Umowa depozytu została uregulowana w przepisach art. 835 – 845 Kodeksu cywilnego (dalej k.c.). Umowa ta jest jedną z tzw. umów życia codziennego. Może mieć ona charakter zarówno odpłatny jak i lub nieodpłatny.
Umowa depozytu, zwana również umową przechowania, polega na tym, że jedna strona zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie przez drugą stronę. Stronami w umowie depozytu jest depozytariusz oraz deponent.
Jeżeli wynagrodzenie nie zostało określone w umowie lub taryfie, depozytariuszowi należy się wynagrodzenie przyjęte w danych stosunkach. Strony mogą również ustalić w umowie, że depozyt będzie przechowywany nieodpłatnie.
Zasady przechowywania depozytu
Depozytariusz powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał. W przypadku braku unormowania tego aspektu w umowie – w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności.
Co więcej, depozytariusz jest uprawniony, a nawet zobowiązany, zmienić określone w umowie miejsce i sposób przechowania rzeczy, jeżeli okaże się to konieczne dla jej ochrony przed utratą lub uszkodzeniem. Jeżeli uprzednie uzyskanie zgody składającego jest możliwe, depozytariusz powinien ją uzyskać przed dokonaniem zmiany.
Depozytariuszowi w trakcie trwania umowy nie wolno używać depozytu bez zgody deponenta. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy jest to konieczne do zachowania depozytu w stanie niepogorszonym.
Dodatkowo nie może on oddać rzeczy na przechowanie innej osobie, chyba że zmuszą go do tego okoliczności. W takim wypadku obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie deponenta, gdzie i u kogo rzecz została złożona, i w razie zawiadomienia odpowiedzialny jest tylko za brak należytej staranności w wyborze zastępcy.
Zastępca odpowiedzialny jest także względem deponenta. Jeżeli depozytariusz ponosi odpowiedzialność za czynności swego zastępcy jak za swoje własne czynności, ich odpowiedzialność jest solidarna.
Jeżeli depozytariusz, bez zgody deponenta i bez koniecznej potrzeby, używa depozytu albo zmienia miejsce lub sposób jego przechowywania, albo jeżeli oddaje go na przechowanie innej osobie, jest on odpowiedzialny także za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, które by w przeciwnym razie nie nastąpiło.
Deponent powinien zwrócić depozytariuszowi wydatki, które ten poniósł w celu należytego przechowania rzeczy, wraz z odsetkami ustawowymi oraz zwolnić przechowawcę od zobowiązań zaciągniętych przez niego w powyższym celu w imieniu własnym.
Zwrot i odebranie depozytu
Deponent ma prawo w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie. Natomiast depozytariusz może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie, jeżeli wskutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, nie może bez własnego uszczerbku lub bez zagrożenia rzeczy przechowywać jej w taki sposób, do jakiego jest zobowiązany.
Jeżeli czas przechowania nie był oznaczony albo jeżeli rzecz była przyjęta na przechowanie bez wynagrodzenia, przechowawca może żądać odebrania rzeczy w każdym czasie, byleby jej zwrot nie nastąpił w chwili nieodpowiedniej dla składającego.
Depozyt powinien być zwrócony w miejscu, gdzie miała być przechowywana.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U.2017.0.459).
Polecane wzory pism:
- Umowa przechowania – wzór
- Umowa składu – wzór
- Umowa leasingu – wzór
- Umowa użyczenia – wzór
- Umowa sprzedaży na próbę – wzór
- Umowa komisu – wzór
więcej porad
Deklaracja wekslowa – jak ją stosować?
Wystawienie weksla stwarza potrzebę dodatkowego zawarcia porozumienia stron, na mocy którego odbiorca zostanie uprawniony do wypełnienia weksla w razie ziszczenia się określonych okoliczności. Takie okoliczności zostają opisane w deklaracji.
Deklaracja wekslowa wskazuje warunki, od których spełnienia zależy prawo wypełnienia weksla, m.in. określa maksymalną kwotę, na którą weksel może być wystawiony, a także wskazuje rodzaj terminu płatności, jakim weksel może być opatrzony.
[reklama-ads]
[rada]Deklaracja wekslowa jest podstawą wystawienia weksla.[/rada]
Weksel in blanco - definicja
Weksel jest dokumentem sporządzonym w formie ściśle określonej przez prawo wekslowe, zawierającym bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia określonej sumy pieniężnej we wskazanym miejscu i czasie określonej osobie i stwarzający bezwarunkową odpowiedzialność osób na nim podpisanych.
Weksel stanowi papier wartościowy, którego zadaniem jest zabezpieczenie umowy zawartej pomiędzy stronami. Weksel zobowiązuje jedną ze stron do bezwarunkowego spłacenia określonej sumy wekslowej stronie przeciwnej w danym terminie.
Weksel in blanco stanowi szczególną odmianę weksla. Dokument ten wystawiany jest bez oznaczania większości elementów składowych, w większości wypadków zostaje ograniczony wyłącznie do podpisu wystawcy, złożonego na blankiecie wekslowym. Weksel in blanco powinien zostać wystawiony wraz z towarzyszącą mu umową - deklaracją wekslową.
Deklaracja wekslowa a domniemanie istnienia deklaracji
[reklama-ads]
Wystawienie weksla jest czynnością jednostronną, dokonywaną przez dłużnika. Jednakże deklaracja wekslowa musi być już wynikiem umowy zawartej między stronami, tj. zobowiązanym z weksla oraz wierzycielem z weksla, tj. remitentem.
Ustawa – Prawo wekslowe wystawienie weksla in blaco łączy z domniemaniem istnienia deklaracji wekslowej. Oznacza to, że każdy weksel in blanco powinien posiadać omawiany dokument, nawet jeżeli zawartą w sposób dorozumiany.
Wspomniane domniemanie oznacza, że deklaracja sporządzona w formie papierowej nie jest warunkiem koniecznym ważności weksla. Sam fakt, że weksel został wydany stwarza domniemanie, że wystawca upoważnił otrzymującego weksel do jego wypełnienia.
[paragraf] Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 1929 roku, sygn. akt: III Rw. 182/29
„Jeżeli wystawca wydał weksel in blanco, to tym samym upoważnił otrzymującego weksel do wypełnienia go zgodnie z umową”. [/paragraf]
[uwaga]Czytaj też: Weksel własny + deklaracja wekslowa[/uwaga]
Forma deklaracji wekslowej
[reklama-ads]
Ustawodawca nie uregulował specjalnych wymogów dotyczących formy sporządzenia deklaracji. Od stron zależy, w jakiej formie zostanie zawarta. Deklaracja wekslowa może zostać zawarta nawet w formie dorozumianej. Z kolei treść deklaracji wyznaczają granice swobody umów uregulowane w art. 3531 Kodeksu cywilnego.
[paragraf] Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 1998 roku, sygn. akt: III CKN 531/97
”Porozumienie wekslowe może być osiągnięte także w sposób dorozumiały”. [/paragraf]
[paragraf] Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2004 roku, sygn. akt: IV CK 62/03
Trzeba mieć przy tym jednak na uwadze, że „nawet jeżeli porozumienie będzie miało formę dorozumianą to z uwagi na specyfikę odpowiedzialności wekslowej porozumienie wekslowe musi być przejawem woli, który w świetle okoliczności towarzyszących, w sposób dostatecznie zrozumiały i niewątpliwy wyraża wolę wywołania skutków prawnych objętych treścią tej czynności prawnej”. [/paragraf]
Deklaracja wekslowa przyjmuje postać oświadczenia wystawcy weksla. Dokument ten może przyjąć również formę umowy pomiędzy wystawcą weksla lub jego poręczycielem wekslowym a remitentem.
[rada]Mimo swobody w sporządzaniu porozumienia wekslowego, najkorzystniejszą formą bez wątpienia jest forma pisemna. Stanowi ona niepodważalny dowód w przypadku zaistnienia sporu sądowego.[/rada]
Osoba przyjmująca weksel nie ma obowiązku podpisywania deklaracji. Oświadczenie o zawarciu umowy wekslowej następuje przez samo przyjęcie deklaracji.
[reklama-ads]
[paragraf]Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2011 roku, sygn. akt: III CSK 196/10
„Nie ma żadnych przeszkód przed tym, aby deklarację podpisały obie strony, co jest o tyle korzystne, że zabezpiecza przed ewentualnymi sporami co do autentyczności treści porozumienia.[/paragraf]
Deklaracja wekslowa a suma wekslowa
Ustawa – Prawo wekslowe nie określa maksymalnej sumy wekslowej (tj. górnej granicy kwoty, do której weksel będzie mógł być wypełniony), jaka powinna pojawić się w deklaracji.
W praktyce jednak brak określenia maksymalnej sumy wekslowej może być bardzo niebezpieczne dla dłużnika wekslowego. W przypadku braku porozumienia co do warunków wypełnienia weksla in blanco posiadacz może go wypełnić na każdą kwotę odpowiadającą jego należności, na zabezpieczenie której weksel został wystawiony.
[rada]Deklaracja dodatkowo powinna określać termin płatności z weksla. Dłużnik powinien dokładnie wiedzieć, w jakim czasie ma możliwość spełnienia zobowiązania, zanim weksel zostanie wypełniony.[/rada]
Deklaracja wekslowa a odpowiedzialność wekslowa
Weksel in blanco dla swojej ważności nie potrzebuje deklaracji, z kolei deklaracja wekslowa nie może istnieć bez weksla. Wypełnienie weksla w sposób niezgodny z deklaracją nie ma wpływu na istnienie odpowiedzialności wekslowej. Jednakże w takiej sytuacji dłużnik ma prawo zarzucić wierzycielowi wekslowemu uzupełnienie weksla niezgodnie z porozumieniem.
W razie wpisania w wekslu in blanco wyższej sumy od kwoty wierzytelności zabezpieczonej wekslem, osoba na nim podpisana staje się zobowiązana wekslowo w granicach, w jakich tekst weksla jest zgodny z deklaracją wekslową.
O ile więc weksel zabezpiecza wierzyciela, to deklaracja wekslowa stanowi pewną gwarancję dla wystawcy weksla (dłużnika), gdyż dzięki niej możliwości dochodzenia sumy wekslowej zostają ograniczone do wysokości kwoty podanej w deklaracji.
[rada]Ciężar dowodu, że weksel został wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem, spoczywa na barkach dłużnika wekslowego.[/rada]
W jaki sposób interpretować deklaracje wekslową?
[reklama-ads]
Deklaracja wekslowa stanowi umowę w rozumieniu Kodeksu cywilnego (KC). Dokument ten podlega interpretacji na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 65 KC. Zgodnie z owym przepisem w przypadku sporu sądowego, sąd jest zobowiązany do ustalenia zgodnego zamiaru stron oraz celu umowy wekslowej.
Sąd nie kieruje się wyłącznie dosłownym brzmieniem porozumienia. Mając na uwadze powyższe ocena deklaracji wekslowej nie powinna odbywać się tylko poprzez dosłowne odczytywanie zapisów umowy. Sąd musi w takiej sytuacji przeprowadzić dowody z przesłuchań stron, tak by móc ogólnikowo zrozumieć okoliczności towarzyszące udzieleniu zabezpieczenia wekslowego.
[paragraf]Wyrok Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 czerwca 2006 roku, sygn. akt: V CSK 70/06
„Reguły wykładni oświadczeń woli stron należy stosować nie tylko do ustalenia treści złożonych oświadczeń woli, ale także i do stwierdzenia, czy dane zachowania stron stanowią oświadczenia woli, przy uwzględnieniu oznaczonych zachowań stron i ich kontekstu”.[/paragraf]
Czy deklarację wekslową można odwołać?
[reklama-ads]
Co do zasady deklaracji wekslowej nie można odwołać, uwagi na fakt, iż deklaracja ta zostaje udzielona w interesie dłużnika. Co więcej wystawca weksla nie może w żadnym wypadku modyfikować deklaracji. Nawet jeśli wystawca skierowałby do wierzyciela wekslowego oświadczenie o wypowiedzeniu deklaracji wekslowej, oświadczenie to nie byłoby wiążące dla posiadacza weksla.
Czy deklarację wekslową można przenieść?
Prawo wekslowe pozwala zarówno na przeniesienie weksla in blanco, jak i deklaracji wekslowej. Weksel in blanco jako papier wartościowy daje możliwość wypełnienia go nie tylko przez osobę, której wręczono weksel, ale również przez każdorazowego nabywcę weksla.
[rada]Przy przenoszeniu weksla in blanco a wraz z nim deklaracji wekslowej, pierwotna treść deklaracji nie może być modyfikowana.[/rada]
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 160), art. 10[/informacja]
Kara łączna – rodzaje kar
Kara łączna w polce ma system mieszany. Kodeks karny przewiduje zasadę absorpcji polegającą na pochłanianiu przez karę najsurowszą innych lżejszych kar; orz zasadę kumulacji, która polega na sumowaniu kar za poszczególne przestępstwa.
Ustawodawca za cel kary łącznej uznał przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
[reklama-ads]
Kary oraz środki karne podlegające łączeniu:
kary tego samego rodzaju podlegające stopniowaniu, tj. kara grzywny, kara ograniczenia wolności i kara pozbawienia wolności;
kara ograniczenia wolności i kara pozbawienia wolności;
kara 25 lat pozbawienia wolności z innymi karami;
kara dożywotniego pozbawienia wolności z innymi karami;
terminowe środki karne tego samego rodzaju.
Nie podlegają natomiast łączeniu kary zastępcze orzeczone w miejsce pierwotnie orzeczonych kar zasadniczych - np. zastępcza kara pozbawienia wolności orzeczona w miejsce grzywny.
Zasada łącznia kar
Przyjęta przez ustawodawcę nowela z dnia 20 lutego 2015 roku oraz II nowela z dnia 11 marca 2016 roku rozwija rozwiązanie prawa karnego materialnego z lat poprzednich odnoszące się do przypadków popełnienia przez tego samego sprawcę wielu przestępstw pozostających w realnym zbiegu, w celu zastępowania jednostkowych kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa jedną karą orzekaną na podstawie wszystkich orzeczonych kar jednostkowych. Obecny przepis artykułu 85 k.k. dodatkowo daje możliwość łączenia za sobą wcześniej orzeczonych kar łącznych.
[reklama-ads]
Od powyżej opisanej instytucji kary łącznej istnieją dwa wyjątki:
85 § 3 k.k., który stanowi, iż „podstawą orzeczenia jednej kary łącznej nie może być kara wymierzona za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej łączeniu z karą wykonywaną w chwili popełnienia przestępstwa, lub karą łączną, w skład której wchodzi kara, która była wykonywana w chwili popełnienia czynu”. Co oznacza, że do kary łącznej nie możemy wliczyć kary popełnionej podczas wykonywania reszty kar .
nie podlega łączeniu kara orzeczona przez inne państwo Unii Europejskiej.
[informacja]Podstawa prawna:
ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks Karny.[/informacja]
Koniecznie sprawdź:
Łączenie kar – wniosek
Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa
