Koszty windykacji – kiedy obciążają dłużnika?

Jeszcze do niedawna układ w upadłości mógł zostać zawarty jedynie w trakcie postępowania upadłościowego, dopiero gdy sytuacja finansowa przedsiębiorstwa się poprawiła. Wówczas, aby porozumienie z wierzycielami należało dokonać zmiany trybu postępowania. [reklama-ads] Obecnie takie działania nie są potrzebne, wystarczy złożyć wniosek zawierający propozycje układowe, by rozpocząć procedurę układową. Wniosek może zostać złożony zarówno przez dłużnika, wierzyciela, jak i syndyka. Układ może stanowić o częściowym lub całkowitym wstrzymaniu likwidacji masy upadłościowej przedsiębiorcy do czasu zatwierdzenia porozumienia z wierzycielami. Układ w upadłości – skrót procedury Układ w upadłości mimo małego formalizmu posiada szereg procesów, bez spełnienia których porozumienie z wierzycielami nie będzie możliwe. Po pierwsze, aby wszcząć omawianą procedurę, dłużnik, wierzyciel lub syndyk, w trakcie trwania postępowania upadłościowego, muszą wystąpić z propozycją zawarcia układu. Wniosek taki może dotyczyć częściowego lub całkowitego wstrzymania likwidacji masy upadłościowej do czasu zatwierdzenia układu. Mimo iż wniosek jest niezbędny do rozpoczęcia postępowania układowego, to sędzia-komisarz prowadzący postępowanie nie jest w żaden sposób związany takimi wnioskami. Po złożeniu wniosku, zostaje on poddany ocenie sędziego-komisarza. Jeżeli uzna on, że dostatecznie uprawdopodobniono, iż wnioskowany układ jest korzystny dla wierzycieli i ma realne szanse powodzenia, zwołane zostaje zgromadzenie wierzycieli. Na zgromadzeniu przeprowadzane zostaje głosowanie nad układem. Jeżeli wniosek układowy zostanie poparty przez jedynego wierzyciela albo wierzycieli posiadających co najmniej 50% sumy wierzytelności, wówczas sędzia-komisarz jest zobligowany do przyjęcia układu i przekazania go do sądu. Sąd zatwierdza układ prawomocnym zatwierdzeniem, które stanowi zakończenie postępowania sądowego. Warto jednak wspomnieć, że nawet jeżeli wierzyciele poparli plan układowy, sąd ma prawo odmówić jego zatwierdzenia, jeśli narusza on prawo, warunki układu są rażąco krzywdzące dla wierzycieli, którzy głosowali przeciw układowi i zgłosili zastrzeżenia, a także kiedy jest oczywiste, że układ nie ma szans na zrealizowanie. [reklama-ads] Należy pamiętać, że samo zatwierdzenie układu nie ratuje sytuacji dłużnika. W przypadku , gdy dłużnik będzie uchylał się od wykonywania postanowień układu i stanie się oczywistym, że plan nie zostanie wykonany, sąd ma obowiązek uchylić omawiane porozumienie z wierzycielami. [rada]W przypadku, gdy już po zatwierdzeniu układu, przedsiębiorca będzie osiągał trwały wzrost lub spadek dochodu, każda ze stron porozumienia może wystąpić o jego zmianę.[/rada] Układ w upadłości – bez nadzorcy nie do przeprowadzenia Sama konstrukcja prawna postępowania układowego jest dosyć prosta. Tymczasem praktyka pokazuje, iż procedura układowa wiąże się z koniecznością podjęcia szeregu skomplikowanych czynności pozasądowych, wymagających wiedzy specjalnej. Z tego też powodu ustawodawca uznał, iż takie czynności może wykonywać jedynie doradca restrukturyzacyjny, w omawianym procesie zwanym nadzorcą układu. Zgodnie z art. 35 ustawy - Prawo restrukturyzacyjne nadzorca układu wybiera sam dłużnik, nie zostaje on wyznaczany przez sąd. [rada]Zawarcie umowy dłużnika z nadzorcą jest obligatoryjne. Dłużnik nie może wyznaczyć więcej niż jednego nadzorcy układu do danej procedury.[/rada] Nadzorca układu, aby móc przeprowadzić omawianą procedurę, musi spełniać wszystkie wymagania, jakie stawiane są przed nadzorcą sądowym. Zgodnie z art. 24 Prawa restrukturyzacyjnego nadzorcą układu może zostać: [reklama-ads] osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych oraz uzyskała licencję doradcy restrukturyzacyjnego; spółka handlowa, której wspólnicy ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę posiadają licencję doradców restrukturyzacyjnych. Prawo restrukturyzacyjne wskazuje również szereg wyłączeń. I tak pomimo spełnienia powyższych warunków nadzorcą nie może zostać osoba fizyczna albo spółka handlowa, która: jest wierzycielem lub dłużnikiem dłużnika; jest małżonkiem, wstępnym, zstępnym, rodzeństwem, powinowatym dłużnika lub jego wierzyciela w tej samej linii czy stopniu; jest osobą pozostającą z dłużnikiem w stosunku przysposobienia lub małżonkiem tej osoby albo osobą prowadzącą wspólnie z dłużnikiem gospodarstwo domowe; była zatrudniona przez dłużnika (z wyjątkiem wykonywania na rzecz dłużnika czynności doradztwa restrukturyzacyjnego); była członkiem organu, prokurentem lub pełnomocnikiem dłużnika bądź jest lub była w okresie dwóch lat przed dniem złożenia wniosku restrukturyzacyjnego, wspólnikiem albo akcjonariuszem dłużnika, posiadającym udziały albo akcje w wysokości powyżej 5% kapitału zakładowego dłużnika lub wierzyciela; była spółką powiązaną z dłużnikiem bądź jest lub była członkiem organu, prokurentem lub pełnomocnikiem takiej spółki, albo jest lub  była w okresie dwóch lat przed dniem złożenia wniosku restrukturyzacyjnego, wspólnikiem albo akcjonariuszem posiadającym udziały albo akcje w wysokości powyżej 5% kapitału zakładowego spółki powiązanej z dłużnikiem. [uwaga]Czytaj też: Upadłość firmy[/uwaga] Charakter umowy dłużnika z nadzorcą układu Zadania nadzorcy układu w postępowaniu układowym są wykonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy dłużnikiem a doradcą restrukturyzacyjnym. Umowa z nadzorcą jest rodzajem umowy starannego działania, gdyż nie można w żaden sposób zobowiązać go do osiągnięcia określonego rezultatu. [reklama-ads] Powyższe oznacza to, że do umowy z nadzorcą zastosowanie będą miały przepisy dotyczące umowy o świadczenie usług, do której z kolei stosuje się przepisy o zleceniu. Nie można więc w omawianym stosunku stosować przepisów dotyczących umowy o dzieło. Istotnym jest, iż do umowy z nadzorcą nie można stosować przepisów o możliwości powierzenia wykonania zlecenia osobie trzeciej lub o wspólnym przyjęciu zlecenia. Dodatkowo, nawet jeżeli w rzeczonej umowie nie zawarto klauzuli poufności, nadzorcę układu zawsze obowiązuje tajemnica zawodowa, co wynika wprost z prawa. Ustawa restrukturyzacyjna nakłada na nadzorcę obowiązek zachowania w tajemnicy i nie wykorzystywania w celach niezwiązanych z postępowaniem restrukturyzacyjnym wszelkich informacji i danych o dłużniku, jakich dowiedział się w trakcie prowadzenia postępowania układowego. [rada]Powołanie nadzorcy skutkuje powstaniem po jego stronie odpowiedzialności względem dłużnika na zasadach określonych w art. 471 Kodeksu cywilnego (dalej jako KC), tj. odpowiedzialności odszkodowawczej dłużnika.[/rada] Wynagrodzenie nadzorcy [reklama-ads] Ustawodawca nie zdecydował się na uregulowanie sposobu wyliczania wynagrodzenia nadzorcy. W takiej sytuacji polegać należy na ogólnych przepisach KC, dotyczących wynagrodzenia za wykonanie zlecenia. Zgodnie z zawartą w KC zasadą swobody umów wynagrodzenie może zostać ustalone w sposób dowolny. Ustalona wysokość wynagrodzenia nie podlega żadnej kontroli ze strony sądu restrukturyzacyjnego. Zgodnie z art. 735 § 2 KC, jeżeli nie ma obowiązującej taryfy i nie umówiono się na wysokość wynagrodzenia, nadzorcy należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy. Nie ma przeszkód, aby wynagrodzenie to było wyższe aniżeli wynagrodzenie ustawowe przysługujące nadzorcy sądowemu lub zarządcy sądowemu. Oprócz wynagrodzenia gwarantowanego dopuszczalne jest również ustalenie wynagrodzenia od sukcesu, tj. success fee. Strony mogą się również umówić na nieodpłatne pełnienie funkcji nadzorcy układu. Nadzorca układu nie ma uprawnień do zaciągania zobowiązań na rachunek dłużnika, toteż zgodnie z art. 742 KC, dłużnik powinien zwrócić nadzorcy wszelkie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi. Powinien także zwolnić nadzorcę od zobowiązań, które ten zaciągnął w imieniu własnym w trakcie prowadzenia postępowania układowego. Umowy z nadzorcą układu – wygaśnięcie umowy Umowa z nadzorcą jest kontraktem mocno odformalizowanym. Stąd też jej rozwiązanie może mieć miejsce na skutek wypowiedziana bądź wygaśnięcia z mocy prawa. Wypowiedzenie umowy może zostać dokonane przez każdą ze stron. Podstawą takiego rozwiązanie mogą być zapisy zawarte w umowie lub przepisy KC o zleceniu. Wygaśnięcie z mocy prawa następuje natomiast w przypadku: [reklama-ads] cofnięcia licencji nadzorcy układu; zawieszenia praw z licencji nadzorcy układu; śmierci nadzorcy układu; gdy w terminie 14 dni od zawarcia umowy nadzorca nie zostanie objęty umową ubezpieczenia OC. W sytuacji wypowiedzenia lub wygaśnięcia umowy dłużnik ma obowiązek niezwłocznego zawarcia nowej umowy z osobą uprawnioną do pełnienia funkcji nadzorcy układu. Układ w upadłości – reasumując W sytuacji, kiedy w trakcie prowadzenia postępowania upadłościowego sytuacja przedsiębiorcy ulegnie poprawie, może on skorzystać z możliwości zawarcia układu z wierzycielami. Taki zabieg może dać dłużnikowi czas na odzyskanie płynności finansowej, spłatę wierzycieli i powrót na rynek. Aby jednak zawrzeć taki układ niezbędne jest zawarcie umowy z nadzorcą upadłości posiadającym licencję doradcy restrukturyzacyjnego. Nadzorca układu nie zostaje wyznaczony przez sąd, a wybiera go sam dłużnik. Prawo restrukturyzacyjne reguluje obowiązek zawiązania umowy z nadzorcą układu, w razie chęci porozumienia się z wierzycielami. Ustawa ta nie mówi jednak nic charakterze czy konstrukcji umowy, wynagrodzeniu doradcy czy też możliwości rozwiązania współpracy. Tych kwestii należy doszukiwać się w Kodeksie cywilnym w dziale dotyczącym umowy zleceniu. [rada]Prawo restrukturyzacyjne nie daje możliwości przeprowadzenia postępowania układowego samodzielnie przez dłużnika. Możliwe jest to jedynie przy pomocy nadzorcy układu. [/rada] [reklama-ads] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. 2015 poz. 978). ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740). [/informacja] Podobne wzory pism: Ogłoszenie upadłości na wniosek wierzyciela – wzór wniosku Masa upadłości – wniosek o wyłączenie majątku z masy Wniosek o ogłoszenie upadłości - wzór

11.01.2021 - Radosław Pilarski

Wysokość kwot przynależnych w ramach rzecznego świadczenia jest co roku ogłaszana przez ministra właściwego do spraw pracy i polityki społecznej w swoim rozporządzeniu. Zasiłek dla bezrobotnych, tj. prawo do samego świadczenia oraz jego wysokość uzależniona jest od dwóch czynników. [reklama-ads] Po pierwsze od okresu, za który jest pobierane świadczenie. Po drugie od stażu pracy beneficjenta. Oznacza to, że omawiany zasiłek nie będzie dostępny dla każdej osoby, która straciła pracę. Zasiłek dla bezrobotnych – warunki uzyskania świadczenia Zasiłek dla bezrobotnych reguluje ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej jako ustawa o promocji zatrudnienia). Świadczenie to przysługuje osobom bezrobotnym, które zarejestrowały się w Powiatowym Urzędzie Pracy. Zgodnie z art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia regułą jest, iż przyznanie i wypłacenie zasiłku przez państwo (w zasadzie to PUP) jest ostatnim etapem pomocy. W pierwszej kolejności bezrobotnemu należy zaproponować tzw. aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu. Oznacza to więc, że zasiłek przysługuje dopiero, kiedy urząd pracy nie jest w stanie znaleźć bezrobotnemu zatrudnienia. Proponowana praca może być wykonywana zarówno na podstawie umowy o pracę, umów cywilnoprawnych czy robót publicznych. Kolejnym warunkiem uzyskanie zasiłku jest dotychczasowe zatrudnienie, pozostawanie w ubezpieczeniu społecznym, wykonywanie innych prac, pełnienie służby lub prowadzenie innej działalności wskazanej w przepisie art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia. Najistotniejsze w tej materii jest opłacanie składek na Fundusz Pracy. Ważna jest także jej wysokość, bezrobotny musiał uzyskiwać dochód lub deklarować podstawę wymiaru składek ubezpieczeniowych nie niższą niż minimalne wynagrodzenie. [reklama-ads] [rada]Brak opłacania składek na fundusz pracy lub niższy dochód od minimalnego krajowego wynagrodzenia skutkuje brakiem prawa do zasiłku dla bezrobotnych.[/rada] [paragraf]Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2006 roku, sygn. akt: II SA/WA 1057/06 „Zasadą jest, że prawo do zasiłku dla bezrobotnych jest uzależnione od faktycznego odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy. Bez wpływu przy tym pozostaje fakt późniejszego regulowania zaległości ubezpieczeniowych w systemie ratalnym. Dotyczy to w szczególności osób opłacających samodzielnie składkę (np. osób prowadzących działalność pozarolniczą), gdzie potencjalne zaległości mogą mieć miejsce, gdyż zależą od samego ubezpieczonego.[/paragraf] Ostatnim wymogiem – mogącym utrudnić uzyskanie prawa do świadczenia – jest minimalny okresy zatrudnienia lub opłacania składek. Praca zarobkowa powinny występować łącznie przez okres co najmniej 365 dni (12 miesięcy), w czasie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania.   [rada]Aby uzyskać prawo do zasiłku wszystkie trzy wyżej wskazane przesłanki muszą być spełnione łącznie.[/rada] Czy więc zasiłek dla bezrobotnych przeznaczony jest dla każdej osoby która straci pracę? [reklama-ads] Odpowiadając krótko – NIE. Zapoznając się z twórczością polskiego ustawodawcy nie powinno to dziwić. Prawo do zasiłku tak naprawdę jest niezależne od statusu bezrobotnego. Wynika to z faktu, że mamy tu do czynienia z systemem ubezpieczeniowym, w którym wypłata świadczenia jest uzależniona od pozostawania w systemie ubezpieczeń społecznych i opłacania składki na Fundusz Pracy. Dlatego też, jeżeli osoba bezrobotna - w czasie aktywności zawodowej – wykonywała pracę na podstawie umowy niebędącej podstawą do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, w tym oczywiście składką na Fundusz Pracy, rzeczone świadczenie jej nie przysługuje. Koronnym przykładem będą osoby zatrudnione na podstawie umów o dzieło, w których przypadku zleceniodawca nie opłaca składek społecznych. W tym miejscu należy pochylić się nad gronem pracowników, wobec których pracodawca nie ma obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy. Dzieje się tak m.in. przy: [reklama-ads] pracownikach powracających z urlopu macierzyńskiego; pracownikach powracających z dodatkowego urlopu macierzyńskiego; pracownikach powracających z urlopu wychowawczego. W przypadku wyżej wskazanych pracowników, brak obowiązku opłacania składek nie ma wpływu na prawo do zasiłku. W przypadku utraty zatrudnienia w dalszym ciągu przysługuje im prawo do zasiłku. [uwaga]Czytaj też: Jak obliczane jest bezrobocie?[/uwaga] Kto nie otrzyma zasiłku? Zasiłku dla bezrobotnych nie otrzymają osoby, które po rejestracji w PUP zostały skierowani na szkolenie, staż lub przygotowanie zawodowe, ale z tego nie skorzystały. Dodatkowo, świadczenia nie otrzymają bezrobotni, którzy do pół roku wstecz rozwiązali stosunek pracy za wypowiedzeniem, za porozumieniem stron bądź zostali zwolnieni dyscyplinarnie. Zasiłku nie otrzymają również ci którzy otrzymali odszkodowanie za skróceni okresu wypowiedzenia. [rada]Wyjątek od powyższego stanowi porozumienie stron zawarte w związku z upadłością pracodawcy lub likwidacją liczby etatów w zakładzie.[/rada] Zasiłek dla bezrobotnych – w jakich wysokościach? [reklama-ads] Wysokość zasiłku dla bezrobotnych waloryzowana jest corocznie w dniu 1 czerwca. Kwota świadczenia uzależniona jest od wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku poprzednim. Kwota świadczenia zależna jest również od stażu pracy. W zależności o liczby przepracowanych lat, bezrobotny może liczyć na 80/100/120% wymiaru zasiłku. I tak: zasiłek w  wymiarze 80% otrzymają osoby, których staż pracy nie przekracza 5 lat; zasiłek w wymiarze 100% przysługuje osobom, których staż pracy wynosi od 5 do 20 lat pracy; zasiłek w wysokości 120% otrzymają bezrobotni, którzy przepracowali ponad 20 lat. Wysokość zaś samego zasiłku wynosi: 200,00 zł brutto przez pierwsze 90 dni, oraz 942,30 zł brutto w kolejnych okresach świadczenia.   Wszystkie warianty świadczeń, które będą wypłacane bezrobotnym w pierwszej połowie roku 2021 przedstawia poniższa tabela: Wymiar zasiłku 80% 100% 120% Pierwsze 90 dni 960,00 zł 1.200,00 zł 1.440,00 Pozostały okres 753,90 zł 942,30 zł 1.300,80 Kto i kiedy wypłaca świadczenie? Zasiłek dla bezrobotnych wypłacany jest przez Powiatowe Urzędy Pracy. Terminy wypłat zależą od decyzji danego Dyrektora PUP i przedstawionego w niej harmonogramu. Z kolei, zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia termin wypłaty zasiłku wynosi do 14. dnia następnego miesiąca po otrzymaniu prawa do świadczenia. [reklama-ads] [informacja]Podstawa prawna: ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1409). [/informacja]

28.12.2020 - Radosław Pilarski