pośrednie i bezpośrednie przez przedsiębiorstwo. Celem zestawienia jest ukazanie zdolności firmy do samofinansowania swoich inwestycji. Należy pamiętać, że wszelkie przychody i koszty należy właściwie umotywować;
harmonogram realizacji przedsięwzięć – zawiera planowany termin rozpoczęcia i zakończenia prac, opis poszczególnych etapów realizacji przedsięwzięcia oraz opis głównych czynników wpływające na realizację poszczególnych elementów planu.
6. Zarządzanie firmą i kadry
[reklama-ads]
Jeżeli planowane jest rozpoczęcie jednoosobowej działalności gospodarczej, punkt ten jest zbędny. W tej formie działalności wiadomo, że przedsiębiorca jest pracodawcą i pracownikiem w jednej osobie, jak również że ponosi on odpowiedzialność za firmę całym swoim majątkiem.
Jeżeli jednak w planach jest założenie przedsiębiorstwa wraz z wspólnikami, która będzie zatrudniała pracowników, warto jest dokładnie unormować tę kwestię. Należy wskazać więc:
kto będzie zarządzał firmą;
kto będzie reprezentował firmę na zewnątrz;
ilu pracowników przedsiębiorstwo będzie zatrudniać;
kto i za co będzie odpowiedzialny;
kwalifikacje, kompetencje i doświadczenie osób, które będą mogły aplikować na dane stanowiska.
W przypadku, gdy przedsiębiorca (zarówno osoba fizyczna i prawna) zamierza korzystać z firm zewnętrznych do obsługi księgowej, prawnej czy informatycznej, należy umieść tę informację w omawianym punkcie.
Biznesplan – podsumowanie
Wskazane w niniejszym artykule aspekty stanowią bazę poprawnie skonstruowanego biznesplanu. Jednakże, w zależności od rodzaju planowanej działalności, biznesplan może zostać rozbudowany i poszerzony o bardziej specjalistyczne wskazania i analizy.
W tym wypadku, im więcej danych, tym łatwiej wyciągnąć wnioski czy planowane przedsięwzięcie ma szanse na powodzenie.
[reklama-ads]
Unieważnienie małżeństwa – kiedy jest to możliwe?
Okoliczności pozwalające na unieważnienie małżeństwa zostały szczegółowo opisane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (dalej jako KRO). Aby móc mówić o unieważnieniu wystąpić muszą tzw. przeszkody małżeńskie.
[reklama-ads]
Co do zasady, wystąpienie owych przeszkód, powinno skutkować niedopuszczalnością zawarcia związku. Jednakże zdarza się, że zostaną one „przeoczone”. Wtedy należy, za pomocą sądu, małżeństwo takie anulować.
Unieważnienie małżeństwa a zdolność do zawarcia małżeństwa
Aby móc przejść do samych przeszkód zawarcia małżeństwa, należy określić czym jest sama zdolność do jego zawarcia. Związek małżeński jest ważnie zawarty, jeżeli małżonkowie mieli prawną zdolność do wstąpienia w związek małżeński.
Prawną zdolność do wstąpienia w ten związek mają mężczyzna i kobieta, którzy ukończyli 18 rok życia. W przypadku kobiet, zdolność ta może dotyczyć również kobiet, które ukończyły 16 lat, o ile sąd opiekuńczy wyrazi na to zgodę.
Spełnienie powyższych warunków uprawnia do zawarcia związku małżeńskiego. Jak widać małżeńskich przesłanek pozytywnych jest niewiele. Podyktowane jest to względami obyczajowymi oraz troską o dobro osób chcących wstąpić w związek małżeński i założyć tym samym rodzinę. Dopiero wystąpienie tzw. przesłanek negatywnych prowadzi do odmowy udzielenia małżeństwa bądź następczego jego unieważnienia.
Unieważnienie małżeństwa - katalog przeszkód małżeńskich
[reklama-ads]
Katalog przeszkód małżeńskich nie został uregulowany w jednym przepisie. Składa się na niego cały dział Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 10-16 KRO). Katalog ten wyróżnia takie przeszkody jak:
Wiek
Nie może zawrzeć małżeństwa osoba niemająca ukończonych 18 lat. Jednakże z ważnych powodów sąd może zezwolić na zawarcie małżeństwa kobiecie, która ukończyła 16 rok życia, jeżeli z okoliczności wynika, że zawarcie małżeństwa będzie zgodne z dobrem założonej rodziny.
Nie można unieważnić małżeństwa z powodu braku odpowiedniego wieku, jeżeli małżonek przed wytoczeniem powództwa wiek ten osiągnął.
Unieważnienia małżeństwa może żądać każdy z małżonków. Jednakże jeśli kobieta zaszła w ciążę, jej mąż nie może żądać unieważnienia związku.
Ubezwłasnowolnienie całkowite
Osoba ubezwłasnowolniona całkowicie nie może zawrzeć małżeństwa. Jeżeli jednak do tego dojdzie, unieważnienia małżeństwa może żądać każdy z małżonków.
Nie można unieważnić małżeństwa z powodu ubezwłasnowolnienia, jeżeli ubezwłasnowolnienie zostało uchylone.
Choroba psychiczna albo niedorozwój umysłowy
[reklama-ads]
Osoba dotknięta chorobą psychiczną bądź niedorozwojem umysłowym nie może zawrzeć małżeństwa. Jeżeli jednak stan jej zdrowia lub umysłu nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa, a osoba ta nie została ubezwłasnowolniona całkowicie, sąd może zezwolić na zawarcie małżeństwa lub jego dalsze trwanie.
Unieważnienia małżeństwa z powodu choroby psychicznej lub niedorozwoju umysłowego może żądać każdy z małżonków. Nie można przy tym unieważnić małżeństwa po ustaniu choroby.
Bigamia
Nie może zawrzeć małżeństwa osoba, która już pozostaje w związku małżeńskim. W przypadku zaistnienia bigamii unieważnienia małżeństwa może żądać każdy, kto ma w tym interes prawny.
Nie można unieważnić małżeństwa z powodu pozostawania przez jednego z małżonków w poprzednio zawartym związku małżeńskim, jeżeli poprzednie małżeństwo ustało lub zostało unieważnione, chyba że ustanie tego małżeństwa nastąpiło przez śmierć osoby, która zawarła ponowne małżeństwo pozostając w poprzednio zawartym związku małżeńskim.
Pokrewieństwo i powinowactwo
Małżeństwa nie mogą zawrzeć również krewni w linii prostej, rodzeństwo oraz powinowaci w linii prostej. Z ważnych powodów sąd może jednak zezwolić na zawarcie małżeństwa między powinowatymi.
Unieważnienia małżeństwa z powodu pokrewieństwa między małżonkami może żądać każdy, kto ma w tym interes prawny. Z kolei unieważnienia małżeństwa z powodu powinowactwa między małżonkami może żądać każdy z małżonków.
Przysposobienie
[reklama-ads]
Nie mogą zawrzeć ze sobą małżeństwa przysposabiający i przysposobiony. Unieważnienia takiego małżeństwa może żądać każdy z małżonków. Nie można unieważnić małżeństwa z powodu stosunku przysposobienia, jeżeli stosunek ten ustał.
Wady oświadczenia woli
Małżeństwo może zostać unieważnione, jeżeli zostało złożone:
przez osobę, która znajdowała się w stanie wyłączającym świadome wyrażenie woli;
pod wpływem błędu co do tożsamości drugiej strony;
pod wpływem bezprawnej groźby drugiej strony lub osoby trzeciej, jeżeli z okoliczności wynika, że składający oświadczenie mógł się obawiać, że jemu samemu lub innej osobie grozi poważne niebezpieczeństwo osobiste.
Unieważnienia małżeństwa może żądać wyłącznie małżonek, który złożył oświadczenie dotknięte wadą. Małżeństwa nie można anulować po upływie sześciu miesięcy od ustania stanu wyłączającego świadome wyrażenie woli, od wykrycia błędu lub ustania obawy wywołanej groźbą - a w każdym wypadku po upływie lat trzech od zawarcia małżeństwa.
Wadliwość zawarcia małżeństwa przez pełnomocnika
W sytuacji zawarcia małżeństwa przez pełnomocnika, mocodawca może żądać unieważnienia małżeństwa, jeżeli brak było zezwolenia sądu na złożenie oświadczenia o wstąpieniu w związek przez pełnomocnika lub jeżeli pełnomocnictwo było nieważne, lub skutecznie odwołane.
[reklama-ads]
Nie można jednak żądać unieważnienia małżeństwa, jeżeli małżonkowie podjęli wspólne pożycie.
[rada]Ustawodawca polski przewidział tzw. zasadę numerus clausus przyczyn unieważnienia małżeństwa. Oznacza to, że unieważnienie jest możliwe jedynie w razie istnienia okoliczności wyraźnie przewidzianych w KRO. [/rada]
[uwaga]Czytaj też: Rozwód, czyli definitywne rozwiązanie małżeństwa[/uwaga]
Czy małżeństwo obarczone wadą nieważności można „uzdrowić”
Uzdrowienie prawnie nieważnego małżeństwa nazywamy konwalidacją. Tak jak każdą inną czynność prawną, również małżeństwo podlega konwalidacji.
Małżeństwo może zostać uzdrowione w przypadku istnienia przeszkód małżeńskich:
wieku;
ubezwłasnowolnienia całkowitego;
choroby psychicznej albo niedorozwoju umysłowego;
bigamii;
przysposobienia;
wad oświadczenia woli;
wadliwości związanych z zawarciem małżeństwa przez pełnomocnika.
[rada]Nie oznacza konwalidacji małżeństwa oddalenie przez sąd powództwa o unieważnienie małżeństwa z powodu oceny, że istniała możliwość udzielenia zezwolenia na zawarcie małżeństwa. [/rada]
Unieważnienie małżeństwa cywilnego a małżeństwo wyznaniowe
[reklama-ads]
W Polsce funkcjonuje Konkordat zawarty między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską obejmujący kwestie zawarcia małżeństwa przed duchownym. Jednakże nie tylko wiara katolicka daje możliwości zawierania małżeństw kościelnych wywołujących skutki cywilne – kwestie te określają inne akty prawne.
Co do zasady, przepisy KRO odnoszące się do przeszkód małżeńskich, mają wpływ zarówno na małżeństwa zawierane przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego lub polskim konsulem, jak i również przed duchownym określonego kościoła bądź innego związku wyznaniowego.
Wyjątek stanowi przesłanka wadliwości związanych z zawarciem małżeństwa przez pełnomocnika. Nie ma ona zastosowania do małżeństw zawieranych przed duchownymi.
Odnosząc się do ważności małżeństwa kanonicznego, zgodnie z art. 10 ust. 3 i 4 Konkordatu orzekanie o ważności małżeństwa kanonicznego oraz innych sprawach małżeńskich przewidzianych w prawie kanonicznym, należy do wyłącznej kompetencji władzy kościelnej.
Natomiast orzekanie w sprawach małżeńskich w zakresie skutków określonych w prawie polskim należy do wyłącznej kompetencji sądów państwowych.
Przy czym orzeczenie sądu kościelnego o ważności bądź o ustaniu małżeństwa kanonicznego nie ma wpływu na orzeczenie sądu cywilnego o ważności lub o ustaniu świeckiego związku małżeńskiego. Orzeczenia sądów kościelnych mogą mieć natomiast znaczenie dowodowe w sądowym postępowaniu cywilnym.
[reklama-ads]
[rada]Do wyłącznej kompetencji sądów cywilnych należy orzekanie o tym, czy małżeństwo wyznaniowe ze skutkami cywilnymi podlega unieważnieniu na podstawie przepisów KRO.[/rada]
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359).
Konkordat zawarty między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską (Dz.U. z 1998 r. Nr 51, poz. 318).[/informacja]
