Umowa licencji na znak towarowy i know-how – wzór z omówieniem

Umowa licencji na znak towarowy i know-how to umowa, na podstawie której licencjodawca uprawnia licencjobiorcę do korzystania ze znaku towarowego swojego przedsiębiorstwa w określony sposób oraz przekazuje licencjobiorcy specjalistyczną wiedzą techniczną o charakterze poufnym związaną działalnością swojego przedsiębiorstwa, np. dotyczącą wytwarzania produktów, do których wyłączne prawa ma licencjodawca i sygnowanie je przedmiotowym znakiem towarowym.

Co ważne umowa licencji na znak towarowy i know-how nie pociąga za sobą wyzbycia się przez licencjodawcę autorskich praw majątkowych na rzecz licencjobiorcy. Umowa ta jedynie upoważnia do korzystania z zasobów licencjodawcy na określonym polu eksploatacji, natomiast prawa majątkowe pozostają przy licencjodawcy. Licencjobiorca może jedynie korzystać z praw określonych w umowie.

Umowa hybrydowa

Umowę polegającą na przekazaniu w jednej umowie więcej niż jednego prawa własności intelektualnej nazywamy umową hybrydową. Umowa ta jest sporządzona w taki sposób, aby w sposób wiążący łączy ze sobą postanowienia dotyczące przekazania m.in. know-how, patentu czy znaku towarowego.

Regulacja wynagrodzenia 

Ważnym aspektem umowy licencji na znak towarowy i know-how jest regulacja wynagrodzenia za licencję. W umowie należy wyraźnie oddzielić od siebie przekazywane prawa do znaku towarowego oraz know-how i odrębnie określić wynagrodzenie za każde z nich.

Licencja na znak towarowy

Licencjodawca może udzielić upoważnienia do korzystania ze znaku towarowego na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

Umowa może zastrzegać wyłączność do korzystania ze znaku w określony sposób – nazywamy to licencją wyłączną. Jeżeli umowa takiego zastrzeżenia nie posiada, licencja może zostać udzielona wielu osobom na tym samym polu eksploatacji – licencja niewyłączna.

Licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania ze znaku towarowego licencjodawcy w zakresie uzyskanej licencji, chyba że umowa wyraźnie wskazuje na takie upoważnienie.

Jeśli w umowie nie postanowiono inaczej, licencja ogranicza się do terytorium Polski i zostaje zawarta na okres 5 lat. Jeśli w umowie nie określono typu licencji, domniemywa się, że zawarto licencję niewyłączną.

Know-How

Know-how odnosi się do obrotu dobrami niematerialnymi. W wyniku zawarcia umowy know-how nie dochodzi do sprzedaży praw stanowiących przedmiot umowy. Umowa dotyczy wiadomości, wiedzy poufnej, wzorów użytkowych czy też wynalazków nieopatentowanych.

Do umów know-how stosuje się wynagrodzenia ryczałtowe, okresowe lub okresowe – proporcjonalne do efektów zastosowania uzyskanej wiedzy, np. do zysków czy obrotu.

W umowach know-how można zawrzeć również tzw. klauzule gwarancyjne. Klauzula ta  szczegółowo określa zakres odpowiedzialności przekazującego wiedzę z tytułu użyteczności i przydatności oraz niewadliwości prawnej przedmiotu umowy.

Elementami dodatkowymi w tego typu umowie są również inne elementy zobowiązujące strony do określonych świadczeń dodatkowych, m.in. w zakresie promocji, marketingu czy szkolenia.

Podobne wzory pism:

• Pełnomocnictwo do zawarcia umowy
• Umowa licencyjna o rozpowszechnianie filmu wzór
• Umowa sublicencyjna – wzór
• Umowa wydawnicza wzór
• Umowa o wykonanie strony Internetowej wzór
• Pełnomocnictwo ogólne wzór

Radosław Pilarski

Adwokat oraz doradca restrukturyzacyjny z wieloletnim doświadczeniem w prawie cywilnym, gospodarczym oraz upadłościowym i restrukturyzacyjnym.