Umowa ugody w przedmiocie wydłużenia terminu spłaty wierzytelności

Nierzadko dłużnik chce spłacić swoje zadłużenie, jednakże z przyczyn od siebie niezależnych, chwilowo nie może tego zrobić. Jeśli jednak w planach ma podjęcie wszelkich działań, aby wierzyciel został zaspokojony, nie zwlekając, powinien dojść do porozumienia z wierzycielem i wydłużyć termin spłaty zaistniałego zobowiązania. Po przeprowadzeniu owych negocjacji należy zadbać, aby podpisana przez strony została umowa ugody. Będzie to forma zabezpieczenia, zarówno dla dłużnika, jak i też dla wierzyciela.

Jak zostało wspomniane, umowa ugody w przedmiocie wydłużenia terminu spłaty wierzytelności jest bardzo dobrym rozwiązaniem dla obu stron zobowiązania. Dłużnikowi gwarantuje brak naliczania się odsetek za opóźnienie w spłacie.

Z kolei wierzycielowi daje ten komfort, iż umowa stanowi dowód przyznania się dłużnika do istnienia wierzytelności. Może więc być bardzo pomocna w czasie ewentualnego postępowania sądowego.

Umowa ugody – czym jest?

Umowa ugody jest rodzajem porozumienia zawieranego między dłużnikiem i wierzycielem, w której obie strony dokonują pewnych ustępstw względem siebie (chociaż częściej dokonuje ich wierzyciel, chcący odzyskać pieniądze bez konieczności rozpoczynania postępowania sądowego) w celu polubownego wykonania zaistniałego między nimi zobowiązania (np. umowy pożyczki, zapłaty faktury VAT, dostarczenia zamówionych towarów itd.).

Najczęściej umowa ugody dotyczy porozumienia w przedmiocie:

• rozłożenia długu na raty;
• przedłużenia terminu spełnienia świadczenia;
• jednorazowej spłaty części zadłużenia, w wyniku której wierzyciel zwalnia dłużnika z pozostałej części długu.

Umowa ugody – obligatoryjne elementy

Umowa ugody dla swojej ważności powinna zawierać:

• wskazanie miejsca i daty zawarcia umowy;
• określenie stron umowy (imię i nazwisko/nazwa, PESEL/ NIP/ nr dowodu osobistego, adres zamieszkania/adres siedziby, ew. adres korespondencyjny). Należy jasno zaznaczyć, która strona dochodzi spłaty zobowiązania, a która jest obowiązana do zapłaty. Stronami w umowie ugody są „wierzyciel” i „dłużnik”.
• dokładne określenie wierzytelności, której dotyczy zawarte porozumienie – należy wskazać tytuł powstania wierzytelności (wskazać nazwę umowy oraz datę jej zawarcia czy nr faktury oraz datę jej wystawienia) oraz wysokość wierzytelności (należność główną oraz odsetki);
• oświadczenie dłużnika o uznaniu swojego długu;
• jeżeli strony decydują się na przedłużenie terminu spłaty długu – określenie nowej daty zaspokojenia wierzytelności (należy podać co najmniej dzień, miesiąc, rok; dobrym pomysłem jest również wskazanie godziny);
• jeżeli wierzyciel decyduje się na spłatę długu w ratach – określenie ilości rat, wysokości kwot oraz terminu spłaty każdej z rat;
• w przypadku umorzenia części zobowiązania – wskazanie warunków zwolnienia;
• określenie sposobu spłaty wierzytelności – spłata ta może mieć dowolną formę w zależności od ustaleń strony, może przybrać formę zapłaty do ręki wierzyciela albo przelewu bankowego na rachunek wierzyciela. Bardzo ważne jest, aby sposób zapłaty rat wynikał wprost i jasno z treści zawartej ugody.
• podpisy obu stron

Żaneta Pilarska-Czeluśniak

Dziennikarz i redaktor, od lat związana z branżą prawniczą i finansową.