Czym w świetle polskiego prawa jest świadczenie rehabilitacyjne? Komu i w jakich sytuacjach przysługuje? Postanowiliśmy się przyjrzeć temu zagadnieniu.
Świadczenie rehabilitacyjne jest to forma świadczenia socjalnego, które przysługuje choremu, który jest niezdolny do pracy, po wykorzystaniu przez niego okresu zasiłkowego, tj. 182 lub 270 dni. Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa dodatkowym warunkiem jest okoliczność, iż dalsze leczenie lub rehabilitacja chorego rokują odzyskanie zdolności do pracy.
Świadczenie rehabilitacyjne na jak długo?
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Przysługuje ono za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Po upływie 12 miesięcy ubezpieczony albo zostaje uznany za zdolnego do pracy, albo zapada decyzja o przyznaniu mu renty z tytułu niezdolności do pracy.
Jaka stawka?
Przez okres pierwszych trzech miesięcy świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, kolejno za dalszą część miesięcy choremu przysługuje świadczenie w wysokości 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Jeżeli jednak niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
Świadczenie rehabilitacyjne nie dotyczy osób chorych, które:
- mają przyznaną emeryturę;
- pobierają zasiłek dla bezrobotnych albo zasiłek lub świadczenie przedemerytalne, mają przyznaną rentę za niezdolność do pracy, nauczycielskie świadczenie kompensacyjne bądź przebywają na urlopie dla poratowania zdrowia;
- przebywają na urlopie bezpłatnym albo na urlopie wychowawczym;
- odbywają karę pozbawienia wolności albo są osobą tymczasowo aresztowaną i nie posiadają skierowania do pracy.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Żaneta Pilarska-Czeluśniak
Dziennikarz i redaktor, od lat związana z branżą prawniczą i finansową.
więcej porad
Ceny transferowe – kiedy powstaje obowiązek dokumentacyjny?
Cena transferowa jest to ustalona pomiędzy podmiotami powiązanymi cena nakładana na konkretne dobra, usługi własności niematerialne i prawne. Te ceny ustalane są między innymi dla spółek zależnych (spółek córek) lub podmiotów powiązanych. Istotne jest to, by cena ustalona pomiędzy powyżej wspominanymi podmiotami gospodarczymi była ceną rynkową. W rozumieniu prawa podatkowego transakcją zawartą na warunkach rynkowych, będzie taka, która zawarta byłaby pomiędzy podmiotami niepowiązanymi.
W dziedzinie podatków ceny transferowe według ustawy o CIT są określane jako ceny transakcyjne. Pojęcie cen transferowych wywodzi się z zagranicznego dokumentu OECD dotyczącego wytycznych dla międzynarodowych korporacji oraz organów podatkowych o cenach transferowych.
Podmiot powiązany, a ceny transferowe
Rozpatrując zagadnienie cen transferowych, podstawowym zadaniem, jakie jest stawiane przed przedsiębiorcą jest sprawdzenie czy zawarł on jakąkolwiek transakcję z podmiotem powiązanym. W obecnym systemie prawnym można mówić o kilku rodzajach powiązania.
Powiązanie kapitałowe – występuje w sytuacji, kiedy przedsiębiorstwo zawierające transakcje z drugim przedsiębiorstwem posiada co najmniej 25 procent udziałów.
Powiązanie zarządczo-kontrolne – występuje w sytuacji, gdy osoba zasiadająca w organie zarządzającym bądź kontrolnym przedsiębiorstw pomiędzy którymi dokonywana jest transakcja.
Powiązanie osobowe – występuje w sytuacji kiedy osoby zasiadające w organach zarządzających bądź kontrolnych przedsiębiorstw między którymi dokonywana jest transakcja oraz występuje pomiędzy nimi stopień spokrewnienia do II stopnia.
Obowiązek dokumentacyjny cen transferowych
Ustawa o CIT art. 9a oraz ustawa o PIT art. 25a jasno wskazują nam sytuacje kiedy jesteśmy zobowiązani do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Obowiązek taki powstaje między innymi w momencie:
Spółka przekroczy próg 2 000 000 euro przychodu lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości oraz zawrze transakcje z podmiotem powiązanym przekraczającą równowartość 50 000 tys. euro (w interpretacjach wskazywana jest kwota brutto, a nie netto);
Spółka zawrze transakcje przewyższającą równowartość 20 000 ero z podmiotem posiadającym siedzibę w kraju, który jest określany jako raj podatkowy;
Spółka zawrze w raju podatkowym umowę spółki z podmiotem niebędącej osoby prawnej, jeżeli łączna równowartość wniesionych przez wspólników wkładów przekroczy równowartość 20 000 euro.
[uwaga]Czytaj też: Umowa podczas zakupów w Internecie. Na co zwrócić uwagę?[/uwaga]
Zmiana progów przychodu lub kosztów, a ceny transferowe
Co więcej, wspomniany w pierwszym próg transakcyjny rośnie w sytuacji przekroczenia kolejnych progów przychodu lub kosztów. Dane progi prezentują się następująco:
2 000 000 euro lecz nie więcej niż 20 000 000 euro – 50 000 euro oraz za każdy dodatkowy milion euro przychodu lub kosztów powiększone o 5 000 euro
20 000 000 euro lecz nie więcej niż 100 000 000 euro – 140 000 euro oraz za każde dodatkowe 10 milinów euro przychodu powiększony o 45 000 euro.
Dla transakcji przekraczających równowartość 100 000 000 euro próg transakcyjny wynosi 500 000 euro.
Ryzyko braku dokumentacji cen transferowych
Ceny transferowe nie są zjawiskiem nowym, niemniej jednak w toku nowelizacji z 1 stycznia 2017 roku pojawiło się wiele zmian. Sporządzanie danej dokumentacji stało się bardziej wymagające. Również w związku z zmianami strukturalnymi organów skarbowych można spodziewać się narastające ilości kontroli dotyczącej dokumentacji cen transferowych. Brak przedłożenia takiej dokumentacji może grozić nałożeniem grzywny karno-skarbowej oraz sankcyjnym opodatkowaniem różnicy w dochodach o stawce 50 procent.
W związku z powyższym, zalecane jest by na bieżąco monitorować jakie zawiera się transakcje oraz czy są to transakcje z podmiotami powiązanymi. Niemniej jednak odradza się sporządzanie danej dokumentacji w sytuacji kiedy występuje w naszym przedsiębiorstwie brak odpowiednio wykwalifikowanej osoby. W takim momencie najlepiej jest skonsultować się z specjalistą, który z pewnością pomoże w przebrnięciu przez zawiłość procedur.
[informacja]Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków z zakresu dokumentacji podatkowej.[/informacja]
Autor: Przemysław Szot
RODO – czy trzeba się bać?
Korzystnym dla konsumentów przepisem powinien być w szczególności art. 20 Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych. To dzięki niemu każdy będzie mógł skorzystać z przysługującego mu prawa do przenoszenia danych osobowych. To pociąga za sobą obowiązek dla administratorów danych osobowych szybkiego reagowania na zapytania o przekazanie innemu administratorowi takich danych osobowych, w których posiadaniu obecnie jest.
Jest to z pewnością wygodne rozwiązanie dla osób chcących przemieszczać swoje dane między różnymi instytucjami. Co więcej, stwarza to możliwość szybszego i mniej czasochłonnego procesu gromadzenia i udostępniania danych. Niemniej jednak, ułatwienie to przynosi wiele korzyści dla przenoszących, ale zarazem generuje koszty. Nie wszyscy administratorzy danych osobowych posiadają odpowiednie systemy gromadzenia i udostępniania danych. W związku z powyższym zostaną oni zobowiązani do zakupu między innymi takiego oprogramowania.
Nowe formy zgody na przetwarzanie danych osobowych a RODO
Nowymi zagadnieniami wprowadzanymi przez RODO w kontekście wyrażania zgody na przetwarzanie danych osobowych są między innymi:
Obowiązek wykazania, że dane, które są przetwarzane przez administratora zostały pozyskane za zgodą danej osoby;
Wyrażenie zgody na przetwarzanie danych osoby poniżej 16 roku życia za oświadczeniem opiekuna prawnego;
Wyraźne określenie czego dotyczy dana zgoda na przetwarzanie oraz skonstruowanie opisu przedmiotu danej zgody w sposób jasny, zrozumiały oraz napisany prostym językiem.
Unormowanie dobrowolności i obowiązek zapewnienia niezależności zgody na przetwarzanie od wykonania umowy;
Obowiązek informowania o możliwości wycofania zgody na przetwarzanie danych osobowych.
Ciekawym z punktu widzenia prawa jest wprowadzenie zgody opiekuna prawnego na wyrażenie zgody na przetwarzanie danych osobowych dla osoby poniżej 16 roku życia. Rozporządzenie pozostawia państwom członkowskim pewną dobrowolność co do decyzji ustalenia tego progu. Maksymalny próg, który może być ustalony przez ustawodawstwo krajowe, do wyrażenia zgody na przetwarzanie danych bez zgody opiekuna prawnego będzie wynosić 13 lat.
Prawo do wniesienia sprzeciwu – charakterystyka w ujęciu RODO
Istotnym z punktu widzenia konsumenta jest prawo do wniesienia sprzeciwu. W obecnym ujęciu prawnym zjawisko takie funkcjonuje, jednakże cechuje się słabszą ochroną prawną osób, których dane podlegają przetwarzaniu. W szczególności to prawo jest ważne dla przedsiębiorstw świadczących usługi typu call center. Otóż w rozumieniu RODO są oni najprawdopodobniej nieraz współadministratorami bądź osobami, którym owe dane zostały przekazane.
Jeżeli osoba, której dane są przetwarzane wniesie do administratora sprzeciw wobec ich dalszemu przetwarzaniu, to administrator jest zobowiązany do zaprzestania kontynuacji takiej czynności. Co więcej, taki sprzeciw może być wniesiony również poprzez Internet. Ma to znaczenie w szczególności dla zjawiska marketingu bezpośredniego oraz przetwarzania w ramach popularnego obecnie terminu big data.
Zwiększone ryzyko
Wskazana powyżej sytuacja może prowadzić do zwiększonego ryzyka, że administrator po prostu może przeoczyć fakt zgłoszenia owego sprzeciwu. Oczywistym jest, że jest to sytuacja niedopuszczalna, niemniej jednak realna. Kary, które mogą zostać nałożone za kontynuację przetwarzania danych osobowych są wysokie i mogą uprzykrzyć życie nieuważnych przedsiębiorców. Stąd zalecane jest bieżące kontrolowanie przepływu takich informacji i jak najszybsze reagowanie.
Wspomniane zostało w poprzednim akapicie o wymogu poinformowania o możliwości wycofania zgody na przetwarzanie. Identycznie jest w przypadku sytuacji wniesienia sprzeciwu przez osobę, której dane podlegają przetwarzaniu. RODO wprowadza wymóg informowania o danej możliwości nie później niż przy okazji pierwszej komunikacji z osobą, której przetwarzane dane dotyczą.
RODO – czy trzeba się bać?
Poruszone kwestie w artykule są ziarnkiem piasku na pustyni. Zmiany wymuszą przede wszystkim masowe dostosowywanie systemów przechowywania danych osobowych. Powstaną duże koszty związane z potrzebą modernizacji. Zalecane jest podejmowanie czynności adaptacyjnych jak najszybciej. Jednak wywoływany strach przed tą niewiadomą powinien ulec pomniejszeniu, głównie przez fakt, że poruszane przez RODO kwestie są dość bliskie życiu codziennemu. Dla własnego bezpieczeństwa zawsze warto skorzystać z usług specjalisty, który pomoże w zaadaptowaniu obecnego systemu administrowania do nadchodzących zmian.
[informacja]Podstawa prawna:
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych.[/informacja]
Autor: Przemysław Szot
